Η σκιά του ανέμου, το Παιχνίδι του Αγγέλου και ο Αιχμάλωτος του Ουρανού

Του Κάρλος Ρουίζ-Ζαφόν

Η Σκιά του Ανέμου

H Σκιά του Aνέμου είναι ένα μυθιστόρημα για το μαγικό ταξίδι ενός αγοριού, του Nτανιέλ, στα μυστικά και τα φαντάσματα μιας σκοτεινής πόλης, με αφετηρία την αναζήτηση ενός μυστηριώδους συγγραφέα που τα βιβλία του, ακατανίκητα σαγηνευτικά, είναι ένας θανάσιμος κίνδυνος για όποιον τα κατέχει.

O Nτανιέλ οδηγείται από τον πατέρα του στο Kοιμητήριο των Λησμονημένων Βιβλίων, όπου του αποκαλύπτεται ένα μυστικό που θα αλλάξει τη ζωή του για πάντα: πρόκειται για μια μυστική βιβλιοθήκη, στην οποία βρίσκονται όλα τα ξεχασμένα βιβλία περιμένοντας εκείνο τον αναγνώστη που θα τα βγάλει από τη λήθη. Ο πατέρας του τον προτρέπει να διαλέξει ένα βιβλίο μέσα από τους λαβύρινθους του Κοιμητηρίου. O Nτανιέλ επιλέγει το βιβλίο H Σκιά του Ανέμου, ένα μυθιστόρημα που θα τον γοητεύσει και θα τον παρακινήσει να ανακαλύψει και τα υπόλοιπα έργα του συγγραφέα του, του Χουλιάν Καράξ. Σοκαρισμένος, έρχεται αντιμέτωπος με τη φοβερή αποκάλυψη ότι κάποιος καταστρέφει τα αντίτυπα των έργων του Καράξ και ότι το δικό του είναι το μοναδικό που υπάρχει. Στην προσπάθειά του να ανακαλύψει την αλήθεια, θα διαβεί τις πύλες των σκοτεινότερων μυστικών της πόλης, σε έναν κόσμο που τον σκιάζουν δολοφονίες, μαγεία, παραλογισμός, πλεκτάνες και καταδικασμένοι έρωτες.

Το Παιχνίδι του Αγγέλου

Στην καρδιά της Βαρκελώνης, σ’ ένα εγκαταλειμμένο μέγαρο, ένας νεαρός άντρας, ο Νταβίδ Μαρτίν, βγάζει τα προς το ζην γράφοντας ερωτικά μυθιστορήματα τρόμου με ψευδώνυμο. Στιγματισμένος από τα δύσκολα παιδικά του χρόνια και βασανισμένος από έναν ανέφικτο έρωτα, έχει βρει καταφύγιο στον κόσμο των βιβλίων και περνάει τις νύχτες του επινοώντας μπαρόκ ιστορίες για τον υπόκοσμο της πόλης. Μια μέρα, τα βήματά του τον οδηγούν σ’ ένα μυστικό κλειδωμένο δωμάτιο, όπου ανακαλύπτει φωτογραφίες και γράμματα που μιλάνε για τον μυστηριώδη θάνατο του προηγούμενου ιδιοκτήτη του σπιτιού. Ο Νταβίδ αποφασίζει να εξιχνιάσει την υπόθεση που εμποτίζει σιγά σιγά το είναι του σαν αργό δηλητήριο. Η παράλληλη πρόταση ενός Γάλλου εκδότη να γράψει ένα βιβλίο που όμοιό του δεν έχει υπάρξει ποτέ, με αντάλλαγμα μια περιουσία και κάτι παραπάνω, θα περιπλέξει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Σύντομα ο Νταβίδ θα συνειδητοποιήσει ότι περιβάλλεται από σκιές που απειλούν την ίδια του τη ζωή.

Ο μάγος της ισπανικής λογοτεχνίας μάς μεταφέρει και πάλι στο Κοιμητήριο των Λησμονημένων Βιβλίων, σε μια περιπέτεια έρωτα και μυστηρίου, με φόντο την ατμοσφαιρική αλλά και σκοτεινή Βαρκελώνη.

