Ο πιο επικίνδυνος πολιτικός για την Ελλάδα

Διάβασα πριν πολλά χρόνια το «Μαθήματα Σημειολογίας» του Ουμπέρτο Έκο. Εκείνο που θυμάμαι απ’ αυτό το βιβλίο είναι η εξής ιστορία:

Κάποτε σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Ιταλίας μια περιθωριακή ομάδα αναρχικών εξέδιδε ένα μικρό περιοδικό, μάλλον φυλλάδιο ήταν, που το διάβαζαν μόνο αυτοί. Μια μέρα το περιοδικό αυτό είχε ένα άρθρο με τίτλο «Ο Πάπας είναι αδελφή» (σας μιλάω εκ πείρας ότι οι καθολικοί λατρεύουν τον Πάπα). Έπεσε λοιπόν το περιοδικό αυτό στα χέρια ενός μεγαλόσχημου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (Καρδινάλιος, ξέρω και γω;) που έφριξε. «Ο Πάπας αδελφή;» σκέφτηκε. «Α, αυτό δεν μπορούμε να το αφήσουμε έτσι, κάτι πρέπει να κάνουμε» σκέφτηκε. Και βγαίνει την άλλη μέρα το επίσημο περιοδικό του Βατικανού, που κυκλοφορεί σε όλες τις χώρες που ζουν τα 1,2 δις των Καθολικών με τίτλο στο πρώτο θέμα «Ο Πάπας ΔΕΝ είναι αδελφή».

Και εκεί που μερικοί περιθωριακοί σε μια μικρή ιταλική πόλη διάβαζαν ότι ο Πάπας είναι αδελφή, ξαφνικά 1,2 δις άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, διάβασαν ότι ο Πάπας δεν είναι αδελφή. Ε, από αυτό το 1,2 δις να μην αναρωτήθηκαν τα 100 εκ. (λέω εγώ) «Ρε, μήπως και είναι;».

Ποιο από τα δύο περιοδικά έκανε τελικά τη μεγαλύτερη ζημιά στον Πάπα;

Γιατί θυμήθηκα αυτή την ιστορία; Να, εκεί που έβλεπα τις ειδήσεις στην TV χθες, άκουσα ότι το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel χαρακτήρισε τον πρόεδρο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Αλέξη Τσίπρα, ως τον 2^ο πιο επικίνδυνο Ευρωπαίο πολιτικό.

«Ρε τον μπαγάσα τον Τσίπρα, όλοι γι’ αυτόν δουλεύουν. Το Der Spiegel, η τηλεόραση που αναμεταδίδει, η κρίση που δεν λέει να ξεπεραστεί, όλοι και όλα» σκέφτηκα. Και αμέσως άκουσα την ανακοίνωση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. «Καλύτερα να σε φοβούνται, παρά να σε λυπούνται. Το δημοσίευμα του Der Spiegel είναι τίτλος τιμής για τον πρόεδρο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.». Βέβαια αν ήθελε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να πει την αλήθεια για το δημοσίευμα θα έλεγε «Καλύτερα να μιλάνε άσχημα για σένα παρά να σε αγνοούν». Και τι τίτλος τιμής είναι αυτός που σε χαρακτηρίζει πιο επικίνδυνο από… διαβάστε παρακάτω:

§    Τον πρώην πρωθυπουργό της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι (δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις εδώ)

§  Την επικεφαλής του γαλλικού Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λεπέν (ούτε και εδώ χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις)

§  Τον γραμματέα των Γερμανών Χριστιανοκοινωνιστών Αλεξάντερ Ντόμπριντ, ο οποίος έχει δηλώσει ότι οι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι και συνταξιούχοι πρέπει να πληρώνονται σε δραχμές

§       Τον Ολλανδό Γεέρντ Βίλντερς, πρόεδρο του κόμματος για την Ελευθερία, ο οποίος είχε χαρίσει στον Έλληνα πρέσβη, μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, μια δραχμή

§       Τον Φιλανδό Τίμο Σιντι, πρόεδρο του ακροδεξιού κόμματος των Αληθινών Φιλανδών, ο οποίος ζητάει το τέλος κάθε είδους βοήθειας προς τον Νότο της Ευρώπης

§        Κ.λπ. κ.λπ.

Και επειδή θέλω να είμαι δίκαιος με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., μπράβο για τη δήλωση του Δημήτρη Τσουκαλά, βουλευτή Επικρατείας «…πάνοπλοι αστυνομικοί συλλαμβάνουν με εντολή πρωθυπουργού οποιονδήποτε δε μοιάζει με Έλληνα και κινείται στο κέντρο της Αθήνας και όχι μόνο… Δεκάδες γονατισμένοι άνθρωποι, φοβισμένοι, με σκυμμένο το κεφάλι είναι κινητοποιημένοι από τις ειδικές ομάδες της ΕΛ.ΑΣ…»

Βέβαια η επιχείρηση αφορούσε την απέλαση λαθρομεταναστών, παράνομων δηλαδή μεταναστών πώς να το κάνουμε, αλλά αυτοί οι φτωχοδιάβολοι από ανάγκη μας ήρθαν εδώ, κανένας άνθρωπος δεν αξίζει να του φέρονται έτσι.

Όμως με τέτοιες δηλώσεις ούτε 27% θα παίρνει στις εκλογές ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ούτε θα χαρακτηρίζεται ο πρόεδρος του ο 2^ος πιο επικίνδυνος Ευρωπαίος πολιτικός. Βέβαια έτσι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. θα προσφέρει περισσότερα στην κοινωνία και θα παίξει τον πραγματικό ρόλο που ανέλαβε επί Συνασπισμού ακόμα, αλλά πολύ θα στενοχωρηθεί ο Αλέξης.