Επισκέφτηκα το Άγιο Όρος το 2002, το 2007 και το
2008 και η εμπειρία ήταν μοναδική.
Θα συνιστούσα (θα παρότρυνα καλύτερα) όλους τους
άρρενες που τύχει και με διαβάσουν να επισκεφτούν αυτόν τον μοναδικό τόπο, είτε
πιστεύουν πολύ, είτε λιγότερο, είτε και καθόλου.
Φυσικά και δεν είναι ανάγκη να είναι θρήσκοι για να
νιώσουν τη μαγεία και το πνεύμα του Αγίου Όρους.
Να εγώ π.χ., δεν θα έλεγα ότι είμαι και τόσο
θρήσκος. Δεν αποκλείω όμως και την ύπαρξη του Θεού, όπως τον περιγράφει η
θρησκεία ή πολύ διαφορετικού. Ξέρεις;
Για μένα, όταν το καλοσκέφτομαι, είναι τρομερό να
υπάρχει Θεός. Αλλά απ’ την άλλη, είναι τρομερό και να μην υπάρχει…
Απλά σκέφτομαι ότι τα πράγματα δεν
μπορεί να είναι τόσο απλά όσο τα περιγράφουν οι θρησκείες. Που στο κάτω κάτω
όλες διεκδικούν το ορθό, την αλήθεια. Γιατί να είναι ορθή η μία και όχι η άλλη;
Επειδή έτυχε να γεννηθούμε εδώ και όχι λίγο πιο ανατολικά π.χ.;
Αν όμως είναι έτσι, στο τέλος της
πορείας μας αντί να πάμε στον παράδεισο της δικής μας θρησκείας κινδυνεύουμε
να καταλήξουμε στην κόλαση μιας άλλης. Μπέρδεμα...
Γι’ αυτό, επειδή πιστεύω ότι όλα είναι σχετικά, θα
πρέπει να δίνουμε πρώτα βαρύτητα σε μερικές αξίες και αρετές που φαίνονται,
όπως και να το κάνουμε, κοινά αποδεκτές και πανανθρώπινες π.χ. να μην αδικούμε
τον συνάνθρωπό μας, και μετά σε τύπους αποκλειστικά της δικής μας θρησκείας
π.χ. νηστείες κ.α.
Επανέρχομαι. Στα μοναστήρια του Αγίου Όρους οι
επισκέπτες πάνε με καραβάκι, είτε απ’ την Ουρανούπολη για τα μοναστήρια μέσα
στον κόλπο - πληροφοριακά «Σιγγιτικός
κόλπος», είτε απ’ την Ιερισσό
για τα μοναστήρια στην «έξω» πλευρά,
προς τη Θάσο ας πούμε για να καταλαβαινόμαστε.
Αλλά
πριν φτάσουν εκεί οι επισκέπτες πρέπει οπωσδήποτε να εξασφαλίσουν το λεγόμενο «διαμονητήριο». Αυτό γίνεται στην
Ουρανούπολη κάμποσες μέρες πριν και είναι φαντάζομαι λίγο πολύ τυπικό.
Θα
κόψουν κάποιον μια συγκεκριμένη μέρα αν έχει συμπληρωθεί ο μέγιστος
επιτρεπόμενος αριθμός εισόδων της μιας μέρας (δεν θυμάμαι πόσοι Έλληνες και
πόσοι αλλοδαποί επιτρέπονται κάθε μέρα, όχι και τόσο πολλοί πάντως).
Εγώ
μπήκα στο Άγιο Όρος μόνο απ’ την Ουρανούπολη και να πω την αλήθεια τη
διαδικασία του διαμονητηρίου την έκανε για μένα ένας γνωστός μου αστυνομικός
που υπηρετούσε εκεί γι’ αυτό και δεν ξέρω και πολλά για το πώς γίνεται. Μπορεί
κάποιος φαντάζομαι να τηλεφωνήσει στα γραφεία του Αγίου Όρους στην Ουρανούπολη
και να μάθει για τα του διαμονητηρίου.
Παρεμπιπτόντως,
στη φωτογραφία δεν είναι κάποιο μοναστήρι ή κάτι τέτοιο, αλλά φαίνεται ακριβώς
ένα μέρος του λιμανιού της Ουρανούπολης.
Με
το διαμονητήριο μπορείς να μείνεις στο Άγιο Όρος μέχρι τέσσερις μέρες.
Κάτι
άλλο που πρέπει οπωσδήποτε να κάνει κάποιος, είναι να τηλεφωνήσει από
πριν στο μοναστήρι που επιθυμεί για να ρωτήσει αν μπορούν να τον δεχτούν γιατί
μπορεί εκείνη τη μέρα να είναι πλήρες από επισκέπτες και να μην μπορεί να
φιλοξενήσει άλλους.
Αυτό
δεν είναι καθόλου τυπικό, είναι ουσιαστικότατο και την επόμενη φορά θα γράψω τι
συνέβη σε μένα σχετικά.
