Ψαρεύοντας ψάρια σε ένα βαρέλι

Το έχω ξαναγράψει ότι το βράδυ των εκλογών πιο ευτυχής και από τον Αντώνη Σαμαρά ήταν ο Αλέξης Τσίπρας και οι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. (τουλάχιστον τα στελέχη, γιατί οι απλοί ψηφοφόροι του αλήθεια το πίστευαν ότι με μια Κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ο τόπος θα έβλεπε καλύτερες μέρες και άρα χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία). Ο Τσίπρας και τα στελέχη του όμως γνώριζαν ότι αυτά που έλεγαν (και λένε) δεν γινόταν να εφαρμοστούν στην πράξη.

Ο Αλέξης Τσίπρας λοιπόν τώρα είναι ίσως ο ευτυχέστερος των Ελλήνων. Είναι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και αρχηγός ενός κόμματος που από το 4,6% στις εκλογές του 2009 εκτοξεύτηκε στο 26,89% στις τελευταίες εκλογές της 17^ης Ιουνίου! Και μπορεί να ελπίζει και σε άλλα οφέλη αφού οι πολίτες θα βρίζουν για τα δεινά τους αυτούς που βλέπουν μπροστά τους, την τρικομματική Κυβέρνηση δηλαδή. Γιατί τα δεινά θα συνεχιστούν για πολύ καιρό ακόμα, για χρόνια.

Είναι άραγε κανένας που περιμένει θαύματα; Άσε που ο Έλληνας ποτέ δεν σκέφτεται πόσο χειρότερα μπορούσαν να είναι τα πράγματα. Σε ποια κοινωνία όλοι οι πολίτες είναι απόλυτα ικανοποιημένοι από τη θέση τους; Στη Νορβηγία; Στην Ελβετία; Πουθενά! Όμως μόνο στην Ελλάδα σημερινή Αντιπολίτευση σημαίνει αυριανή Κυβέρνηση.

Γιατί έχουμε την τάση να κατηγορούμε πάντα τους άλλους για ότι στραβό μας συμβαίνει. Και ποιους κατηγορούμε; Αυτούς που βλέπουμε μπροστά μας, Κυβέρνηση είναι, Δήμαρχος είναι, υπάλληλοι είναι, αδιάφορο. Ποτέ δεν βλέπουμε πίσω απ’ τα πράγματα. Βλέπουμε πάντα πόσο άσχημη είναι μια κατάσταση και ποτέ πόσο πιο άσχημη (ή τραγική) θα μπορούσε να είναι αν κάποιοι δεν προσπαθούσαν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Οι οποίοι πάντα θα υφίστανται τις συνέπειες του ότι δεν έκαναν θαύματα και απλά κοίταξαν πως δεν θα βυθιστεί η σχεδία αντί να την κάνουν υπερωκεάνιο.

Την παρτίδα πρώτα τη σώζουμε και μετά την κερδίζουμε. Αν είναι δυνατόν… Η χώρα ήταν χωρίς Κυβέρνηση για μήνες ενώ όλα γύρω βούλιαζαν. Νομίζω ότι οι περισσότεροι δεν κατάλαβαν πόσο κοντά φτάσαμε στο χείλος της καταστροφής την 17^η Ιουνίου.

Και τώρα η Αντιπολίτευση προσδοκά και άλλα οφέλη. Πολύ εύκολο, ευκολότατο. Σαν να ψαρεύεις ψάρια σε ένα βαρέλι (ή κάπως έτσι) που λέει και μια ξένη παροιμία. Είναι ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι η κατάσταση αυτή θα συνεχιστεί και θα συνεχίσουμε να υποφέρουμε με την τσέπη άδεια, οπότε ας κατηγορήσουμε αυτούς που δεν έκαναν το θαύμα να τρώμε τώρα όλοι με χρυσά κουτάλια.

Και μην πείτε αυτοί που δημιούργησαν την κρίση, αυτοί ας τη λύσουν. Όλοι μας φταίμε, πάλι θα τα λέμε; Κυρίως που, ζώντας σε μια φτωχή χώρα, είχαμε απαιτήσεις δυσανάλογες που οδηγούσαν το Κράτος σε συνεχή δανεισμό. Και όχι μόνο αυτό.

Ζητάς την απόδειξη για τον καφέ στην καφετέρια;

Παίρνεις επίδομα μαϊμού; (Όχι, αλλά πολύ θα το ήθελες).

Δέχθηκες να δουλεύεις χωρίς ασφάλεια; (Συναίνεσες στην εισφοροδιαφυγή με άλλα λόγια;).

Και χιλιάδες άλλα παραδείγματα που, δεν μπορεί, όλο και κάπου θα εμπίπτει ο καθένας μας. Άρα φταίμε όλοι.

Και μην ξαναπεί κάποιος (ιδίως στο τελευταίο το περί εισφοροδιαφυγής) «και τι να έκανα;». Όπως μας αρέσει να εγκαλούμε, ας παραδεχτούμε τουλάχιστον ότι ήμασταν βολικά θύματα (αν όχι θύτες επίσης).

Και κάτι που άκουσα απ’ τον Στουρνάρα και αντικατοπτρίζει πλήρως την αλήθεια: Το μνημόνιο δεν έφερε την κρίση, η κρίση έφερε το μνημόνιο.