Ο Αιχμάλωτος του Ουρανού

Βαρκελώνη, 1957. Ο Ντανιέλ και η Μπέα, οι ήρωες του βιβλίου "Η σκιά του ανέμου", έχουν παντρευτεί, έχουν αποκτήσει ένα γιο και ζουν με τον πατέρα του Ντανιέλ στο βιβλιοπωλείο Σεμπέρε & Υιοί. Ο Φερμίν εργάζεται ακόμη μαζί τους και ετοιμάζεται για το γάμο του με την Μπερνάρντα. Φαίνεται όμως ότι κάτι τον απασχολεί.

Ο Ντανιέλ είναι μόνος του στο μαγαζί όταν ένα πρωί μπαίνει μέσα ένας μυστηριώδης άντρας που κουτσαίνει. Εντοπίζει ένα πολύτιμο βιβλίο που φυλάσσεται σε βιτρίνα, μια μοναδική εικονογραφημένη έκδοση του Κόμη του Μόντε Κρίστο. Παρά το γεγονός ότι ο ξένος δε φαίνεται να ενδιαφέρεται για βιβλία, θέλει να αγοράσει αυτή την ακριβή έκδοση. Και προς μεγάλη έκπληξη του Ντανιέλ, η πρώτη του κίνηση είναι να γράψει πάνω στο βιβλίο τις λέξεις: "Στον Φερμίν Ρομέρο ντε Τόρες, που γύρισε από τους νεκρούς και που κρατά το κλειδί για το μέλλον". Έτσι ξετυλίγεται μια ιστορία προδοσίας που σηματοδοτεί την επιστροφή ενός θανάσιμου εχθρού.

Το τρίτο βιβλίο στον κύκλο των μυθιστορημάτων που ξεκίνησε με τη "Σκιά του ανέμου" και "Το παιχνίδι του αγγέλου" μεταφέρει και πάλι τον αναγνώστη στον κόσμο του Κοιμητηρίου των Λησμονημένων Βιβλίων και στο μυστηριώδες βιβλιοπωλείο Σεμπέρε & Υιοί.

Το πρώτο βιβλίο αυτής της τριλογίας, «Η Σκιά του Ανέμου», είναι ίσως (θέλει λίγο σκέψη αυτό), το αγαπημένο μου μυθιστόρημα.

Ιδίως προς το τέλος που έχει έναν μονόλογο-εξιστόρηση (από μια γυναίκα αν θυμάμαι καλά) είναι συγκλονιστικό.

Και αυτό το βιβλίο μου φάνηκε στην αρχή φαντασίας (όχι ότι δεν είναι, αλλά είναι μίγμα φαντασίας-ρεαλισμού τελικά) και «παιδικό» και δεν μου πολυάρεσε. Ευτυχώς που δεν το παράτησα γιατί ήταν πραγματικά πολύ καλό.

Το δεύτερο βιβλίο, «Το παιχνίδι του Αγγέλου», το άρχισα το φθινόπωρο του 2009, μεσολάβησε το σοβαρό πρόβλημα που έτυχε στην υγεία μου, και το τελείωσα το φθινόπωρο του 2010!

Και να φανταστεί κανένας ότι οι ιστορίες αυτές διαδραματίζονται στη Βαρκελώνη και αυτός ήταν άλλος ένας λόγος που ήθελα να την επισκεφτώ. Είχα προγραμματίσει μάλιστα το ταξίδι για το Πάσχα του 2010.

Αλλά, όπως είναι γνωστό, ο Θεός γελάει με τους προγραμματισμούς των ανθρώπων και αντί για τη Βαρκελώνη παραλίγο θα έκανα κάπου αλλού, απείρως πιο μακριά (καλύτερα ή χειρότερα απ’ τη Βαρκελώνη δεν ξέρω) εκείνο το Πάσχα (και όλα τα επόμενα).

Πάντως αν διαβάσεις το «Η Σκιά του Ανέμου» και μετά «Το παιχνίδι του Αγγέλου» δεν καταλαβαίνεις ότι ανήκουν στην ίδια ενότητα. Αυτό το καταλαβαίνεις αν διαβάσεις το «Ο Αιχμάλωτος του Ουρανού», που συνδέει μεταξύ τους τα πρώτα δύο.

Αυτός ο Ζαφόν είναι σχετικά καινούριος συγγραφέας αλλά πολύ εμπορικός. Θεωρείται ο πιο πετυχημένος Ισπανός συγγραφέας μετά τον Θερβάντες (με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει). Εμένα πάντως μου φαίνεται ότι ακολουθεί τη μοίρα πολλών συγγραφέων που γράφουν σειρές: τα δύο τελευταία βιβλία δεν συγκρίνονται με το πρώτο.