Επιστροφή στο βαλκανικό μας μέλλον

(Ξανα)διαβάζω αυτές τις μέρες το βιβλίο του Ζωρζ Καστελλάν «Η Ιστορία των Βαλκανίων» και ανακαλύπτω πάρα πολλά ενδιαφέροντα πράγματα που τα είχα ξεχάσει, μιας και από την πρώτη φορά που είχα διαβάσει το βιβλίο πέρασαν πολλά χρόνια.

Τι ανακαλύπτω; Ότι η Ιστορία της Ελλάδας είναι ένα μικρό μόνο μέρος της Ιστορίας των Βαλκανίων (το βιβλίο του Καστελλάν αρχίζει ουσιαστικά από τους τελευταίους αιώνες του Βυζαντίου ή για να ακριβολογούμε της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αιώνες καθόλου ένδοξους αφού ότι είχε απομείνει απ’ την άλλοτε κραταιά αυτοκρατορία ήταν ένα βασίλειο φόρου υποτελές σε άλλες ηγεμονίες), ότι και οι υπόλοιποι βαλκανικοί λαοί έχουν αξιοσημείωτη Ιστορία και (το προφανές) πόσο μοιάζουν οι λαοί αυτοί μεταξύ τους.

Νομίζω ότι τώρα πια μέσα από αυτό το blog, ξέρετε τις πεποιθήσεις μου: Για να ευημερήσει η Ελλάδα πρέπει να ανήκει στη Δύση. Η Ελλάδα όμως είναι πολύ ιδιότυπη περίπτωση και σε κάθε περίπτωση πολύ διαφορετική από τις δυτικοευρωπαϊκές χώρες. «Ενδοχώρα» της Ελλάδας κατά τη γνώμη μου είναι τα Βαλκάνια και όχι η Δυτική Ευρώπη.

Είναι θετική για την Ελλάδα η είσοδος στην Ε.Ε. της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας (για μένα η Ρουμανία, όπως και η Τουρκία σαφώς και ανήκουν στα Βαλκάνια), η Σλοβενία είναι ειδική περίπτωση, ας την αφήσουμε για την ώρα. Θα πρέπει να υποστηριχθεί από τη χώρα μας και η αίτηση της Σερβίας για ένταξη. Παράλληλα η Ελλάδα θα πρέπει να ενισχύσει τις σχέσεις της με την Αλβανία, το Μαυροβούνιο, τη F.Y.R.O.M. και την Τουρκία.

Το ξέρω, το ξέρω… Πολλοί θα εκφράσουν τις επιφυλάξεις τους για την Τουρκία, αλλά η Τουρκία δεν είναι αυτό ακριβώς που έχουμε στο μυαλό μας. Είναι η μετριοπαθέστερη μουσουλμανική χώρα και τα προηγούμενα χρόνια πέτυχε ένα πραγματικό οικονομικό θαύμα (ανάπτυξη με ρυθμούς πάνω και 10%! Ειδικά το 2011 ήταν η 2η πιο αναπτυσσόμενη χώρα παγκοσμίως μετά την Κίνα). Ανήκει στην ομάδα των G20 και επηρεάζει πολιτικά πολλές χώρες της Κ. Ασίας με τις οποίες συγγενεύει φυλετικά.

Έχω την αίσθηση ότι ο λαός της Τουρκίας υπολείπεται των πολιτικών της. Η Τουρκία νομίζω ότι (σ’ αντίθεση με μας) έχει καλούς και θαρραλέους πολιτικούς.

Η Ελλάδα θα πρέπει να παίξει ηγετικό ρόλο στα Βαλκάνια και να προχωρήσει μαζί με τους γείτονές της προς το μέλλον. Ευχής έργο θα είναι η συνέχιση και η περαιτέρω ανάπτυξη των ελληνικών επενδύσεων στα Βαλκάνια και, γιατί όχι, η προσέλκυση βαλκανικών επενδύσεων στη χώρα μας.

Και ας περάσω τώρα σε ένα εντελώς διαφορετικό θέμα.

Από χθες έχω μια έντονη περιέργεια πως θα αντιδράσει ο Αλέξης Τσίπρας στο κάλεσμα των ευρωπαίων εταίρων μας να στείλει εγγράφως τη δέσμευσή του ότι η Ελλάδα θα τηρήσει τα όσα αποδέχθηκε προκειμένου να της εγκριθεί το σχέδιο βοήθειας.

Να τους αγνοήσει δεν γίνεται (ξέρεις καμιά φορά; Και αν το πάρουν τις μετρητοίς οι κουτόφραγκοι και κλείσουν καμιά κάνουλα, τι λέμε στους αγωνιστές-ψηφοφόρους μας αν δεν πάρουν τον μισθό ή τη σύνταξή τους;), να συμμορφωθεί και να στείλει την έγγραφη δέσμευση πάλι δεν γίνεται γιατί όλη η εκρηκτική εκλογική άνοδος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. βασίστηκε ακριβώς στην καταγγελία του μνημονίου…

Οπότε πιθανολογώ ότι ο κ. Τσίπρας θα στείλει μια επιστολή ήξεις-αφήξεις: «Είναι δεδομένη η προσήλωση του κόμματός μας στην παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη (άσχετο, αλλά τα καλά και συμφέροντα), αλλά θεωρούμε ότι πολλοί όροι του Σχεδίου Βοήθειας προς την Ελλάδα χρήζουν επαναδιαπραγμάτευσης μπλα μπλα».

Τελειώνοντας, να ευχηθώ σε όλους όσους με διαβάσουν καλή ψήφο την Κυριακή (χαμπάρι δεν πήραμε πότε ήρθαν οι εκλογές). Προσωπικά, κάτι μου λέει  ότι όλα θα πάνε καλά για την Ελλάδα μας. Η κατάσταση θα σταθεροποιηθεί, όχι σε ψηλό επίπεδο (κανένας δεν πρέπει να περιμένει θαύματα), αλλά θα σταθεροποιηθεί και τουλάχιστον θα αποφύγουμε την τραγωδία.