Συμψηφισμοί οφειλών προς το Δημόσιο και επιστροφών/επιδοτήσεων: κάκιστη εποχή για τέτοια μέτρα

Από όσα γράφω εδώ άλλα τα χαρακτηρίζω «θεωρητικά» (δεν μ’ αρέσει ο όρος αλλά δεν μπορώ να βρω καταλληλότερο. Να π.χ. αναρτήσεις ιστορικού περιεχομένου) και άλλα είναι πιο «χειροπιαστά», πιο «πρακτικά» ας τα πούμε, λόγου χάρη τα θέματα επικαιρότητας.

Απ’ τα δεύτερα, άλλα με αφορούν και έχω προσωπικές εμπειρίες και άλλα όχι, αφορούν όμως πολύ κόσμο.

Το σημερινό θέμα των συμψηφισμών, δόξα τον Θεό δεν με αφορά γιατί στην περίπτωσή μου ισχύει το «Μικρά καράβια, μικρές φουρτούνες».

Ούτε ακίνητη περιουσία έχω, ούτε νταραβερίζομαι με δουλειές που απαιτούν να καταβάλεις εισφορές και φόρους στο Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία (μοιραία βέβαια δεν περιμένω και επιστροφές) οπότε, πάλι δόξα τον Θεό, δεν έχω και οφειλές προς το Δημόσιο.

Μπορεί λοιπόν να «μην με αφορά» προσωπικά το σημερινό θέμα αλλά, έστω και λιγότερο απ’ ότι παλιότερα, έρχομαι σε επαφή με κόσμο, συζητάω και όσο να ‘ναι μαθαίνω για τα προβλήματά του. Βλέπω λοιπόν ότι αφορά πολύ κόσμο.

Επειδή δε προέρχομαι και από αγροτική οικογένεια αλλά έχω και συχνές επαφές με άλλους αγρότες, καταλαβαίνω ότι ο κόσμος γύρω μου βοά και βράζει αυτόν τον καιρό με μία λέξη: «Συμψηφισμός».

Ξέρετε φαντάζομαι πως δουλεύει το πράγμα. Σου χρωστάω 5, μου χρωστάς 10, σου κρατάω τα 5 και μένεις να μου χρωστάς άλλα 5.

Κρατάει λοιπόν το Δημόσιο τις επιστροφές φόρου, τις επιδοτήσεις κ.λπ. που είναι να δώσει και τις αφαιρεί από τις οφειλές κάποιου.

Φαίνεται σωστό και λογικό, αλλά!

Αλλά πρώτον το ένα μέρος (το Δημόσιο εν προκειμένω) δεν ζητάει τη σύμφωνη γνώμη του δεύτερου (του οφειλέτη-φορολογούμενου) για την τράμπα αλλά αποφασίζει μόνο του.

Αυτό όμως άντε να πεις ότι πάει στο διάολο. Αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχουμε, μας ρωτάει το κράτος κάθε φορά που νομοθετεί; (Και μην αναφέρει κάποιος τη δημόσια διαβούλευση…).

Άλλο είναι για μένα το μεγάλο πρόβλημα.

Δεν ζούμε σε μια «κανονική» εποχή. Η ανέχεια και η αφραγκία πάει σύννεφο και αυτό δεν είναι ούτε υπερβολή, ούτε δικαιολογία.

Προχτές άκουσα ότι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο ξεπέρασαν για πρώτη φορά τα 70 δισεκατομμύρια ευρώ! Το ποσό είναι ιλιγγιώδες. Δυσκολεύεται και να το διανοηθεί κάποιος.

Εγώ είχα γράψει παλιότερα ότι η φοροδιαφυγή (αν και δεν μιλάμε ακριβώς για φοροδιαφυγή εδώ αφού πρόκειται για βεβαιωμένες οφειλές) πρέπει να παταχθεί και ότι είναι μια βαθύτατα αντικοινωνική συμπεριφορά αφού στην ουσία οι φοροφυγάδες κλέβουν το κοινωνικό σύνολο.

