Την
Κυριακή 25 Μαΐου λοιπόν, γίνονται στην Ελλάδα οι αποκαλούμενες ευρωεκλογές, οι
εκλογές για την ανάδειξη των ευρωβουλευτών, των ανθρώπων που θα αντιπροσωπεύουν
τη χώρα μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Αν
λοιπόν θεωρήσουμε ως δεδομένο το (αναμφισβήτητο άλλωστε) γεγονός ότι, εκτός από
πολίτες του Ελληνικού Κράτους, είμαστε και πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι εκλογές της 25ης Μαΐου είναι ουσιαστικά
οι βουλευτικές εκλογές της Ένωσης, ας
μην την αποκαλέσουμε Κράτος καλύτερα, αν και στην ουσία είναι, της οποίας
είμαστε πολίτες.
Είθισται να πάμε να ψηφίζουμε αρκετά χαλαροί σ’
αυτές τις εκλογές. Και αν για χάρη της ροής και της ανάπτυξης της σημερινής
ανάρτησης θα έπρεπε να γράψω «δεν
καταλαβαίνω γιατί», η αλήθεια είναι ότι καταλαβαίνω πολύ καλά γιατί γίνεται
αυτό.
Πρώτα
πρώτα, νομίζω πως είναι επειδή δεν έχουμε «ταυτιστεί»
με την ΕΕ, δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι αποτελούμε μέλη μιας κοινότητας και
μάλιστα μιας κοινότητας οργανωμένης στα πρότυπα του Κράτους, με θεσμούς, όργανα
και ξεχωριστές εξουσίες, δικαστική, νομοθετική και εκτελεστική, όπως ακριβώς
και το οποιοδήποτε Κράτος.
Παίζει το
ρόλο του βέβαια και το γεγονός ότι υπάρχει μία πανσπερμία ανθρώπινων φυλών και
γλωσσών στην ΕΕ και όσο να ‘ναι η αίσθηση της κοινότητας δεν μπορεί να είναι
ισχυρή σε εκπροσώπους διαφορετικών ανθρώπινων τύπων και φυλών (Μεσογειακή,
Αλπική, Σκανδιναβική κ.ο.κ.) και φορείς διαφορετικής γλώσσας (της Ρομανικής
οικογένειας, της Γερμανικής, της Σλαβικής κ.λπ. Η Ελληνική γλώσσα πληροφοριακά
δεν εντάσσεται σε καμιά γλωσσική οικογένεια, γι’ αυτό και πάντα λέω ότι είναι
δύσκολη για τους ξένους).
Και
πολιτιστικά, μπορεί ο ευρωπαϊκός πολιτισμός (αν αρκετά αυθαίρετα τον θεωρήσουμε
ως ενιαίο) να βασίζεται στον αρχαιοελληνικό αλλά ας μην γελιόμαστε: η κάθε
περιοχή της Ευρώπης τράβηξε τον δρόμο της και μύριοι όσοι παράγοντες διαμόρφωσαν
τον πολιτισμό της κάθε περιοχής και αργότερα χώρας.
Εγώ δεν
νομίζω ότι η Ελλάδα συγγενεύει και πολύ πολιτιστικά με τις χώρες της δυτικής ή
της βόρειας Ευρώπης λ.χ.
Αν και με
τρώει, ας μην ανοίξω τώρα την κουβέντα για θεσμούς όπως ο διαγωνισμός τραγουδιού
της Eurovision που προσπαθούν να επιβάλλουν ομοιόμορφα πολιτιστικά
πρότυπα (αν και θα έπρεπε να κάνουν ακριβώς το αντίθετο: να αναδείξουν τις
ιδιαιτερότητες της μουσικής παράδοσης κάθε χώρας) γιατί μπορεί να στενοχωρήσω
πολλούς.
Και αυτό δεν
έχει να κάνει μόνο με τα τεκταινόμενα στον φετινό διαγωνισμό. Από χρόνια έχω
διαμορφώσει την άποψή μου και έχω πάψει να παρακολουθώ τον εν λόγω διαγωνισμό.
Επανέρχομαι.
Δεν μπορούμε να ταυτιστούμε με την ΕΕ γιατί είναι τα μεγέθη τέτοια που
αισθανόμαστε ότι μας υπερβαίνουν, νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να συμμετέχουμε και
να διαμορφώσουμε τα πράγματα. «Τι να
μπορούμε να κάνουμε εμείς για ολόκληρη Ευρώπη; Για κανέναν Δήμο μας μπορεί…»
σκεφτόμαστε υποσυνείδητα.
