Η αξία του χρήματος (μέρος Ι)

Στις 13 Δεκεμβρίου του 2009 έπαθα ένα εγκεφαλικό (στα καλά καθούμενα, εννοώ δεν είχα πίεση ή άλλα σημάδια), από εκείνα τα καλά, που αν δεν σε ξαποστείλουν, σου αλλάζουν τη ζωή για πάντα.

Μπορεί η εισαγωγή να ήταν «ελαφριά» αλλά ήταν μια τρομερή εμπειρία γιατί παρόλο που ήμουν σε κώμα για μεγάλο διάστημα θυμάμαι εν τούτοις πολλά τρομαχτικά πράγματα.

Έχω αναθεωρήσει πολλά πράγματα από τότε και προσπαθώ να εκτιμώ τις μικροχαρές της ζωής (ή να τις «δημιουργώ» - αλήθεια συνειδητοποιήσατε ποτέ πόσο διαφορετική είναι η πρώτη γουλιά του πρώτου καφέ της ημέρας; Είναι σαν ένα μικρό θαύμα αλλά εγώ το πρόσεξα μόνο μετά το «ατύχημά» μου).

Προσπαθώ επίσης να μην βλέπω βουνό και να αγχώνομαι για πράγματα που τελικά δεν είναι καθόλου σημαντικά.

Αλλά ο άτιμος ο χρόνος… Όλα τα γιατρεύει. Έτσι και τη σκαπουλάρεις από μια παλιοκατάσταση αυτή χάνει την τραγικότητά της, η ζωή συνεχίζεται που λένε και πολλές φορές ξαναγυρνάς στα ίδια, πάνε και οι αναθεωρήσεις πάνε όλα.

Τελοσπάντων, μετά από κώματα, πυρετούς, σηψαιμίες και άλλα τέτοια ευχάριστα, άρχισα να χαζοσυνέρχομαι μετά από 4-5 μήνες.

Άρχισα λοιπόν τότε να ανοίγω το κινητό μου (αν και όταν ήμουν σε κώμα έβλεπα κάτι μυστήρια πράγματα γι’ αυτό).

Από τις πρώτες κλήσεις που είχα (μπορεί και η πρώτη) ήταν από μία εισπρακτική εταιρεία ότι χρωστούσα τις τελευταίες δόσεις ενός δανείου που είχα πάρει.

Το προφανές ηθικό δίδαγμα είναι ότι ούτε να πεθάνεις ήσυχος δεν σ’ αφήνουν οι τράπεζες έτσι και τους χρωστάς αλλά για άλλο λόγο ξεκίνησα να γράφω αυτή την ιστορία.

Είχα βρεθεί σε μία ανάγκη και ήθελα μετρητά άμεσα οπότε στράφηκα και εγώ στη λύση του καταναλωτικού δανείου που τότε δίνονταν απλόχερα.

Μία δε από τις τελευταίες διαφημίσεις που θυμάμαι προ εγκεφαλικού ήταν ο Πέτρος Φιλιππίδης να λέει «Από κάρβουνα μένεις, από μετρητά δεν ξεμένεις» ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων. Τώρα από μετρητά ξεμένεις σίγουρα και αν δεν είσαι προνοητικός μένεις και από κάρβουνα.

Έπαιρνα λοιπόν τότε έναν αξιοπρεπέστατο μισθό και η δόση του δανείου πληρωνόταν πολύ άνετα. Απόδειξη είναι ότι όχι μόνο δεν καθυστερούσα την πληρωμή αλλά πλήρωνα και παραπάνω κάθε μήνα για να ξεμπερδεύω γρηγορότερα.

Έλα όμως που πολλές φορές στη ζωή έρχονται τα πάνω κάτω από «ασυμβατότητες» που λέγαμε τις προάλλες, οι οποίες συνήθως δεν εξαρτώνται ούτε στο ελάχιστο από εμάς.

Γι’ αυτό μην κάνετε μακροπρόθεσμα σχέδια, 1-2 βδομάδες καλά είναι, γιατί η ζωή αποφασίζει για εμάς.

Συνεχίζεται…