Είχα γράψει επίσης ότι πολλά πρέπει να αλλάξουν στη νοοτροπία των πολιτών. Τα στραβά και τα κακώς κείμενα κατέληξαν να θεωρούνται λίγο πολύ ως δικαιώματα και για να ξεριζωθούν χρειάζεται μια γενιά πολιτικών πρόθυμων να «θυσιαστούν», γιατί τι πολιτικό μέλλον να έχουν όταν οι πολίτες θα πιστεύουν ότι τους καταπατούν «δικαιώματα» και «κεκτημένα»;

Αυτά εξακολουθώ να πιστεύω ότι πρέπει να γίνουν.

Υπάρχει όμως μια λεπτομέρεια που τα ανατρέπει όλα, προσώρας.

Όπως έγραψα και παραπάνω, βιώνουμε μια οικονομική κρίση που ίσως δεν έχει προηγούμενο στη χώρα.

Οφειλές που δημιουργήθηκαν από κάθε είδους κακά κείμενα από την εποχή της επίπλαστης ευδαιμονίας ή και παλιότερα δεν ξεπληρώνονται τώρα με αυτή την ανεργία και τους κουτσουρεμένους μισθούς που υπάρχουν.

Είναι σαν να φτυαρίζεις άμμο στη θάλασσα προσπαθώντας να τη σκεπάσεις.

Αν προσέξετε τον τίτλο, σαφώς και πιστεύω ότι πρέπει να βρεθεί κάποια λύση στο πρόβλημα των οφειλών προς το Δημόσιο (και τα ασφαλιστικά ταμεία) όμως τα έχω με την εποχή. Η εποχή για να εφαρμοστεί από το Δημόσιο ο συμψηφισμός οφειλών & επιστροφών είναι η χείριστη δυνατή.

Υπήρχαν και υπάρχουν άνθρωποι που δεν πλήρωναν τις οφειλές τους προς το Δημόσιο μόνο και μόνο από κακή νοοτροπία και γιατί ήξεραν ότι αυτά θα έμεναν εκεί, ως οφειλή, και δεν τρόπος να τους τα πάρουν.

Όμως τώρα οι περισσότεροι δεν πληρώνουν τις οφειλές τους γιατί απλούστατα δεν έχουν.

Εδώ σε κοτζάμ Χάρο δεν του πληρώσανε τα ναύλα γι’ αυτόν τον λόγο. «Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος» του είπε ο φιλόσοφος Μένιππος.

Θυμάστε τι έγινε πέρυσι (και ελπίζω να μην ξαναγίνει φέτος): είχαν παρακρατηθεί διάφορες επιστροφές και επιδοτήσεις προκαταβολικά για την εξόφληση του φόρου εισοδήματος, πριν οι οφειλές γίνουν ληξιπρόθεσμες!!!

Είπαμε, όχι και έτσι. Έτσι θεωρείς εκ προοιμίου όλους τους φορολογούμενους αναξιόπιστους αφού κοιτάς να διασφαλίσεις τα χρήματά σου προκαταβολικά.

Και τινάζεις ολόκληρο τον οικονομικό προγραμματισμό πολλών ανθρώπων στον αέρα.

Πολλοί άνθρωποι, όπως οι αγρότες που προανέφερα, περιμένουν αυτά τα λεφτά, την επιστροφή του ΦΠΑ, τις επιδοτήσεις κ.λπ. πως και πως και έχουν κάνει, αυτοί και η οικογένειά τους, ολόκληρο τον προγραμματισμό τους με βάση αυτά τα λεφτουδάκια.

Αν τους τα πάρεις, τους κόβεις την ανάσα που περιμένουν να πάρουν και τους οδηγείς στην απελπισία. Και ο απελπισμένος άνθρωπος μπορεί να κάνει το χειρότερο κακό, ακόμα και στην ίδια πατρίδα του.

Επειδή όμως είναι πολύ εύκολο να κατηγορείς χωρίς να προτείνεις τίποτα, προσωπικά θα πρότεινα να γίνονταν μεν συμψηφισμός αλλά όχι στο σύνολο της επιστροφής (σε ένα ποσοστό, ας πούμε, γύρω 20%) για να ανασάνουν και λίγο οι άνθρωποι.

Και για να μην οδηγηθεί ο κόσμος στην απελπισία γιατί τότε το τελευταίο που θα τον νοιάζει θα είναι να βγει η χώρα απ’ το τέλμα της οικονομικής κρίσης.