Η κοινωνική ειρήνη είναι προνόμιο αλλά δεν είναι αυτονόητη (Μέρος 1ο)

Σήμερα λέω να γράψω για κάτι διαφορετικό αλλά πολύ πολύ σημαντικό το οποίο δεν θα ήθελα να προσπερνάμε σαν αυτονόητο και δεδομένο.

Και ήδη τώρα που άρχισα να γράφω αισθάνομαι χαρά γιατί θα γράψω για κάτι που περνούσε απ’ το μυαλό μου τα τελευταία χρόνια αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα γι’ αυτό τόσο βαθιά για να το σχηματοποιήσω (εννοώ ότι το είχα περισσότερο σαν αφηρημένη ιδέα και όχι σαν μια άποψη με αρχή, μέση και τέλος. Τελοσπάντων μερικές φορές δεν μπορώ να εκφράσω τον εαυτό μου. Αν και έχω μια καθαρή ιδέα για το τι θέλω να πω, δεν μπορώ να τη μεταδώσω στους άλλους). Επίσης χαίρομαι γιατί θα εφαρμόσω κάτι που ήταν και ο κύριος σκοπός της ενασχόλησής μου σ’ αυτό εδώ το Blog. Π.χ. (και αυτό δεν είναι προσποιητή μετριοφροσύνη) άλλοι μπορούν να αναλύουν καλύτερα την επικαιρότητα από μένα. Ο καθένας μας όμως έχει μερικά μοναδικά χαρακτηριστικά, εμπειρίες, υπόβαθρο κ.α.  που τον διαφοροποιούν από τους υπόλοιπους. Έχει πολύ ενδιαφέρον να μοιραζόμαστε αυτές τις μοναδικές εμπειρίες.

Πώς να το κάνουμε; Ο ένας γνωρίζει καλύτερα το τάδε πράγμα γιατί το έχει ζήσει και ο άλλος γνωρίζει καλύτερα το δείνα. Ενδιαφέρον λοιπόν είναι να μοιραζόμαστε με τους άλλους αυτό που πραγματικά κατέχουμε (αν είναι δυνατόν και «από πρώτο χέρι») και όχι να το παίζουμε παντογνώστες που έχουν γνώμη επί παντός επιστητού.

Η γυναίκα μου λοιπόν κατάγεται από μια χώρα της Λατινικής Αμερικής (άντε να σας το πω και αυτό). Έτυχε λοιπόν να έχω ταξιδέψει εκεί πολλές φορές, αλλά και δικοί της άνθρωποι από εκεί ήρθαν στην Ελλάδα, οπότε πρόσεξα τι τους έκανε θετική και τι αρνητική εντύπωση.

Ξέρετε, η χώρα αυτή είναι λίγο παρεξηγημένη… Γνωρίζοντας τα πράγματα από πρώτο χέρι και όντας αντικειμενικός παρατηρητής, μπορώ να πω ότι σε πολλά πράγματα είναι πιο «μπροστά» από μας. Και δεν αναφέρομαι στην τεχνολογία, οικονομία κ.λπ. Αναφέρομαι στην κοινωνία. Οι άνθρωποι εκεί είναι πιο ευγενικοί και για να πάρω ένα άλλο παράδειγμα, σε θέματα ισότητας των δύο φύλων είναι κάτι έτη φωτός μπροστά από εμάς. Εμείς, τουλάχιστον απ’ αυτήν την άποψη, «ανήκομεν εις την Ανατολήν» (προσωπικά θέλω να είμαστε η ανατολή της Δύσης και όχι η δύση της Ανατολής).

Ξέρετε που υπερτερούμε (και αυτό θα πρέπει να διαφυλάξουμε με κάθε θυσία); Στην ασφάλεια. Αυτό είναι το μεγάλο πλεονέκτημα της κοινωνίας μας, όχι μόνο έναντι των χωρών της Λατινικής Αμερικής. Στη Λατινική Αμερική π.χ. απαγορεύεται να μπαίνεις σε τράπεζα φορώντας γυαλιά ηλίου. Απαγορεύεται να μιλάς στο κινητό σου μέσα σε τράπεζα κ.λπ.

Ακόμα και σε προηγμένες χώρες της Ευρώπης δεν επικρατεί η ασφάλεια που επικρατεί εδώ. Πουθενά αλλού δεν κοιμάσαι με τις πόρτες ξεκλείδωτες. Πουθενά αλλού δεν αφήνεις το αυτοκίνητο με τα αλάρμ ξεκλείδωτο. Πουθενά αλλού δεν αφήνεις το παιδάκι σου στο αυτοκίνητο για να πεταχτείς στο περίπτερο. Πιστέψτε με, αυτά δεν είναι τυχαία παραδείγματα, ξέρω τι σας λέω.

Εντάξει τυχαίνει να ζω στην επαρχία και ξέρω ότι στις μεγάλες πόλεις τα πράγματα δεν είναι και τόσο ειδυλλιακά, αλλά και πάλι… (η συνέχεια αύριο)