ΟΙ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΙΣ ΕΝΙΟΤΕ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ

Είναι γεγονός ότι για χρόνια ολόκληρα ζούσαμε μέσα σε ένα όνειρο, ένα ευρωπαϊκό όνειρο που αποτελεί μια παραλλαγή του αμερικάνικου ονείρου που μας ήθελε με  σπίτια, αυτοκίνητα, ταξίδια, εξόδους  και όλα αυτά βέβαια με δανεικά, σε αντιδιαστολή με το αμερικανικό όνειρο που προϋπόθετε σκληρή εργασία για να αποκτήσεις τα παραπάνω.  Θες επειδή αυτό μας πλάσαραν και το κατάπιαμε, θες γιατί μας βόλευε, το θέμα είναι ότι ζούσαμε σε ένα καθεστώς επίπλαστης ευδαιμονίας, σε  ένα όνειρο θερινής νυκτός το όποιο εσχάτως μετατράπηκε στο χειρότερο εφιάλτη. Από αυτό  το όνειρο ξυπνήσαμε απότομα, κάθιδροι και τρομαγμένοι και επειδή όταν ξυπνάς από εφιάλτη δεν έχεις την ώριμη σκέψη να δεις αν αυτό που ζεις είναι πραγματικότητα ή παραίσθηση, θεωρώ ότι  αντιδράσαμε όπως έχουμε μάθει χρόνια τώρα, αντανακλαστικά και σπασμωδικά.

Έτσι ακριβώς μηχανικά, σπασμωδικά και ενστικτωδώς αντιδρούσαμε και στο παρελθόν, σε κάθε μεταρρύθμιση και αλλαγή που επιχειρήθηκε… ξεσηκώθηκε γιατί θιγόταν τα νοσηρά μας  ¨κεκτημένα¨, φωνάζαμε γιατί καταργούνταν κάποια  θλιβερά προνόμια, γκρινιάξαμε όταν κινδύνευε το ¨δικαίωμα¨ στην οκνηρία, στην ασυνέπεια στην παρανομία, στην παρασιτικότατα.    .  

Σ΄ αυτόν τον διαχρονικό και ιδιότυπο αγώνα μιζέριας και κλάψας πάντα βρίσκαμε αυτόκλητο σύμμαχο όλα αυτά τα λαϊκιστικά και απατεωνίστικα ΜΜΕ που σήμερα  κατηγορούμε  ότι  καλλιεργούν κλίμα τρομοκρατίας προκειμένου να μη υπάρξει αλλαγή. Επίσης άξιος δάσκαλος και πολύτιμος σύμμαχος σε αυτόν τον αγώνα ήταν και ένα διεφθαρμένο και  σάπιο πολιτικό σύστημα που ήταν πάντα πρόθυμο  να μας  «εξυπηρετήσει» προκειμένου να καρπωθεί πολιτικά και οικονομικά οφέλη, να διαιωνίσει την ύπαρξη του  και  να γιγαντωθεί.

Έτσι ακριβώς αντιδρούμε και τώρα με οργή, θυμό και αγανάκτηση, προτάσσοντας έναν εκβιαστικό (ψευτο) τσαμπουκά θεωρώντας ότι  κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μας καταντήσει εταίρα της Ευρώπης..σωστό και συμφωνώ… μόνο που εταίρα της Ευρώπης ήμασταν από παλιά  και μάλιστα πολυτελείας, αλλά τότε μας άρεσε γιατί μας πλήρωναν, ενώ  τώρα κόπηκε η αμοιβή και αντιδρούμε. Το κακό βέβαια σε αυτή την ιστορία είναι ότι τώρα το ¨μάρμαρο¨ θα το πληρώσουν και οι εταίρες και οι εταίροι.

Εν΄ κατακλείδι θεωρώ ότι πολιτική με τσαμπουκά και εκμετάλλευση του θυμικού των Ελλήνων δεν μπορεί  πλέον να σταθεί, ούτε πολιτική με θώπευση αυτιών. Οι μέθοδοι  αυτές ανήκουν στο παρελθόν χαρακτηρίζονται παλαιοκομματικά και στοχεύουν αποκλειστικά στην κατάληψη της καρέκλας, αυτά επιβραβεύαμε στο παρελθόν και αυτά πληρώνουμε τώρα. Είναι ώρα πλέον να κάνουμε την αυτοκριτική για τις επιλογές μας και τα πεπραγμένα μας, είναι ώρα να  διδαχτούμε από το παρελθόν αλλά μην αφήσουμε το παρελθόν να καταδικάσει  το μέλλον