Ο Ναυτικός Χάρτης

Του Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε

Ένας ναυτικός χωρίς καράβι, εξορισμένος από τη θάλασσα, γνωρίζει μια παράξενη γυναίκα που έχει τις απαντήσεις σε ερωτήματα που κάποιοι άντρες θέτουν στον εαυτό τους από καταβολής κόσμου...

Κυνηγοί ναυαγίων σε αναζήτηση του φαντάσματος ενός πλοίου που βυθίστηκε στη Μεσόγειο, προβλήματα γεωγραφικού πλάτους και μήκους των οποίων το μυστικό βρίσκεται κρυμμένο σε παλιές ρότες και ναυτικούς χάρτες, σε ναυτικά μουσεία, σε βιβλιοθήκες...

Ποτέ η θάλασσα και η ιστορία, η επιστήμη της πλεύσης, η περιπέτεια και το μυστήριο δεν είχαν συνδυαστεί με τόσο αριστοτεχνικό τρόπο σ’ ένα μυθιστόρημα όσο στο Ναυτικό Χάρτη.

Από τον Μέλβιλ ώς τον Στήβενσον και τον Κόνραντ, από τον Όμηρο ώς τον Πάτρικ Ο’ Μπράιαν, η λογοτεχνία της θάλασσας βρίσκεται στις σελίδες αυτής της σαγηνευτικής ιστορίας.

Το βιβλίο αυτό το διάβασα τις μέρες του ευρωπαϊκού κυπέλου της Πορτογαλίας στο ποδόσφαιρο, τότε που έγινε το μόνο πράγμα, ίσως, στη ζωή μας για το οποίο θα μιλάμε στα παιδιά και θα αρχίζουμε κάπως έτσι «Θυμάμαι το 2004…».

Έμενα σε μια γκαρσονιέρα τότε, όχι ακριβώς ευάερη και ευήλια και επειδή το μπαλκόνι έβλεπε στον ακάλυπτο, διάβαζα ξαπλωμένος στο κρεβάτι.

Ήταν το δεύτερο βιβλίο του Ρεβέρτε που διάβασα και να πω την αλήθεια μπερδευόμουν κάπως με όλα αυτά τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη που ανέφερε συνέχεια αφού δεν ήμουν καθόλου σχετικός (αντίθετα στο προηγούμενο βιβλίο του, τον Πίνακα της Φλάνδρας κάτι κουτσοήξερα από σκάκι και έτσι μπορούσα να παρακολουθήσω την πλοκή).

Τον επόμενο χρόνο (το 2005) ταξίδεψα για πρώτη φορά στο Μεξικό και πρόσεξα ότι μια κοπέλα απ’ το γκρουπ μας που καθόταν ακριβώς πίσω μας στο αεροπλάνο (τα προσέχω αυτά, τυχαίο ήταν το γεγονός ότι το αντικείμενο της παρατήρησης ήταν κοπέλα) διάβαζε αυτό το βιβλίο και μετάνιωσα πικρά που δεν πήρα και εγώ ένα βιβλίο γιατί η ώρα δεν περνούσε με τίποτα στην υπερατλαντική πτήση.

Είναι φοβερό πόσα πράγματα μου φέρνει στο νου κάθε βιβλίο για εκείνη την εποχή που το διάβασα.

Α, ναι. Εκείνες τις μέρες (το 2004) άρχισα ν’ αφήνω υπογένειο, το οποίο διατηρώ ακόμα.