Στα Τρίκαλα στα δυο στενά (μέρος 5ο)

Το «από κει» μέρος των Τρικάλων, δυτικά του Ληθαίου, δεν είναι και εντελώς Terra incognita για μένα, μην τα παραλέμε κιόλας, αλλά είναι αλήθεια ότι δεν το ξέρω και τόσο καλά όσο το «από δω» μέρος, το ανατολικό.

Σίγουρα όμως έχει και αυτό το ενδιαφέρον του, άλλωστε μιλάμε για την ίδια πόλη.

Όσο “Terra incognita” και αν είναι το εκείθεν του Ληθαίου μέρος της πόλης, ε, την Ασκληπιού την ξέρω.

Ο πεζόδρομος της Ασκληπιού είναι η «παραλία» των Τρικάλων αφού εκεί βρίσκονται μαζεμένα τα “in” στέκια της πόλης, εκεί επιβάλλεται να πας για να δεις και να σε δουν και για να νιώσεις τι σημαντικό πράγμα έκανες θα πληρώσεις και τον καφέ σου ανάλογα.

Αν κριτήριο για το πόσο σημαντικό είναι ένα μέρος είναι οι τιμές στα μαγαζιά εκεί, τότε αν είστε 4-5 άτομα παρέα και τους κεράσετε να είστε σίγουροι ότι θα το αισθανθείτε για τα καλά πόσο «σημαντική» είναι η περαντζάδα της Ασκληπιού.

Εγώ πρόλαβα την Ασκληπιού κανονικό δρόμο, πριν γίνει πεζόδρομος. Τώρα για το πότε έγινε πεζόδρομος θα σας γελάσω. Πρέπει να ήταν τα τελευταία χρόνια του ΄80 ή τα πρώτα του ΄90.

Προς τον δρόμο για Καρδίτσα βρίσκεται το Κουρσούμ Τζαμί, ένα σημαντικό Ισλαμικό τέμενος του 16 αι. που είναι μάλιστα και μνημείο προστατευόμενο από την UNESCO.

Αν πάλι θεωρήσουμε ως κριτήριο για το που βρίσκονται οι ελληνοτουρκικές σχέσεις το πόσο καθαρό είναι το Κουρσούμ Τζαμί, τότε αυτές θα πρέπει να είναι στα πάνω τους γιατί το Κουρσούμ Τζαμί είναι καθαρό ενώ παλιότερα ήταν γεμάτο συνθήματα (με την επιφύλαξη πάντως ότι έχω πολύ καιρό να περάσω από κει).

Παλιότερα είχαμε τη διπλωματία των σεισμών, τώρα είναι η διπλωματία των σειρών που φέρνει πιο κοντά τους δύο λαούς. Φίλοι φίλοι καρδιοφίλοι.

Και φυσικά υπάρχει και ένα πολύ ωραίο μέρος στην έξοδο της πόλης για Πύλη/Μουζάκι: το Πάρκο Ματσόπουλου.

Η όλη έκταση είναι δωρεά στον Δήμο Τρικκαίων του ευεργέτη της πόλης Ιωάννη Ματσόπουλου.

Η δωρεά περιλάμβανε και τον Μύλο του βιομήχανου Ματσόπουλου, που βρίσκεται μέσα στο συγκρότημα και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μνημεία βιομηχανικής κληρονομιάς στην Ελλάδα.

Αλλά και ο Δήμος με τις επεμβάσεις του μετέτρεψε τον χώρο σε αυτό που είναι σήμερα: ένα πολυδύναμο κέντρο πολιτισμού. Αν φορούσα καπέλο θα το έβγαζα (του Δήμου), τουλάχιστον σ’ αυτό.

Σήμερα στον χώρο λειτουργούν θερινός και χειμερινός κινηματογράφος, λαμβάνουν χώρα διάφορες άλλες δράσεις  του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου ενώ ένα άλλο πολύ σημαντικό πράγμα είναι ότι μέσα στον πολυχώρο υπάρχει και καφετέρια με τραπεζάκια έξω το καλοκαίρι.

Και να μην ξεχάσω ότι τις μέρες των Χριστουγέννων στήνεται εκεί ο «Μύλος των Ξωτικών». Να πω την αλήθεια δεν έχω πάει ποτέ αλλά με ρώτησαν γι’ αυτό γνωστοί μου από άλλα μέρη της Ελλάδας που ήθελαν να το επισκεφτούν και αυτό μου έκανε εντύπωση.

Τα ονόματα και μόνο από μερικά απ’ τα χάπενινγκς (να μην πω δράσεις, ακούγεται πολύ επίσημο) που γίνονται εκεί δείχνουν πόσο μπορούν να συγκινήσουν τα παιδιά (το Εργαστήρι του Άι Βασίλη) μαζί με τους μεγάλους (το Εργοστάσιο Σοκολάτας).

Γενικά το Πάρκο Ματσόπουλου είναι ένα πολύ sophisticated μέρος όπως θα έλεγαν οι ομιλούντες τη γλώσσα του Σέξπιρ.

Αυτή λοιπόν είναι σε γενικές γραμμές η πόλη μου και αν δεν ήταν δυνατό να γράψω για όλα όσα μπορεί να βρει και να απολαύσει ο μερακλής (και μη) κάτοικος (και μη), για τις περιώνυμες ψησταριές με τις χοιρινές και πρόβειες σούβλες, τα τσιπουράδικα που είναι μαζεμένα στην από πάνω παράλληλη της Κονδύλη (Ερμού ή Τιουσόν λέγεται;) αλλά και σκορπισμένα παντού στην πόλη κ.ο.κ., η κατακλείδα είναι ότι μπορεί να μην είναι τουριστική και να μην έχει θάλασσα αλλά είναι μια πολύ όμορφη πόλη.

Τέλος