Το πιο συγκλονιστικό γεγονός του 2013

Συνηθίζεται στο τέλος κάθε χρόνου να γίνεται μια αναδρομή, μια ανασκόπηση, στον χρόνο αυτόν, που θα είναι σύντομα «ο περασμένος χρόνος» και αργότερα θα είναι απλά το «2013», όταν δεν θα είναι «πριν κάμποσα χρόνια» ή «παλιότερα» ή δεν ξέρω εγώ τι, όταν αναφερόμαστε σε γεγονότα που έγιναν αυτούς τους δώδεκα μήνες.

Μπορείτε να διαβάσετε και να δείτε καλύτερα και με περισσότερες λεπτομέρειες αυτή την ανασκόπηση του 2013 αλλού. Είναι των ημερών…

Θα ήθελα όμως να γράψω μερικά λόγια για το γεγονός αυτό του 2013 που θεωρώ το συγκλονιστικότερο και μάλιστα πολύ περισσότερο που αισθάνομαι ότι εδώ στη χώρα μας το προσπεράσαμε λίγο πολύ και δεν μας άγγιξε τόσο.

Θες γιατί συνέβη πολύ μακριά, θες γιατί είχαμε τα δικά μας προβλήματα ν’ ασχοληθούμε, γεγονός είναι πως αισθάνομαι ότι το προσπεράσαμε και δεν νιώσαμε την τραγικότητά του.

Αν κοιτάξουμε πίσω στο 2013 θα δούμε ότι υπήρξαν πολλά γεγονότα, είτε συγκλονιστικά όπως ήταν ο εκτροχιασμός του τραίνου στην Ισπανία, ο τρομερός σεισμός των 7,7 βαθμών στο Πακιστάν, οι διαμαρτυρίες και οι ταραχές σε Βραζιλία, Αίγυπτο, Ουκρανία και Τουρκία και η τρομοκρατική επίθεση στην Βοστώνη, είτε όχι συγκλονιστικά μεν αλλά σημαντικά για πολλούς ανθρώπους, όπως ήταν ο θάνατος του Νέλσον Μαντέλα,  η εκλογή νέου Πάπα, του Φραγκίσκου του Α΄ ή η γέννηση του 3^ου διαδόχου του θρόνου της Ελισάβετ.

Εγώ όμως θεωρώ ως το συγκλονιστικότερο γεγονός του 2013 την καταστροφή που προκάλεσε στις Φιλιππίνες ο τυφώνας Χαϊγιάν. Μια μεγάλη καταστροφή, που προκλήθηκε από ένα φυσικό φαινόμενο.

Ο τυφώνας Χαϊγιάν ήταν ο ισχυρότερος τροπικός τυφώνας, ο οποίος πέρασε από στεριά, με ταχύτητες ανέμου που έφτασαν τα 315 χιλιόμετρα την ώρα!

Τρομερό πρέπει να ήταν. Οι φωτογραφίες δίπλα τα λένε όλα.

Προκάλεσε πολλές καταστροφές στις Φιλιππίνες και ιδιαίτερα στο νησί Λέιτε.

Εκτιμάται πως μόνο στην πρωτεύουσα του Λέιτε, το Τακλομπάν, οι νεκροί μπορεί να φτάνουν τους 10.000.

Σε όλες τις Φιλιππίνες περίπου 11 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν επηρεαστεί από το τυφώνα ή έμειναν άστεγοι εξαιτίας του (σαν να λέμε όλη η Ελλάδα!).

Μπροστά στα ακραία φαινόμενα της φύσης ο άνθρωπος αισθάνεται τόσο μικρός και ανήμπορος…

Τρομερό είναι αυτό το συναίσθημα, να αισθάνεσαι ότι σε ξεπερνά κάτι, ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να το σταματήσεις ή έστω να προστατέψεις τον εαυτό σου, κάποιους άλλους ανθρώπους που αγαπάς ή την περιουσία σου.

Εμείς εδώ είμαστε τυχεροί καθώς στην περιοχή που ζούμε δεν συμβαίνουν ακραία φυσικά-καιρικά φαινόμενα (ζούμε βέβαια σε μια σεισμογενή περιοχή, αλλά ευτυχώς δεν δίνει πολύ μεγάλους σεισμούς).

Έχω όμως την αίσθηση ότι αυτό που διάβασα κάποτε για τον φασισμό-ρατσισμό, ισχύει και για τις φυσικές καταστροφές, μιας που τελικά ο πλανήτης γη είναι το σπίτι όλων μας: στην αρχή αυτό το πράγμα είναι για τους άλλους, μετά είναι για όλους μας.

Εγώ δεν λέω ότι ο άνθρωπος ευθύνεται για αυτά τα ακραία φυσικά φαινόμενα και ότι αυτά δεν θα γίνονταν ούτω ή άλλως, αλλά γεγονός είναι ότι κάνουμε ότι μπορούμε για να καταστρέψουμε τον πλανήτη.

Κάναμε όλη τη στεριά σκουπιδότοπό μας, πραγματικό και εν δυνάμει, την θάλασσα την κάναμε παγκόσμιο υπόνομο και τον αέρα τον μολύναμε κι αυτόν.

Τέρμα, ο άνθρωπος δεν μπορεί να κυριαρχήσει στη φύση. Μόνο να υποταχτεί σ’ αυτήν μπορεί.

Μόνο να καταστρέψει είναι ικανός και φτάσαμε να εννοούμε την καταστροφή που προκαλούμε και τις πληγές που ανοίγουμε, κυριαρχία.

Το αντιγράφω απ’ τον πασίγνωστο Γάλλο ωκεανογράφο Ζαν-Υβ Κουστώ: «Σε όλη τη διάρκεια της Ιστορίας ο άνθρωπος έπρεπε να παλεύει με τη Φύση για να επιβιώσει. Τα τελευταία 100 χρόνια έχει συνειδητοποιήσει ότι για να επιβιώσει πρέπει να την προστατέψει».

Εύχομαι σε όλους ένα ευτυχισμένο 2014, γεμάτο υγεία και καλή τύχη, μακριά από κακοτυχίες και δυσάρεστες εκπλήξεις.