Μπορεί η Ελιά να «πιάσει» στην Ελλάδα; (Μέρος Ι)

Φυσικά το ερώτημα δεν αφορά το ελαιόδεντρο. Αυτό προφανώς και μπορεί να φυτρώσει, να μεγαλώσει και να αποδώσει στην Ελλάδα.

Άλλωστε, σύμφωνα με μια θεωρία, το ελαιόδεντρο σε άγρια μορφή πρωτοεμφανίστηκε στην Ελλάδα το 12000 π.Χ. και από δω εξαπλώθηκε αρχικά σε όλη την ανατολική Μεσόγειο.

Και, παρεμπιπτόντως, η Ελλάδα είναι η τρίτη μεγαλύτερη ελαιοπαραγωγός χώρα στον κόσμο και, απ’ ότι λένε, η ποιότητα του ελληνικού ελαιόλαδου βρίσκεται στην πρώτη θέση.

Λέω σήμερα να πολιτικολογήσω και να ασχοληθώ με ένα θέμα που μ’ ενδιαφέρει πολύ και πρόσφατα βρέθηκε και στην επικαιρότητα: την προοπτική της ελληνικής Κεντροαριστεράς.

Ξέρω ότι το θέμα αυτό δεν θα ενδιαφέρει πολλούς απ’ όσους με διαβάσουν γι’ αυτό και θέλω να ζητήσω προκαταβολικά συγνώμη γι’ αυτή την κατάχρηση.

Καταρχάς να πω ότι προτιμώ τον όρο Σοσιαλδημοκρατία, την προοπτική μιας ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας λοιπόν.

Και γιατί προτιμώ τον όρο «Σοσιαλδημοκρατία»;

Γιατί η Σοσιαλδημοκρατία ήταν ήδη απ’ τις αρχές του 20^ου αι. ένα κίνημα που υποστήριζε τη δημιουργία μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας και οικονομίας απορρίπτοντας όμως την επανάσταση και άλλες παραδοσιακές ιδέες του Μαρξισμού, όπως η ταξική πάλη π.χ. Αντί της πάλης των τάξεων οραματιζόταν μια συνεννόηση, ας την πούμε, των τάξεων.

Οι κοινωνικές τάξεις υπήρχαν και θα υπάρχουν ούτως ή άλλως υπό τις παρούσες συνθήκες. Οι αταξικές κοινωνίες είναι καθαρά ουτοπικές θεωρητικές συλλήψεις όσο και αν προσπάθησαν στις κοινωνίες του υπαρκτού σοσιαλισμού να κάνουν ίση κατανομή της φτώχειας. Απ’ την άλλη ο καπιταλισμός έχει το μόνιμο ελάττωμα να κατανέμει άνισα τον πλούτο.

Και επειδή η διάκριση των κοινωνικών στηρίζεται στον πλούτο (τα υπόλοιπα, ισχύς, εκπαίδευση κ.λπ. πηγάζουν απ’ αυτόν), άρα;

Επανέρχομαι. Οι θέσεις των Σοσιαλδημοκρατών ήταν πιο μετριοπαθείς και οι μεταρρυθμίσεις (ο ρεφορμισμός και ας ηχεί άσχημα σε μερικούς η λέξη) θεωρούνται ο επιθυμητός δρόμος προς την επίτευξη του σοσιαλισμού.

Οι μεταρρυθμίσεις σε κάθε είδους κοινωνία, όχι μόνο στις ήδη «σοσιαλιστικές». Αν και, εδώ που τα λέμε, η μαρξιστική ανάλυση δεν έχει τίποτα να κάνει με αυτά που συνέβησαν στις χώρες όπου εφαρμόστηκε στην πράξη και δεν θα πρέπει να κατηγορούμε τον Μαρξ γι’ αυτό. Είναι, όπως είπε κάποιος, σαν να κατηγορούμε τον Χριστό για την Ιερά εξέταση.

Η σοσιαλδημοκρατική αντίληψη για το σοσιαλισμό είναι αυτή ενός συνόλου πολιτικών και ηθικών αξιών, όπως η αλληλεγγύη, η ισότητα και η άνευ όρων υποστήριξη για τη φιλελεύθερη κοινοβουλευτική δημοκρατία.

Πάλι κάμποσοι μπορεί να δυσανασχετήσουν ακούγοντας για φιλελεύθερη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Είναι νομίζω που πολλοί την ταυτίζουν με το «Αστικό Κράτος» και αυτό με τη σειρά του το ταυτίζουν με το Κράτος των διακρίσεων και των ανισοτήτων.

Μέγα λάθος γιατί οι στόχοι της Σοσιαλδημοκρατίας είναι ακριβώς οι αντίθετοι όπως έγραψα παραπάνω. Και πάνω απ’ όλα είναι το Κράτος πρόνοιας.

Εδώ στην Ελλάδα έχει επικρατήσει να θεωρείται ως πρότυπο συνεργασίας δυνάμεων της Κεντροαριστεράς ο Συνασπισμός της Ελιάς, που δημιουργήθηκε στην Ιταλία το 1995 από ένα σύνολο κομμάτων και κινημάτων της Κεντροαριστεράς και της Οικολογίας.

Πρώτος πρόεδρος του Συνασπισμού της Ελιάς υπήρξε ο Ρομάνο Πρόντι (που έκανε και πρωθυπουργός της Ιταλίας) ενώ Γενικός Γραμματέας εξελέγη ο τότε δήμαρχος της Ρώμης, Βάλτερ Βελτρόνι.

Σήμερα, συνέχεια του Συνασπισμού της Ελιάς στην Ιταλία αποτελεί το Δημοκρατικό Κόμμα που ιδρύθηκε το 2007.

Στην Ελλάδα λόγος γίνεται για τη δημιουργία ενός μεγάλου φορέα της Κεντροαριστεράς με βάση κυρίως τα κόμματα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της ΔΗ.ΜΑΡ.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Εν πάση περιπτώσει, θα μιλήσουμε για την Κεντροαριστερά στην Ελλάδα αύριο.

Συνεχίζεται…