Το Χρυσάφι του Βασιλιά και το Κίτρινο Γιλέκο

Του Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε

Το Χρυσάφι του Βασιλιά

Σεβίλλη, 1626. Κατά την επιστροφή τους από τη Φλάνδρα, όπου είχαν συμμετάσχει στην πολιορκία και την παράδοση της Μπρέντα, ο λοχαγός Αλατρίστε και νεαρός ακόλουθός του Ίνιγο Βαλβόα αποδέχονται την πρόταση να στρατολογήσουν μια γραφική ομάδα μπράβων για μια επικίνδυνη αποστολή σχετικά με το λαθρεμπόριο χρυσού που τα ισπανικά γαλόνια φέρνουν από τις Ινδίες.

Τα αβαθή νερά στις όχθες του Γουαδαλκιβίρ, η Αυλή των Πορτοκαλιών, η βασιλική φυλακή, οι ταβέρνες της Τριάνα, η πολύβουη Σεβίλλη είναι τα σκηνικά αυτής της καινούριας περιπέτειας, όπου οι πρωταγωνιστές θα ξανασυναντήσουν προδοσίες και μάχες παρέα με παλιούς φίλους και παλιούς εχθρούς.

Το Κίτρινο Γιλέκο

«Ο δον Φρανθίσκο δε Κεβέδο μου έριξε ένα εκφραστικό βλέμμα, που το ερμήνευσα σωστά, κι έτσι σηκώθηκα κι εγώ από το κάθισμά μου για να ακολουθήσω τον κύριό μου. Ειδοποίησέ με αν υπάρξουν προβλήματα, έλεγαν τα μάτια του πίσω από τα κεβεδίστικα γυαλιά του. Δύο σπαθιά είναι καλύτερα από ένα. Έτσι, με συναίσθηση της ευθύνης μου, ταχτοποίησα κι εγώ το στιλέτο του ελέους στο πίσω μέρος της ζώνης μου και πήγα πίσω από τον λοχαγό, διακριτικός σαν ποντικός, ελπίζοντας ότι αυτή τη φορά θα φτάναμε με ηρεμία ως το τέλος της κομεντί. Γιατί θα ήταν πολύ άσχημο να χαλάσουμε την παράσταση του Τίρσο δε Μολίνα. Μου ήταν βέβαια αδύνατο να φανταστώ μέχρι ποιου σημείου η Μαρία δε Κάστρο θα περιέπλεκε τη ζωή τη δική μου και του κυρίου μου, εκθέτοντάς μας και τους δύο σε σοβαρότατο κίνδυνο· για να μη μιλήσω για την κορόνα του κυρίου μας του βασιλιά, που εκείνες τις ημέρες κρεμόταν στην κυριολεξία από μια κλωστή. Όλα αυτά σκοπεύω να τα διηγηθώ σ' αυτή τη νέα περιπέτεια, αποδεικνύοντας ότι δεν υπάρχει τρέλα στην οποία να μην μπορεί να πέσει ο άνθρωπος, άβυσσος στην οποία να μην μπορεί να προβάλει, και περιστάσεις τις οποίες να μην μπορεί να εκμεταλλευτεί ο διάβολος όταν υπάρχει στη μέση ωραία γυναίκα».

Τα δύο αυτά βιβλία είναι τα τελευταία του Ρεβέρτε που διάβασα.

Το Χρυσάφι του Βασιλιά ήταν δώρο στα προπέρσινα γενέθλιά μου. Έχω γράψει ότι μου άρεσε να χαζεύω τις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων οπότε είχα δει το 2009 το βιβλίο αυτό. Και πάνω που έλεγα να το πάρω με πρόλαβε η μοίρα…

Έτσι το διάβασα με καθυστέρηση δύο χρόνων. Δεν βαριέστε, κάλιο αργά παρά ποτέ…

Το Κίτρινο Γιλέκο το διάβασα τον χειμώνα που μας πέρασε. Ήταν πραγματικά πολύ καλό και είχε πολύ σασπένς.

Η τελευταία φράση του ακόλουθου του λοχαγού Αλατρίστε εκφράζει, με διαφορετικά λόγια, και τη δικιά μου θεωρία ότι οι γυναίκες (άντε να το πω ρομαντικά, ο έρωτας) είναι η κινητήριος δύναμη στις περισσότερες εξελίξεις.