Μην ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου (ή αλλιώς η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, οι τιμές και οι αποδείξεις)

Δεν μπορεί, θα έχετε ακούσει τη φράση του Τζων Κέννεντυ περί χώρας/πατρίδας. Οι Αμερικανοί δεν είναι και τόσο «Αμερικανάκια» νομίζω τελικά (πως θα μπορούσαν να είναι πλανητάρχες αν ήταν;). Μιας που το ανέφερα έχω τη δική μου ιδέα για τους Αμερικανούς: πιστεύω ότι ο μέσος όρος τους (προσοχή, μιλάω για μ.ο.) έχει χαμηλότερο επίπεδο, κουλτούρα να το πούμε απλά, από τους ανθρώπους στην Ευρώπη.

Π.χ. ο μέσος Αμερικάνος αγρότης των μεσοδυτικών ας πούμε πολιτειών (καταλαβαίνετε, αυτοί με τα χιλιάδες στρέμματα καλαμπόκι και σιτάρι, που πάνε κάθε βράδυ σ’ ένα μπαρ της πόλης τους για μπύρες) έχει χαμηλότερο επίπεδο από τον μέσο Έλληνα αγρότη, ιδίως τον μέσο νέο Έλληνα αγρότη. Αλλά υπάρχουν μερικοί άνθρωποι στις Η.Π.Α. (και αυτοί κατοικούν κυρίως σε μητροπόλεις σαν τη Νέα Υόρκη, το Σικάγο, τη Βοστόνη κ.λπ.) που αποτελούν πράγματι την ατμομηχανή του κόσμου, όχι μόνο των Η.Π.Α. (έχω στο νου μου τον συχωρεμένο τον Στηβ Τζομπς, από τους ιδρυτές της Apple), κλείνει η παρένθεση.

Ο Κέννεντυ χρησιμοποιώντας τότε εκείνες τις λέξεις, ήθελε να περάσει το μήνυμα πως οι πολίτες είναι που κάνουν μεγάλη μια χώρα.

Και αν το καλοσκεφτεί κάποιος έτσι είναι, οι Κυβερνήσεις έρχονται, αλλάζουν και παρέρχονται. Άλλωστε τι είναι οι πολιτικοί μιας χώρας; Σάρκα εκ της σαρκός του λαού της και ας τους κατηγορούμε πάντα ότι δεν στέκονται στο ύψος τους…

Για να έρθουμε στο δια ταύτα τώρα, ο ΦΠΑ στην εστίαση μειώθηκε από το 23% στο 13% από την 1η Αυγούστου, θα το ξέρετε.

Η μείωση είναι πιλοτική έως τις 31 Δεκεμβρίου και τότε θα αξιολογηθούν οι επιπτώσεις για να δούμε αν η μείωση θα εξακολουθήσει να ισχύει ή όχι.

Το θέμα είχε γίνει μια ιδιότυπη σημαία της Κυβέρνησης (από τη εποχή της τρικομματικής ακόμα) που θα έδειχνε σε συμβολικό επίπεδο την πρόοδο του ελληνικού οικονομικού προγράμματος («Ορίστε, ματώσαμε αλλά επιτέλους αρχίζουμε να δρέπουμε κάποιους καρπούς των θυσιών μας»), την οποία σημαία ανεμίζαμε σε κάθε συνάντηση εκπροσώπων της Κυβέρνησης και της Τρόικας.

Η οποία Τρόικα είχε τις επιφυλάξεις της για τη μείωση του ΦΠΑ «Θα υπάρξει απόκλιση στα έσοδα. Έρευνες έδειξαν έτσι, έδειξαν αλλιώς… μπλα μπλα».

Αλλά και τα επιχειρήματα της Κυβέρνησης είχαν, φαινομενικά, βάση. «Οι τιμές θα πέσουν, η κατανάλωση θα αυξηθεί, συνεπώς θα αυξηθεί και ο τζίρος, ο κύκλος της οικονομίας, άρα και τα έσοδα απ’ τη φορολόγηση μεγαλύτερου τζίρου».

Μπορεί ο φόρος να ήταν 13 αντί 23% αλλά το προς φορολόγηση προϊόν θα ήταν μεγαλύτερο με την πτώση των τιμών και την αύξηση της κατανάλωσης υπολόγιζαν στην Κυβέρνηση.

- Μα θα πέσουν οι τιμές; Να επιμένει η Τρόικα.

- Θα πέσουν, να λέει η κυβέρνηση.

- Ε, ας μειώσουμε τον ΦΠΑ στο 13% πειραματικά ως τις 31/12 και βλέπουμε, συμφώνησε στο τέλος η Τρόικα.

Το ελληνικό επιχείρημα βέβαια ήταν βάσιμο, πολύ περισσότερο που μιλάμε για έναν κλάδο του τουρισμού και με 23% ΦΠΑ δεν μπορείς να ανταγωνιστείς άλλες χώρες-τουριστικούς προορισμούς με πολύ χαμηλότερο ΦΠΑ.

Όσο όμως λογικό και αν φαινόταν το επιχείρημα προϋπέθετε δύο πράγματα: ότι οι τιμές θα πέσουν και άρα θα αυξηθεί η κατανάλωση και οι επαγγελματίες της εστίασης δεν θα απέκρυπταν εισοδήματα προ φορολόγηση, κοινώς θα έκοβαν αποδείξεις.

Εγώ δεν είμαι μηδενιστής να πω ότι η κρατική μηχανή είναι ανίκανη, ξεχαρβαλωμένη κ.λπ. κ.λπ. αλλά, πώς να το κάνουμε, δεν έχουμε και την αποτελεσματικότερη δημόσια διοίκηση του κόσμου για να επιβάλλει τις δύο αυτές προϋποθέσεις

Οπότε, όπως και η τήρηση του Συντάγματος, η επιτυχία ή όχι του μέτρου της μείωσης του ΦΠΑ στην εστίαση επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων.

Η σούμα βέβαια θα γίνει στο τέλος του χρόνου αλλά ήδη διαβάζω ότι οι προσδοκίες της Κυβέρνησης για πτώση των τιμών δε φαίνεται να δικαιώνονται. Και αν δεν αυξηθεί ο τζίρος είναι βέβαιο ότι η σούμα θα γράψει μεγάλη μείωση των κρατικών εσόδων από την πτώση του ΦΠΑ κατά 10 μονάδες.

Και τι θα απαντήσουμε τότε στην Τρόικα που θα μας πει «Να εμείς σας δώσαμε την ευκαιρία και τι έγινε;».