Η κάλπη μίλησε!

Και τι είπε; Πολλά. Και ενδιαφέροντα. Και πρέπει να την ακούσουμε…

Το κυριότερο που είπε είναι ότι δεν γίνεται να αγνοηθεί αυτό το 26,89% των συμπολιτών μας που ψήφισαν ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και που (προσωπικά πιστεύω ότι) δεν θέλουν τη ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά έχουν «στεγνώσει» από τα συνεχόμενα μέτρα και απαιτούν αυτό που, καταχρηστικά λέμε, επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, ώστε μην είναι τόσο βίαιο και απότομο το σοκ των, ούτως ή άλλως, δραστικών μέτρων που λαμβάνονται συνεχώς.

Πιστεύω ότι από το βράδυ των εκλογών, πιο χαρούμενος από τον Αντώνη Σαμαρά, είναι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Μόλις θα άκουσε το πρώτο exit poll που προοιώνιζε ένα ντέρμπι, είμαι σίγουρος ότι τον έπιασε σύγκρυο. «Εντάξει, είπαμε ν’ ανέβουμε εκλογικά αλλά όχι και να καταστρέψουμε τη χώρα», θα σκέφτηκε γιατί ήξερε καλά πως τα όσα έλεγε προεκλογικά δεν γινόταν να εφαρμοστούν στην πράξη.

Ενώ τώρα θα αράξει πάνω στο 26,89% που του έδωσαν οι εκλογές, θα μείνει στην Αντιπολίτευση προσδοκώντας νέα πιθανά οφέλη από τη δυσαρέσκεια των πολιτών (διότι τα οικονομικά μέτρα θα συνεχιστούν), πιθανώς εφαρμόζοντας και την αντιπολίτευση του πεζοδρομίου (κοινώς κάνοντάς τα όλα μπάχαλο), την οποία, δυστυχώς, θεωρεί προνομιακό της πεδίο η Ελληνική Αριστερά.

Γιατί πιστεύει κανένας ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. θα συμμετάσχει ή θα υποστηρίξει/ανεχτεί τη νέα Κυβέρνηση, όποια μορφή και αν έχει αυτή; Δεν υπάρχει καμία περίπτωση.

Καλά το είπε ο δυστυχής ο Βενιζέλος (τον θαυμάζω που γλίτωσε το εγκεφαλικό προεκλογικά έτσι όπως έβλεπε την πραγματικότητα αλλά δεν τον άκουγε κανείς) για Κυβέρνηση εθνικής συνευθύνης, στην πράξη όμως πως γίνεται αυτό αφού ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν θέλει τα συμμετάσχει;

Αλήθεια, τρέμω όταν σκέφτομαι τι θα γινόταν αν έβγαινε πρώτο κόμμα ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Με τους "πρωτεργάτες" του μνημονίου (Ν.Δ. & ΠΑ.ΣΟ.Κ.) δήλωσε ότι δεν θέλει καμιά συνεργασία, τον Καμμένο υποψιάζομαι ότι δεν τον πάει (άσε που δεν θα τους έβγαιναν και τα κουκιά), η ΔΗΜ.ΑΡ. δεν πάει τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α, το Κ.Κ.Ε. δεν πάει κανέναν (καλά αυτό που γίνεται με το Κ.Κ.Ε. είναι φοβερό. Απέχει απ’ όλα και όλοι μας το βρίσκουμε πια απολύτως φυσιολογικό, όπως στο στρατό που κανείς δεν ασχολούνταν από ένα σημείο και μετά με τους «προβληματικούς» φαντάρους), με τη Χρυσή Αυγή αποκλείεται, οπότε τι θα γινόταν; Πάλι εκλογές θα είχαμε;

Όμως εδώ υπάρχει και ένα πολιτικό ζήτημα που κανένας δεν βλέπει. Αυτό το 26,89% δεν είναι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ήταν το μέσο για να εκφράσουν την αγανάκτησή τους οι Έλληνες που βλέπουν να μετατρέπονται πλέον σε νεόπτωχους. Θα μπορούσε να είναι κάποιο άλλο «αντιμνομονιακό» κόμμα, αλλά βοήθησε ο πρότερος ατσαλάκωτος βίος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και η «ιλουστρασιόν» εικόνα που είχε. Ο κ. Τσίπρας το εκμεταλλεύτηκε αυτό προς ίδιον όφελος. Τέτοια δημοσιότητα ούτε στα όνειρά του… Περιφερόταν ανά τις τηλεοράσεις της υφηλίου απειλώντας. «Δέστε τι κρατάω στα χέρια μου. Βόμβα είναι. Και άμα λάχει τινάζω στον αέρα το σπίτι μου και εσάς μαζί» απειλούσε, καταρχήν, τους Ευρωπαίους.

Το βράδυ των εκλογών, εκεί που χάζευα με τα αποτελέσματα στην TV, ήρθε η κόρη μου και σαν να μην τρέχει τίποτα ήθελε να δει παιδικά. Της βάζω ένα δορυφορικό μήπως και είχε εκεί τίποτα παιδικά και δεν θα το πιστέψετε… Και εκεί ο Τσίπρας και οι ελληνικές εκλογές!

Αν τελικά ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν συμμετάσχει σε Κυβέρνηση (που δεν θα συμμετάσχει), θα έχει σφετεριστεί την ψήφο όσων τον ψήφισαν. Ο κόσμος τον ψήφισε γιατί θέλει αλλαγές και τις αλλαγές, καλώς ή κακώς τις κάνει μια Κυβέρνηση. Είναι προσχηματικός ο ισχυρισμός «εμείς θα είμαστε ισχυρή και έντιμη αντιπολίτευση». Το μόνο που προσδοκά ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι μικροκομματικά οφέλη απ’ τη φθορά των όσων συμμετάσχουν στην Κυβέρνηση.

Πρέπει όμως οι συμμετάσχοντες στη νέα Κυβέρνηση (απ’ ότι φαίνεται θα είναι οι τρεις: Ν.Δ.-ΠΑ.ΣΟ.Κ.-ΔΗΜ.ΑΡ.) να ενεργήσουν και για λογαριασμό αυτού του 26,89%.

Δεν μπορούμε άλλο να κρύβουμε το πρόβλημα κάτω απ’ το χαλί. Απαραίτητα πολλά μέτρα, απαραίτητη η σύμπλευση με την Ε.Ε., αλλά δεν μπορούμε άλλο. Τα δύο τελευταία χρόνια πάρθηκαν μέτρα που έπρεπε να παρθούν σε είκοσι. Αν συνεχιστεί αυτό, θα επαναληφθεί η τραγωδία που ζήσαμε τους τελευταίους μήνες. Και αν υποτεθεί ότι η πρόσφατη περιπέτεια είχε happy end (τι happy end, όπως το είπε ένας ξένος δημοσιογράφος, εκεί που η Ελλάδα ήταν στο χείλος του γκρεμού τώρα έκανε ένα βήμα παραπίσω) την επόμενη φορά δεν θα έχει.