Συνεχίζεται…
Αγαπητέ εν Χριστώ Αδερφέ, εγώ είχα την τιμή για μία μέχρι τώρα επίσκεψη στο Άγιο Όρος το καλοκαίρι του 1997!!! Τα συναισθήματα και η εμπειρία αυτή ήταν ανεπανάληπτη και δύσκολο να περιγραφεί με λόγια ή γραπτά!!! Πήγα με μιά ομάδα απο το χωριό μου και περάσαμε απο την Ιερισσό στην Μονή Ιβήρων και στην συνέχεια μείναμε στις Ιερές Μονές Φιλοθέου, Καρακάλου και Κουτλουμουσίου, επισκεφθήκαμε δε τίς Καρυές και την σκήτη του Αγίου Ανδρέα (ρωσική εκκλήσια)!!! Δέν υπήρχαν τότε κινητά τηλέφωνα, ούτε επιρροές απο τηλεόραση, ραδιόφωνο, διαδίκτυο, εφημερίδες, περιοδικά και ακολουθούσαμε το τυπικό των μοναχών!!! 3:00 τα ξημερώμτα Όρθρος, 5:00 Πρωϊνή Θεία Λειτουργία, 08:00 πρωϊνό, ελεύθερος χρόνος, μεσημεριανό, 15:00 Εσπερινή Θεία Λειτουργία, 18:00 Απόδειπνο, ελέυθερος χρόνος και στίς 21:00 κατάκλιση!!! Επι τέσσερις ημέρες ακολουθούσαμε αγόγγυστα το παραπάνω πρόγραμμα και μας ξεναγούσαν τον ελέυθερο χρόνο μας με τά την πρωϊνή Θεία Λειτουργία, στους θησαυρούς της Ι.Μ. που μας φιλοξενούσε!!! Εντυπωσιακά εκθέματα και θαυμαστά γεγονότα μας αποκλύπτονταν και όλες οι διηγήσεις των θαυμάτων και της παρουσία της Παναγίας μας!!! Δύο εκθέματα μου έκαναν εντύπωση!!! Το ένα ήταν το κρανίο του Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου, στο οποίο ήταν διατηρημένο το δεξί αυτί και η εξήγηση απο τον Αρχοντάρη ήταν ότι στο αυτί αυτό του μίλησε ο Απόστολος Παύλος σε όραμα!!! Το άλλο ήταν μιά εικόνα της Παναγίας μας και Προστάτιδος του Αγίου Όρους που κρατούσε τον Χριστό μας και το χέρι της κρατούσε το χέρι του Κυρίου μας, ο οποίος ήθελε να της κλείσει το στόμα, η εξήγηση για την εικόνα ήταν ότι η Παναγία μίλησε για τον κίνδυνο που παραμόνευε έξω απο τα τείχη της απο τους πειρατές που περίμεναν κρυμμένοι για να λεηλατήσουν την Μονή και Ο Χριστός μας προσπάθησε να την σταματήσει γιατί ήταν αμαρτωλοί οι μοναχοί και έπρεπε να τιμωρηθούν!!! Η εικόνα ονομάζεται Παναγία η Παραμυθία!!! Επιστρέφοντας με έναν απο τους συνοδοιπόρους της ομάδας μου, απο την Ουρανούπολη, είδα πόσο μάταια είναι τα υλικά και κοσμικά αγαθά και ο κόπος που κάνουμε για να τα αποκτήσουμε και με αυτό το αίσθημα ήμουν για δύο εβδομάδες, στο σπίτι μου!!! Είχε γαληνέψει η ψυχή μου και ένιωθα πνευματική ευφορία και ηρεμία!!! Μετά το χρονικό αυτό διάστημα, επέστρεψα στο υλικό και φθαρτό κόσμο μας!!! Η επαφή μου αυτή ήταν μοναδική και απο τότε δέν έχω αξιωθεί να επαναλάβω αυτό το ταξίδι της μεταμόρφωσης και της υπέρβασης!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε καταλαβαίνω απόλυτα αγαπητέ μου φίλε γιατί και εγώ κάπως ένιωσα όλες τις φορές που επισκέφτηκα το Άγιο Όρος.
ΔιαγραφήΔεν αισθάνθηκα τέτοια ψυχική ηρεμία άλλη φορά στη ζωή μου χωρίς υπερβολή.
Φυσικά, αυτή είναι η πεμπτουσία της επίσκεψης στο Άγιο Όρος: να ακολουθείς το πρόγραμμα του μοναστηριού όσο μπορείς.
Εγώ θυμάμαι μια νυχτερινή λειτουργία στη μονή Αγίου Γρηγορίου και ήταν τόσο κατανυκτικά μέσα στο μισοσκόταδο… Ήμουν σ’ ένα στασίδι και δεν μπορούσα να δω τον διπλανό μου, ούτε και μ’ ενδιέφερε αφού ήμουν βυθισμένος στις σκέψεις μου.
Να αναφέρω δύο συμβάντα που έγιναν στο ίδιο μοναστήρι:
Το 2002 που πρωτοπήγα, έγραψα θυμάμαι στο βιβλίο επισκεπτών ότι αν κάποτε αποκτήσω έναν γιο ελπίζω να επισκεφτώ κάποτε μαζί του το Άγιο Όρος. Τελικά απέκτησα μία κόρη…
Το άλλο είναι ένα αστείο συμβάν. Είχα ξαναπάει πάλι στη μονή του Αγίου Γρηγορίου το 2007 με δύο φίλους. Εκεί ένας μοναχός μας ενημέρωσε για το πρόγραμμα του μοναστηριού.
«Τάδε ώρα απόδειπνο», είπε. Κοιταχθήκαμε μεταξύ μας και είπαμε ότι αυτό ειδικά δεν έπρεπε να το χάναμε με τίποτα αφού νομίσαμε ότι ήταν κάτι σαν επιδόρπιο μετά το δείπνο!!!
Δεν πήγα σε κανένα από τα μοναστήρια που πήγες εσύ αλλά εκείνο που έχω να πω είναι ότι είμαι σίγουρος πως όπου και να πας στο Άγιο Όρος είναι μια μοναδική εμπειρία.