Ο φαύλος κύκλος με τις τιμές των υγρών καυσίμων

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουμε φέτος τον χειμώνα θα είναι η πολύ υψηλή τιμή του πετρελαίου θέρμανσης.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο οικονομικό, φοβάμαι ότι θα εξελιχθεί σε κοινωνικό. Προσωπικά, το ένιωσα αυτό πέρυσι τον χειμώνα που ήμουν μόνος μου στο σπίτι και δεν πολυάναβα το καλοριφέρ. Είναι φοβερό το πώς το κρύο επηρέαζε τη διάθεσή μου.

Όταν θέλουμε (και όταν θέλαμε από παλιά) να μιλήσουμε για τις δύσκολες μέρες που έρχονται, λέμε «Ο κόσμος δεν θα έχει να φάει». Αλλά και η θέρμανση, το να αισθάνεσαι ζεστός και «ασφαλής» στο σπίτι σου, είναι και αυτή βασική ανθρώπινη ανάγκη. Και ο κόσμος επαναστατεί όταν δεν μπορεί να καλύψει τις βασικές ανάγκες του, όχι όταν του λείψει η πολυτέλεια.

Γιατί όμως είναι τόσο υψηλή η τιμή των καυσίμων στη φτωχή Ελλάδα; Η θεωρία μου είναι ότι στο Κράτος (όπως στον καθένα σ’ αυτή τη χώρα – εικόνα σου είμαι και σου μοιάζω) αρέσουν τα εύκολα. Προτιμά τις εύκολες και σίγουρες φορολογικές λύσεις έστω και αν αυτές οδηγούν μακροπρόθεσμα στον μαρασμό της οικονομίας.

Για το Κράτος είναι σαφώς πιο σίγουρο και χειροπιαστό να φορολογήσει απευθείας τα καύσιμα από το να προσδοκά μεγαλύτερα έσοδα από τη φορολογία μέσω της αύξησης του παραγόμενου ΑΕΠ.

Για να γίνω πιο κατανοητός, το καύσιμο είναι από τα βασικότερα συστατικά στην παραγωγική διαδικασία και φυσικό είναι η τιμή του να επηρεάζει και την τιμή του τελικού προϊόντος. Μια υψηλή τιμή του παραγόμενου προϊόντος όμως μειώνει τη ζήτηση/κατανάλωσή του (άσε που το κάνει και λιγότερο ανταγωνιστικό στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον που ζούμε) και επανέρχεται και μειώνει την παραγωγή του αφού δεν υπάρχει ζήτηση για μεγάλη παραγωγή. Μειώνεται έτσι το συνολικό μέγεθος της οικονομίας, άρα και το προς φορολόγηση αντικείμενο και τελικά τα έσοδα από τη φορολογία είναι πολύ λιγότερα.

Όμως η λύση της αύξησης των φορολογικών εσόδων μέσω της συνολικής αύξησης του μεγέθους της οικονομίας απαιτεί όραμα και σε μια πρώτη φάση τόλμη, διότι προϋποθέτει την παραίτηση από την υψηλή φορολόγηση του μέσου παραγωγής, άρα παραίτηση από την εύκολη λύση.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάσαμε η Ελλαδίτσα να έχει τη δεύτερη υψηλότερη τιμή στην Ευρώπη στην αμόλυβδη βενζίνη, μετά την Ολλανδία, και την πρώτη στο πετρέλαιο κίνησης!

Και η πρώτη θέση στην τιμή του πετρελαίου θέρμανσης είναι δική μας στα σίγουρα, δεν μας την παίρνει κανείς, γιατί  φέτος ο ειδικός φόρος κατανάλωσης από τα 60 ευρώ θα εκτοξευτεί στα 330 ευρώ ανά χίλια λίτρα πετρελαίου. Και αυτό θα συμπαρασύρει προς τα πάνω και τον ΦΠΑ (άλλη μια ελληνική πρωτοτυπία. Ο ΦΠΑ, τελικά, δεν υπολογίζεται επί της καθαρής αξίας μόνο, αλλά και επί των φόρων).

Φαύλος κύκλος… Πρέπει όμως κάποια στιγμή να σπάσει, αλλιώς κεφάλι δεν σηκώνουμε.