Πραγματικά δεν
θυμάμαι αν το είπε κάποιος αυτό ή ήταν σχόλιο σε δηλώσεις κάποιου, αλλά έτσι
άκουσα κάπου.
Ήταν προφανώς
αντίλογος σε όσους (ΜΜΕ, πολιτικούς κ.λπ.) τρομοκρατούν τον κόσμο ότι η
χρεοκοπία της χώρας θα φέρει την καταστροφή.
Αυτό θυμίζει το
«Υπάρχει ζωή μετά τον Θάνατο» που λένε διάφοροι ζηλωτές, οπότε «Πεθάνετε
άφοβα», για να μην πω «Επισπεύστε το κιόλας».
Μπορεί βέβαια
να μην υπάρχει μετά θάνατον ζωή ή αν υπάρχει, να μην μας αρέσει καθόλου.
Όπως μπορεί και
μια χρεοκοπία να φέρει όντως την καταστροφή, με κατακόρυφη πτώση του βιοτικού
επιπέδου, ελλείψεις στην αγορά λόγω προβλημάτων στις εισαγωγές κ.α.
Αλλά και στις
δύο περιπτώσεις, μετά την απομάκρυνση εκ ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Τέλος πάντων…
Άκουγα προχτές στην τηλεόραση ότι σε μία δημοσκόπηση του πανεπιστημίου της
Μακεδονίας το 41% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι θεωρεί λάθος τη στρατηγική της
Κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση (μία είναι η Διαπραγμάτευση αυτή την εποχή),
έναντι 35% που κρίνει πως είναι σωστή.
Είναι η πρώτη
φορά που πλειοψηφία της κοινής γνώμης δεν συμφωνεί με τη διαπραγματευτική
γραμμή της Κυβέρνησης και, όπως και το κάνουμε, είναι αξιοσημείωτη μεταστροφή,
αν σκεφτούμε πως τον Φεβρουάριο, που ξεκίνησε η «μάχη» το 72% ενέκρινε τη
γραμμή της Κυβέρνησης.
Οι περισσότερες
ερμηνείες που διάβασα, αποδίδουν το γεγονός αυτό στη μεγάλη παράταση των
διαπραγματεύσεων και στις συνέπειές στην οικονομία που ασφυκτιά κ.λπ. κ.λπ..
Εγώ προσθέτω
και κάτι άλλο που είναι κάπως ανησυχητικό, όχι πάντως για την Κυβέρνηση στενά:
διαβάζω πως υπάρχει πρόοδος στις διαπραγματεύσεις, πως γεφυρώνονται πολλά
χάσματα, πως η συμφωνία, λίγο πολύ, είναι (σχεδόν) σίγουρη και άλλα τέτοια.
Το αξιοσημείωτο
είναι ότι όσο περισσότερο υπάρχει πρόοδος στις διαπραγματεύσεις, όσο
περισσότερο μια συμφωνία διαφαίνεται, τόσο περισσότερο η κοινή γνώμη θεωρεί
λάθος τη στρατηγική της Κυβέρνησης.
Εκεί που πριν
μερικούς μήνες το χάσμα Κυβέρνησης και «Θεσμών» ήταν βαθύ, πάνω από το
70% της κοινής γνώμης ενέκρινε τη διαπραγματευτική γραμμή της Κυβέρνησης.
Απ’ την άλλη,
όλο αυτό το διάστημα, η πλειοψηφία της κοινής γνώμης φοβάται και απεύχεται μια
στάση πληρωμών και μία έξοδο απ’ το ευρώ (αυτό έλλειπε).
Με άλλα λόγια,
και συμφωνία θέλουμε και η πρόοδος στις διαπραγματεύσεις μας απωθεί.
Αυτό πάντως δεν
είναι ανεξήγητο.
Θέλουμε
συμφωνία με την Ευρωζώνη αλλά χωρίς καμιά παραχώρηση και περαιτέρω
επιβάρυνση.
Και αυτό ήταν
το μεγάλο λάθος του ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά.
Έπεισε τον
κόσμο ότι χωράνε στην ίδια μασχάλη δυο καρπούζια: και έξοδος απ’ την κρίση και
καμία επιβάρυνση στους πολίτες.
Εγώ το έχω πει
σε σημείο να γίνομαι κουραστικός: η διαπραγματευτική δύναμη της χώρας μας
είναι μηδέν.
Πως είναι
δυνατόν να έχεις διαπραγματευτική δύναμη όταν δυσκολεύεσαι ως κράτος να
πληρώσεις τις πιο βασικές σου υποχρεώσεις, τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων
και τις συντάξεις;
Να
διαπραγματευθείς, να απειλήσεις και να εκβιάσεις με τι; Οι συνέπειες θα πλήξουν
πρώτα εσένα.
Οι εναλλακτικές
λύσεις είναι στην ουσία ανύπαρκτες.
Κάτι «εναλλακτικά
σενάρια» που ακούω, απορρίπτονται για διάφορους λόγους το καθένα, είναι
δύσκολο να γράψω αναλυτικά για το καθένα γιατί θα μου βγει μεγάλη η ανάρτηση.
Γι’ αυτό κι
πιστεύω πως είναι κέρδος οποιοδήποτε ψίχουλο, έστω, κερδίσει η Κυβέρνησή μας
κατά τη διαπραγμάτευση.
Και για να πάω και
στο «ζουμί» αυτού που θέλω να πω, πιστεύω ότι θα υπάρξει κάποια συμφωνία
(αλλά στο και πέντε, όχι στο παρά πέντε), θα έχουμε μια ακόμα ευκαιρία, αλλά
πιστεύω πως θα είναι η τελευταία.
Η κοινή γνώμη
δεν λαμβάνεται υπόψη μόνο εδώ, λαμβάνεται υπόψη παντού.
Μια δημοσκόπηση
στη Γερμανία, έδειξε ότι η πλειοψηφία των Γερμανών θέλει την Ελλάδα εκτός ευρώ.
Και όσο και αν
η πλειοψηφία αυτή είναι οριακή, είναι, νομίζω η πρώτη φορά που η πλειοψηφία της
γερμανικής κοινής γνώμης θέλει την Ελλάδα εκτός ευρώ.
Τα σχόλια των
αναγνωστών, στις ξένες εφημερίδες που μ’ αρέσει να διαβάζω, είναι πια, τα
περισσότερα, εναντίον της Ελλάδας, ενώ στο παρελθόν δεν ήταν έτσι.
Οι ίδιες οι
Κυβερνήσεις των χωρών-μελών τις Ευρωζώνης θα έχουν πρόβλημα, φαντάζομαι, να
περνάνε συνέχεια απ’ τα Κοινοβούλιά τους πακέτα διάσωσης για την Ελλάδα.
Ήδη πάμε
ολοταχώς για το τρίτο. Γι’ αυτό λέω ότι δύσκολα θα υπάρξει και τέταρτο.
Πρέπει λοιπόν
να εκμεταλλευτούμε αυτή την τελευταία ευκαιρία για να μην διαπιστώσουμε τότε αν
υπάρχει ή δεν υπάρχει ζωή μετά τη χρεοκοπία.
