Σαν σήμερα, 2 Οκτωβρίου 1928: Η ίδρυση της Opus Dei (και ο Κώδικας Da Vinci)

Σαν σήμερα, στις 2 Οκτωβρίου 1928, ιδρύθηκε στους κόλπους της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας η οργάνωση Opus Dei (Έργο Θεού μεταφράζεται) από τον Ισπανό ιερέα Χοσέ Μαρία Εσκριβά ντε Μπαλαγκέρ.

Την Opus Dei τη θυμήθηκα γιατί αυτές τις μέρες διαβάζω ένα μυθιστόρημα του Νταν Μπράουν.

Ο οποίος Νταν Μπράουν είναι σχεδόν ταυτόσημος με το μυθιστόρημά του «Ο Κώδικας Da Vinci», ο οποίος Κώδικας Da Vinci φέρνει στο νου, σε όσους διάβασαν το βιβλίο, την Opus Dei.

Καταρχάς εκείνο που έχω να πω στους κάθε φύσης ζηλωτές και ενάντιους στο βιβλίο είναι: Ρηλάξ… είναι μόνο ένα μυθιστόρημα.

Και μυθιστόρημα, διαβάζω στη βικιπαίδεια, είναι το πεζογράφημα που έχει δημιουργηθεί καθ' ολοκληρία από τη φαντασία.

Το βιβλίο του Νταν Μπράουν είχε τεράστια επιτυχία και έγινε μεγάλος ντόρος σχετικά, εν μέρει και εξαιτίας των αντιρρήσεων και των αντιδράσεων των ζηλωτών που ανέφερα προηγουμένως.

Να μην ξαναγράψω τώρα τι είπε ο Ουμπέρτο Έκο στα Μαθήματα Σημειολογίας και πως οι αντιδράσεις πολλές φορές είναι διαφήμιση και δυναμώνουν μία φήμη.

Εγώ π.χ. διάβασα το βιβλίο αλλά ούτε που θυμάμουν για το τι ήταν οι αντιδράσεις. Θυμάμαι όμως ότι υπήρχαν αντιδράσεις άρα το μυθιστόρημα ήταν τουλάχιστον αμφιλεγόμενο.

Όσον αφορά την προσωπική μου άποψη γενικότερα, αυτή μπορεί να ονομαστεί από κάποιους «Πίστευε και μη ερεύνα».

Δεν έχει να κάνει με σκοταδισμό ή φανατισμό αλλά μάλλον με αδυναμία.

Τι να ερευνήσεις σε θέματα θρησκευτικής πίστης; Δεν είναι πολιτική ή ποδόσφαιρο π.χ. που μπορούμε να έχουμε δική μας άποψη για τα γεγονότα.

Αφού αυτό λένε στη θρησκεία μας, αυτό πρέπει να ακολουθούμε (προσοχή, δεν έγραψα «αυτό είναι σωστό»!).

Ο Κώδικας Da Vinci είναι πολύ καλό μυθιστόρημα, αλλά θα πρέπει να διαβάζεται και σαν ΜυθΙστόρημα.

Και αν η ιστορία του Κώδικα Da Vinci προήλθε απ’ τη φαντασία του Νταν Μπράουν, η Opus Dei γεννήθηκε το 1928 και είναι υπαρκτή, υπαρκτότατη, οργάνωση με δράση ως τις μέρες μας.

Έχει γύρω στις 90.000 μέλη, τα περισσότερα από τα οποία στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και από το 1995 αρχηγός της είναι ο επίσκοπος Χαβιέ Ετσεβερία

Όταν ο Εσκριβά δημιούργησε την Opus Dei είχε στο μυαλό του μια οργάνωση που θα βοηθούσε τα μέλη της να φτάσουν στην αγιότητα μέσα από το επάγγελμα το οποίο ασκούν, γιατί προφανώς δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι το επάγγελμα του ιερέα οδηγεί και στην αγιότητα.

Ο ίδιος τα κατάφερε πάντως και αγιοποιήθηκε το 2002 από τη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία.

Και μπορεί ένας από τους επίσημους σκοπούς της Οpus Dei να είναι η προαγωγή της φιλανθρωπίας και πραγματικά να χρηματοδοτεί πολλά μορφωτικά ιδρύματα, κέντρα υποστήριξης κακοποιημένων γυναικών κ.ο.κ. αλλά όταν όμως ένα μεγάλο μέρος του αυτοπροσδιορισμού βασίζεται στην άρνηση λες ότι κάτι τρέχει.

Συχνά όταν ρωτούν τους υπεύθυνους του Opus Dei για το τι είναι η οργάνωση αυτή, μεγάλο μέρος της απάντησης αφιερώνεται στο να εξηγήσει τι δεν είναι η οργάνωση: δεν είναι ένα μοναχικό τάγμα, ούτε ένα κοσμικό ινστιτούτο, λένε.

Υπάρχουν όμως πολλές φήμες για όχι και τόσο θεάρεστες δραστηριότητές της που ποικίλλουν από την εξόχως εγκόσμια άσκηση πολιτικής επιρροής, ιδίως στις καθολικές χώρες της αμερικανικής ηπείρου, ως τη χρηματοδότηση δεξιών παραστρατιωτικών οργανώσεων σε ορισμένες από τις χώρες αυτές.

Για να μην αναφέρουμε τις κατηγορίες περί αυτοτιμωρίας των μελών της, ως μέθοδο εξαγνισμού όπως έκανε και ο λογοτεχνικός ήρωας του Νταν Μπράουν, τώρα που το θυμήθηκα.

Και ο «μύθος» αυτός του Opus Dei  είναι τελικά το καλύτερο μέσο για τη διατήρηση και αύξηση της δύναμής του.

Οπότε δύο πράγματα μπορώ να πω με σιγουριά: ότι ο Νταν Μπράουν πρόσφερε τις καλύτερες υπηρεσίες στην Opus Dei με το βιβλίο του και ότι ο Ουμπέρτο Έκο είχε δίκιο τελικά.