Το παιχνίδι της κότας

Σε όλους θα έτυχε ενώ οδηγείτε αυτοκίνητο ή ένα μηχανάκι να πεταχτεί στο δρόμο μια κότα και να αρχίσει να τρέχει παράλληλα με το όχημα (ή ακόμα πιο επικίνδυνα – πρώτιστα για την κότα – να προσπαθήσει να διασχίσει τον δρόμο γρήγορα γρήγορα ακριβώς την ώρα που περνάει το όχημα).

Δεν ξέρω γιατί το κάνει αυτό η κότα αλλά συνέχεια το κάνει και πολλές κότες, ενίοτε και οδηγοί τροχοφόρων, έχασαν τη ζωή τους σ’ αυτό το πράγμα.

Υπάρχει ένα άλλο «παιχνίδι», πολύ πιο επικίνδυνο, που η ισπανική εφημερίδα El País το ονομάζει «παιχνίδι της κότας».

Θα το ξέρετε σίγουρα κι αυτό, δύο αυτοκίνητα τρέχουν με όλη τους την ταχύτητα δίπλα δίπλα, αυτός που θα κόψει πρώτος ταχύτητα χάνει.

Τα πιθανά αποτελέσματα του «παιχνιδιού» αυτού είναι τρία:

Σενάριο α΄: Και οι δύο οδηγοί κόβουν ταχύτητα την τελευταία στιγμή, τη γλιτώνουν και πάνε να χαλαρώσουν πίνοντας μια μπύρα σε ένα μπαρ.

Σενάριο β΄: Ο ένας απ’ τους δυο δεν κόβει ταχύτητα και δεν χάνει τον εγωισμό του μεν αλλά χάνει τη ζωή του δε, κοπανώντας με το αυτοκίνητο κάπου.

Σενάριο γ΄: Και οι δυο οδηγοί αποδεικνύονται «σκληροί» αφού δεν κόβουν ταχύτητα, δεν χάνουν τον εγωισμό τους, αλλά χάνουν εντελώς και αμετάκλητα τη ζωή τους γιατί τα αυτοκίνητά τους στουκάρουν και τα δυο κάπου.

Αυτό που γίνεται τις τελευταίες μέρες ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και την Ευρωζώνη (τη Γερμανία λένε κάποιοι) μοιάζει πολύ με το παιχνίδι της κότας.

Αν με ρωτούσατε, θα σας έλεγα ότι βλέπω να πραγματοποιείται τελικά το πρώτο σενάριο, αλλά θέλω να πω και μερικά άλλα πραγματάκια για το όλο θέμα.

Νομίζω το ξανάγραψα, μ’ αρέσει να διαβάζω στο νετ ειδήσεις για την Ελλάδα, αλλά σε ξένες εφημερίδες και σελίδες.

Στενοχωριέμαι λοιπόν, γιατί βλέπω ότι όλες περιγράφουν την Ελλάδα ως απομονωμένη.

Μόνο η Κύπρος μας υποστηρίζει, όλες οι άλλες χώρες στην Ευρωζώνη έχουν συμπτύξει μέτωπο και τηρούν ενιαία στάση, γενικά κατά της Ελλάδας.

Και δεν είναι μόνο η Γερμανία, άλλες χώρες πρωτοστατούν.

Ο δε περίφημος ξεσηκωμός του Ευρωπαϊκού Νότου για να υποστηρίξει την Ελλάδα, βρίσκεται μόνο στο μυαλό μερικών. Δημοσιεύματα συμπαράστασης, όπου γίνονται, γίνονται μόνο σε ορισμένα έντυπα, ξεκάρφωτα.

Και για να προλάβω να μην πει κάποιος «Δεν είναι οι λαοί αλλά οι Κυβερνήσεις εναντίον της Ελλάδας», σας λέω ότι μ’ αρέσει να διαβάζω και τα σχόλια των αναγνωστών σε ένα άρθρο για την Ελλάδα.

Ε λοιπόν, οι περισσότεροι, απλοί άνθρωποι υποθέτω, είναι πια εναντίον της Ελλάδας. Λέω «πια» γιατί παλιά δεν ήταν έτσι…

Επειδή όμως, όπως έγραψα και παραπάνω, πιστεύω σε έναν συμβιβασμό της τελευταίας στιγμής ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ευρωζώνη και επειδή σιχαίνομαι που καταντήσαμε έτσι, θα παραδεχτώ και θα χειροκροτήσω τη νέα Κυβέρνηση (νομίζω δεν είμαι δογματιστής) αν ανατρέψει, στο ελάχιστο έστω, αυτή την ανθρωπιστική κρίση, όπως την ονομάζει και το κάνει αυτό:

α) Μειώνοντας, και όχι αυξάνοντας το χρέος γιατί η κατάσταση μ’ αυτό έφτασε στο απροχώρητο.

β) Δεν θα μιλήσω για πλεονάσματα, τουλάχιστον μη δημιουργώντας ελλείμματα στον προϋπολογισμό.

γ) Μειώνοντας κάπως την ανεργία, που και μ’ αυτή η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο (αυτό φαντάζομαι προϋποθέτει να γίνουν επενδύσεις).