Πώς να δημιουργήσετε ένα σκάνδαλο

Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω απ’ την αρχή ότι αν με ρωτούσαν σχετικά θα έλεγα ότι για μένα (με τη μικρή επιφύλαξη ότι δεν ήμουν και μπροστά) δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό όπως εννοείται στο τυπικό μέρος του (νομικό, θεσμικό κ.λπ.) στη διαδικασία πώλησης του 33% του ΟΠΑΠ.

Και αν με ξαναρωτούσαν πως το λέω αυτό θα απαντούσα ότι αν υπήρχε κάτι μεμπτό δεν θα μιλούσαμε για αφέλεια ή λανθασμένη επιλογή του Προέδρου του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου να ταξιδέψει με το ιδιωτικό αεροπλάνο του επιχειρηματία που τελικά εξαγόρασε τον ΟΠΑΠ, θα μιλούσαμε για βλακεία, τόση βλακεία που, ε, δεν μπορεί να έχει ένας Πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ όπως και να το κάνουμε.

Προσέξατε όμως τη διατύπωσή μου; Πιστεύω ότι δεν υπάρχει κάτι το μεμπτό με την τυπική έννοια του «μεμπτού».

Είπε ο κ. τέως Πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ: «Καθόλου δεν μετάνιωσα, κάθε άλλο μάλιστα, ότι κάνω είναι με απόλυτη διαφάνεια και έχει μια πρακτικότητα… Ήταν επιλογή μου, όχι ελαφρότητα, να δεχθώ τη μεταφορά με το αεροπλάνο του Μελισσανίδη. Δε θα γίνω μοναχός  για να κρύβομαι στα καλά καθούμενα επειδή πήρα τη θέση του προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ».

Μα κανένας δεν ζήτησε από τον περί ου ο λόγος κ. Στέλιο Σταυρίδη να γίνει μοναχός και να κρύβεται όταν ταξιδεύει με τα ιδιωτικά τζετ των επιχειρηματιών που νταραβερίζονται με το ΤΑΙΠΕΔ.

Εκείνο που ζητάει ο μέσος πολίτης, φαντάζομαι, είναι ο Πρόεδρος ενός Δημόσιου Οργανισμού να μην ταξιδεύει καθόλου με τα ιδιωτικά τζετ των επιχειρηματιών που νταραβερίζονται με τον οργανισμό αυτόν.

Το έκανα συνειδητά, ήταν επιλογή μου, ανέφερε ο κ. Σταυρίδης.

Ναι, ήταν επιλογή του αλλά φαντάζομαι ο τέως Πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ έπαιξε με τις πιθανότητές του. Αν δεν μαθευόταν και δεν γινόταν τόση φασαρία, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Θα κέρδιζε κάμποσες ώρες παραπάνω διακοπών.

Αλλά δεν πιστεύω ότι αν μπορούσε να δει το μέλλον και έβλεπε τις συνέπειες τις επιλογής του θα το έκανε.

Και ορθά, ορθότατα, ζήτησε την παραίτηση του υπουργός Οικονομικών.

Δεν παρακολούθησα τη δουλειά που έγινε στο ΤΑΙΠΕΔ (αλίμονο) για να πω αν ο κ. Σταυρίδης ήταν πετυχημένος Πρόεδρος ή όχι. Και άλλωστε σε λίγες μέρες ποιος θα θυμάται το συμβάν;

Να μην αρχίσω τώρα τα γνωστά «Η γυναίκα του Καίσαρα μπλα μπλα», όμως το γεγονός ότι ο κ. Σταυρίδης επέμεινε να υποστηρίζει την ορθότητα της απόφασής του με επιχειρήματα του τύπου «Ήμουν Πρόεδρος της Λέσχης Επιχειρηματικότητας, έχω εγκάρδιες σχέσεις με όλους αυτούς τους επιχειρηματίες» δείχνει, σε εμένα τουλάχιστον, έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να ξεχωρίσει τα όρια του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα.

Και ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορεί να είναι Πρόεδρος ενός Δημόσιου Οργανισμού.