Και επειδή (σχεδόν)
τα πάντα περνάνε απ’ το στομάχι, τι αίσθηση κοινότητας μπορεί έχει ο κάτοικος
της περιφέρειας της Φρανκφούρτης που
έχει 68.751 € κατά κεφαλήν εισόδημα με τον κάτοικο της περιφέρειας Severozapaden
της Βουλγαρίας με το κατά κεφαλήν εισόδημα των 5.502 €; (Οι διάφοροι δείκτες
στην ΕΕ μετρούνται σε επίπεδο περιφερειών)
Η ΕΕ έχει
πληθυσμό περίπου 500 εκ.
ανθρώπους. Ποιες χώρες έχουν μεγαλύτερο; Η Κίνα και η Ινδία.
Με ποιες
χώρες μπορεί να συγκριθεί σε επιρροή (πάλι αυθαίρετος ο όρος «επιρροή») η ΕΕ; Με τις Ηνωμένες
Πολιτείες και τη Ρωσία.
Όμως εγώ δεν
θα ήθελα να είμαι ούτε Κινέζος, ούτε Ινδός, ούτε Αμερικάνος, ούτε Ρώσος.
Αντίθετα,
αισθάνομαι τυχερός που είμαι Ευρωπαίος.
Συνεχίζεται…
Υπάρχει φίλε και το Δίλημμα ποιά Ευρωπαϊκή Ένωση θέλουμε : " την Ευρώπη των Λαών ή των Γραφειοκρατών - Τραπεζιτών " ;;; Σήμερα μετά απο 33 χρόνια που ζούμε στα "ευρωπαϊκά σαλόνια ή αλώνια" το συμπέρασμα μου είναι ότι η Ε.Ε. είναι ένα συνοθύλευμα ή μωσαϊκό Λαών που δέν έχουν κοινη πολιτική και οικονομία αλλά ακολουθούμε ένα διευθυντήριο ή αλλιώς το άξονα Γερμανίας-Γαλλίας που ρυθμίζουν κατα το δοκούν την οικονομική και πολιτειακή δομή των κρατών - "υποτελών"!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνάρτησα το debate ή ελληνιστή δημόσια συζήτηση των υποψηφίων για την Προέδρία της Κομισιόν - Επιτροπής (όπως έχει ορισθεί απο την Συνθήκη της Λισσαβώνας του 2007) που για πρώτη φορά θα εκλεγεί άμεσα ο Πρόεδρος της, με σημαντική την υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα, απο την νέα σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου!!! Είναι ευκαιρία να στηρίξουμε την υποψηφιότητα του Α. Τσίπρα τόσο εμείς όσο και οι άλλοι Λαοί που ψηφίζουν για το Ευρωκοινοβούλιο!!! Δίνει μια άλλη διάσταση στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ελπίζω έαν εφαρμοστεί θα πνεύσει άλλος άνεμος στην συνοχή και την συνέχεια της Ε.Ε.!!!
Αγαπητέ Φραντζεσκάκη, αν ρωτήσεις 1 εκ. ανθρώπους «Ποια Ευρώπη θέλετε;», θα λάβεις 1 εκ. απαντήσεις «Την Ευρώπη των Λαών».
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα είναι πως γίνεται αυτό; Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να αμβλυνθούν αυτές οι τεράστιες διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των κρατών-μελών, κυρίως στον οικονομικό τομέα.
Και πως θα γίνει αυτό; Με τη χάραξη κοινής πολιτικής! Αυτό προϋποθέτει κάτι σαν ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης, κάτι σαν Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Και αυτό με τη σειρά του σημαίνει την εκχώρηση κάποιων αρμοδιοτήτων από τα εθνικά κράτη προς την ΕΕ.
Εδώ σε θέλω! Πως γίνεται αυτό χωρίς λαϊκισμούς του τύπου «Όχι στο ξεπούλημα» κ.λπ. κ.λπ.;
Με την συνθήκη της Λισσαβώνας αυτό έχει γίνει, η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση και η εκχώρηση εθνικών πολιτικών σε ευρωπαϊκή πολιτική!!! Στα πλάισια αυτά θεσπίστηκε Πρόεδρος Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Προεδρος της Κομινσιόν και ο Ύπατος της Εξωτερικής Πολιτικής, και τα αξιώματα αυτά καλύφθηκαν απο τους Χέρμαν Βαν Ρομπάϊ, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, Κάθριν Άστον αντίστοιχα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν αναφέρομαι στην Ευρώπη των Λαών ήμουν σαφής και έγραψα για την πολιτική λιτότητας που εφαρμόζεται και την δημοσιονομική προσαρμογή που απαιτείται στην Ευρωζώνη της ΟΝΕ (νομισματική ενοποίηση)!!! Αυτή η πολιτική που στηρίζει την χρηματοπιστωτική σταθερότητα και όχι την ευημερία των ανθρώπων που εργάζονται στο πλαίσιο της ΟΝΕ!!! Ελπίζω να καταλαβαινόμαστε!!!