Ψηφιακό Οχυρό

Ο Νταν Μπράουν είναι πολύ εμπορικός συγγραφέας.

Κάπου είχα διαβάσει ότι όταν τυπώθηκε το τελευταίο μυθιστόρημά του, το “Inferno”, και μέχρι να γίνει η επίσημη παρουσίασή του, τα βιβλία που τυπώθηκαν κλειδώθηκαν κάπου στις ΗΠΑ και φυλάσσονταν από την εθνοφρουρά μην τύχει και γίνει καμιά διαρροή μέχρι την επίσημη πρεμιέρα!!! Υπερβολικό λέω και γω αλλά αλήθεια έτσι διάβασα!

Ο Νταν Μπράουν λοιπόν είναι πολύ εμπορικός συγγραφέας (τα βιβλία του πούλησαν 200 εκ. αντίτυπα! Εξωφρενικό!) αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να είναι και καλός συγγραφέας.

Για μένα τουλάχιστον είναι πολύ καλός. Εντάξει, δεν ανήκει στον σκληρό πυρήνα των αγαπημένων μου συγγραφέων αλλά μ’ αρέσει αρκετά.

Και θα μ’ άρεσε ακόμα περισσότερο αν τα βιβλία του δεν είχαν δύο μειονεκτήματα (για μένα):

Πρώτον, έχουν πολλά στοιχεία κρυπτογραφίας, κλειδιών και κωδικών, που κάπου με ξεπερνάνε και δεν μπορώ να τα παρακολουθήσω.

Ιδίως ο καθηγητής Ρόμπερτ Λάνγκτον, που είναι πρωταγωνιστής σε πολλά απ’ τα βιβλία του Μπράουν (στον Κώδικα Ντα Βίντσι που διάβασα και τους Πεφωτισμένους και στο Χαμένο Σύμβολο που δεν διάβασα) λύνει κάθε γρίφο που παρουσιάζεται με τρόπο που απ’ τη μια τον ζηλεύω και απ’ την άλλη λέω «ε, δεν γίνεται!».

Αλλά και στο «Ψηφιακό Οχυρό», που το τελείωσα χτες και το ‘χω φρέσκο στο μυαλό μου, πάλι είπα στο τέλος «δεν μπορεί, αποκλείεται!».

Δεύτερον, είναι ψιλοθρίλερ και εγώ τα θρίλερ δεν μπορώ να πω ότι τ’ αγαπάω και ιδιαίτερα.

Βέβαια τα βιβλία του Μπράουν έχουν μια διαβάθμιση ως προς τη θριλερικότητά τους, απ’ τα απολύτως θρίλερ (όπως το Χαμένο Σύμβολο) ως τα σοφτ θρίλερ (όπως το σημερινό Ψηφιακό Οχυρό).

Στο «Ψηφιακό Οχυρό» λοιπόν, η Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας των ΗΠΑ, η υπαρκτότατη NSA, έχει δημιουργήσει έναν τον παντοδύναμο υπολογιστή, τον TRANSLTR, ο οποίος παρακολουθεί όλο τον πλανήτη και μπορεί να αποκρυπτογραφήσει οποιοδήποτε κωδικοποιημένο μήνυμα τρομοκρατών, αρχηγών κρατών, μεγαλοεπιχειρηματιών, όλων.

Ένας πρώην υπάλληλος της υπηρεσίας, ο Ενσέι Τακάντο, Ιάπωνας και θύμα της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα αφού γεννήθηκε με ατροφικά χέρια, δημιουργεί έναν απροσπέλαστο κώδικά και απειλεί να τον ρίξει στην αγορά αν η NSA δεν παραδεχτεί δημοσίως ότι παρακολουθεί όλο τον κόσμο (εγώ κατάλαβα ότι ο Τακάντο δεν κάνει ότι κάνει από αντιαμερικανισμό αλλά από ιδεολογία και φιλελευθερισμό).

Την κοπανάει στην Ισπανία, το μακρύ χέρι της NSA τον βρίσκει και ένας εντεταλμένος της στην περιοχή τον δολοφονεί στη Σεβίλλη.

Έλα όμως που ο Τακάντο κουβαλάει πάνω του, χαραγμένο σε ένα δαχτυλίδι (έτσι νομίζουν όλοι, και μεις μαζί, δηλαδή), τον κώδικα και παράλληλα μπλοφάρει προς την NSA λέγοντας ότι αν πάθει κάτι ένας συνεργός του (που δεν υπάρχει) θα δημοσιοποιήσει τον κώδικα.

Ο υποδιευθυντής της NSA, του οποίου ο ρόλος είναι σκοτεινός στην ιστορία, δεν θέλει να στείλει στην Ισπανία κάποιον πράκτορα για να μην κινήσει υποψίες και στέλνει τον αρραβωνιαστικό της καλύτερης κρυπτογράφου της Υπηρεσίας, τον Ντέιβιντ Μπέκερ (καθηγητής κι αυτός).

Αυτός, ο Μπέκερ, πρέπει να ενσαρκώνει, όπως και ο Ρόμπερτ Λάνγκτον που λέγαμε παραπάνω, τον ιδανικό Αμερικάνο για τον Νταν Μπράουν: 35άρης, ευφυέστατος, γυμνασμένος, με άθικτο ακόμα το τριχωτό της κεφαλής του (χμ, σαν και να μην έχουμε τίποτα από όλα αυτά), το όνειρο κάθε γυναίκας με άλλα λόγια.

Αυτός και η αρραβωνιαστικιά του, η Σούζαν Φλέτσερ (άλλο ιδανικό συντρόφου, για τους άνδρες αυτή τη φορά), μοιράζονται τον ρόλο του Ρόμπερτ Λάνγκτον στα άλλα βιβλία, ξεπερνούν κάθε εμπόδιο, λύνουν κάθε γρίφο και τελικά, στο και ένα, όχι στο παραπέντε, σώζουν την κατάσταση, την NSA και την ισορροπία του πλανήτη (την οποία εγγυάται η NSA).

Αρκετά καλό βιβλίο, καλογραμμένο δηλαδή, γιατί τις υπερβολές που έχουν όλα τα βιβλία του Μπράουν τις έχει και αυτό.

Αν τύχει και πέσει στα χέρια σας μην κολλήσετε στις τεχνικές λεπτομέρειες, αλγόριθμους, αλφαριθμητικά δεδομένα κ.λπ. Παρακάμψτε τα, όπως εγώ, και θα σας αρέσει νομίζω.

Α, επίσης διαβάστε το ακριβώς σαν μυθιστόρημα.

Γιατί, μια φορά εγώ, δεν πιστεύω ότι αυτά που γράφει, για τις υποδομές και τον τρόπο λειτουργίας της NSA και πολλά άλλα, είναι πραγματικά.