Τα Μετέωρα (μέρος ΙΙ)

Τα Μετέωρα είναι από τα μέρη που πραγματικά οι φωτογραφίες ωχριούν μπροστά στο πραγματικό τοπίο.

Βλέπεις φωτογραφίες από άλλα μέρη, λες «Τι εκπληκτικό τοπίο!» και όταν το βλέπεις από κοντά απογοητεύεσαι.

Ενώ με τα Μετέωρα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: οι φωτογραφίες, πανέμορφες μεν, αλλά δεν μπορούν να αποδώσουν το δέος που αισθάνεσαι μπροστά σ’ αυτούς τους θεόρατους βράχους.

Άσε που με τα Μετέωρα υπάρχει και το εξής πρόβλημα που αντιμετώπισα και εγώ εδώ: δεν ξέρεις ποια φωτογραφία να διαλέξεις ως την καλύτερη. Είναι ένα μέρος όπου δεν υπάρχει κάποια «ατραξιόν» για να φωτογραφήσεις (π.χ. στη Μύκονο θα φωτογραφήσεις ή τη Μικρή Βενετία – και μάλιστα θα προσέξεις να μην βγάλεις τα ακρινά σπίτια που δεν «κολλάνε» - ή τους μύλους). Ενώ στα Μετέωρα ολόκληρο το μέρος είναι ένα σύνολο με την ίδια ομορφιά και υποβλητικότητα.

Υπάρχουν δύο δρόμοι για να πας στα Μετέωρα. Ο πρώτος είναι να στρίψεις πριν την Καλαμπάκα και ο δεύτερος αφού διασχίσεις την Καλαμπάκα και το Καστράκι (που είναι ένα χωριό-προέκταση της Καλαμπάκας) να συνεχίσεις.

Εγώ να πω την αλήθεια, προτιμώ τον δεύτερο δρόμο γιατί μ’ αρέσει πολύ η φύση μόλις βγεις απ’ το Καστράκι.

Από κει λοιπόν αφού περάσεις τα μοναστήρια του Αγίου Νικολάου Αναπαυσά και του Ρουσάνου, ο δρόμος κάνει μια διχάλα: αριστερά συνεχίζεις ως τη Μονή Μεγάλου Μετεώρου και δεξιά ως τη Μονή Αγίου Στεφάνου που είναι ένα γυναικείο μοναστήρι και έχει την πιο εύκολη πρόσβαση απ’ όλα τα μοναστήρια αφού το αυτοκίνητο φτάνει ως την είσοδο.

Γενικά όμως θα πρέπει να είναι κάποιος προετοιμασμένος για αρκετό περπάτημα αφού δεν γίνεται αλλιώς στην περίπτωση των Μετεώρων.

Και το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: ε, αφού κουραζόμαστε τώρα να πάμε ως τα μοναστήρια, πως στο καλό τα έχτισαν πάνω στους βράχους και μάλιστα πριν από τόσα χρόνια; (η εγκατάσταση ασκητών στα Μετέωρα ξεκίνησε πριν από τον 11^ο αι)

Πως κουβάλησαν πάνω στους βράχους τα υλικά; Πως σκάλισαν τα σκαλοπάτια; Και μάλιστα όταν μερικοί βράχοι φαίνονται εντελώς «μετέωροι», όχι να ανεβάσεις υλικά, ούτε άνθρωποι δεν ανεβαίνουν χωρίς τα σκαλιά. Πως πρωτανέβηκαν εκεί; Πως;

Πριν από 20 και βάλε χρόνια είχα πάει στα Μετέωρα με έναν συμφοιτητή μου από την Κρήτη (του οποίου τα πόδια έτρεμαν απ’ το δέος κατά τον ίδιο – και τα δικά μου έτρεμαν αλλά απ’ την κούραση).

Είχαμε μιλήσει λοιπόν με έναν μοναχό, νομίζω στην Αγία Τριάδα ήταν, που μας είπε όταν τον ρωτήσαμε σχετικά: «Όλα αυτά που βλέπετε έγιναν χάρις στην πίστη».

Καλή η πίστη δεν λέω, αλλά φαντάζομαι πως δύσκολα ανεβάζει από μόνη της άμμο, τσιμέντο και τούβλα εκεί πάνω.

Τι να πω;

Απ’ την άλλη πάλι χωρίς πίστη δεν γίνεται τίποτα. Όπως είπε κάποιος η πίστη βλέπει ένα μπουμπούκι σε ένα βολβό, έναν κήπο σε έναν σπόρο και ένα τεράστιο δέντρο σε ένα κουκούτσι.

Και ένα μοναστήρι πάνω σ’ έναν μετέωρο βράχο.

Τέλος