Το Αίνιγμα της Σεβίλλης

Του Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε

Ένας χάκερ σπάει τους κώδικες του Βατικανού και στέλνει επείγον μήνυμα κινδύνου στην Ισπανία, στη Σεβίλλη, όπου οι έμποροι απειλούν τον οίκο του Θεού και όπου μια μικρή εκκλησία του δέκατου έβδομου αιώνα, εγκαταλελειμμένη τόσο από την εκκλησιαστική αρχή όσο και από τους λαϊκούς, σκοτώνει για να υπερασπιστεί τον εαυτό της...

Ο κομψός ιερέας-πράκτορας, ειδικός σε σκοτεινές υποθέσεις, Λορένθο Κουάρτ λαμβάνει τη διαταγή να εντοπίσει τον συγγραφέα του μηνύματος και να ξεδιαλύνει την υπόθεση της μικρής εκκλησίας της Παναγίας των Δακρύων.

Η ερειπωμένη εκκλησία κρίνεται κατεδαφιστέα. Ο αρχιτέκτονας που γνωμοδότησε για την κατεδάφιση και ο κληρικός που, ως γραμματέας του αρχιεπισκόπου της περιοχής, πίεζε για να γίνει αποδεκτή η απόφαση χωρίς αντιδράσεις βρίσκονται και οι δυο νεκροί.

Πολύ ωραίο μυθιστόρημα (αν εξαιρέσουμε το τέλος που για μένα ήταν λίγο «ξενερωτικό»), αν και όχι απ’ τα γνωστότερα του Ρεβέρτε.

Είχα τελειώσει τις νέες κυκλοφορίες του Ρεβέρτε, εννοώ πως μέχρι τότε αγόραζα και διάβαζα τα νέα βιβλία του που πρωτοκυκοφορούσαν τότε και συνήθως ήταν και στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων.

Είχα τη συνήθεια να χαζεύω τις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων και έτσι μάθαινα ότι βγήκε κάποιο καινούριο βιβλίο από έναν συγγραφέα που μου άρεσε, αλλά να μπω μέσα και να ρωτήσω για τα βιβλία που υπήρχαν από κάποιον συγκεκριμένο συγγραφέ, πρώτη φορά το έκανα μ’ αυτό το βιβλίο.

Έτσι είδα ότι εκτός απ’ τα τρία τελευταία του που είχα διαβάσει, ο Ρεβέρτε είχε και κάμποσα παλιά.

Πήρα λοιπόν το «Αίνιγμα της Σεβίλλης» γιατί μου άρεσε η περίληψη που διάβασα.

Το βιβλίο αυτό το ξαναδιάβασα τη Μεγάλη Βδομάδα του 2011 .

Συνήθιζα τότε να διαβάζω λίγο χαράματα πριν πάω στη δουλειά (όταν η φύση είχε ησυχάσει…). Μάλιστα θυμάμαι πολύ έντονα ότι ένα πρωί έβρεχε καρεκλοπόδαρα και ήμουν σε ένα σημείο του βιβλίου που και εκεί έβρεχε!