Στα Τρίκαλα στα δυο στενά (μέρος 2ο)

Ανάλογα με το από κατεύθυνση έρχεσαι στην πόλη (που πολλές φορές έχει να κάνει με το από ποιο χωριό κατάγεσαι) μπαίνεις στην πόλη και από την αντίστοιχη είσοδο, τη νότια, τη δυτική, τη βόρεια, ή την ανατολική.

Επίσης είναι τρομερή η τάση των ανθρώπων που φεύγουν απ’ τα χωριά τους για να ζήσουν στην πόλη (πάλι θα μιλήσω κοινωνιολογικά) να προσπαθούν να διατηρήσουν τον ψυχολογικό σύνδεσμό τους με τα χωριά τους φτιάχνοντας τα σπίτια τους στην πλευρά της πόλης που είναι προς την κατεύθυνση του χωριού τους.

Και γράφω ότι είναι τρομερή επειδή μιλάμε για μια μικρή πόλη που, ε, αν μένεις βόρεια ή ανατολικά κανονικά δεν θα έπρεπε να είχε και τόση σημασία γιατί οι αποστάσεις είναι μικρές.

Έτσι όσοι προέρχονται από τα χωριά της Πύλης, του Μουζακίου ή της Πίνδου έχουν τα σπίτια τους στα δυτικά της πόλης, κυρίως στη συνοικία της Αγίας Μονής, όσοι προέρχονται από την Καλαμπάκα ή τα χωριά της μένουν στα βόρεια, στο Κηπάκι, άντε και στον Πύργο ή τα Σαράγια, όσοι προέρχονται από τα ανατολικά, απ’ τα πεδινά ή τα χωριά των Αντιχασίων μένουν κυρίως στη Μπάρα και αντίστοιχα όσοι προέρχονται απ’ τα Καραγκουνοχώρια πέριξ των Μεγάλων Καλυβίων ή του Αγναντερού έχουν τα σπίτια τους στις νότιες περιοχές των Τρικάλων, στις συνοικίες των Καρυών, του Φλαμουλίου και γύρω απ’ το νοσοκομείο.

Φανταστείτε ότι υπάρχουν ολόκληρες «Τσάινα τάουν», μικρές πόλεις μέσα στην πόλη.

Στην απογραφή του 2001 ήμουν τομεάρχης (πικρή εμπειρία) και στη Μπάρα που ήμουνα νόμιζα ότι βρισκόμουν στα χωριά των Αντιχασίων αφού συναντούσα συνέχεια επώνυμα απ’ τα χωριά αυτά (που ήξερα μιας και προέρχομαι από ένα κοντινό χωριό).

Έτσι λοιπόν, επειδή προέρχομαι από ένα χωριό ανατολικά των Τρικάλων, μου είναι περισσότερο οικεία η ανατολική πλευρά της πόλης, ας πούμε απ’ τη Μπάρα ως την κεντρική πλατεία, Ηρώων Πολυτεχνείου λέγεται αλλά καλύτερα ρωτάτε για την κεντρική πλατεία αφού ο κόσμος δεν την πολυξέρει σαν Ηρώων Πολυτεχνείου.

Εγώ συνέχεια μπερδεύομαι και νομίζω ότι είναι η πλατεία Ρήγα Φεραίου (που στην πραγματικότητα είναι λίγο πιο πέρα, στην απέναντι πλευρά το Ληθαίου).

Για μένα η πόλη αρχίζει απ’ τον Άγιο Νεκτάριο και το «κλειστό», το κολυμβητήριο κ.λπ.

Από κει βλέπεις προς τα βόρεια το δασάκι του Προφήτη Ηλία και την αερογέφυρα πάνω στην εθνική Θεσσαλονίκης – Ιωαννίνων.

Εκεί είναι και το συγκρότημα Γυμνασίων/Λυκείων που πήγαινα. Νομίζω το 7^ο Γυμνάσιο που πήγαινα στην Α΄ Γυμνασίου τώρα είναι αλλού αλλά εν πάση περιπτώσει.

Το 7^ο ήταν τότε απογευματινό (συστεγάζονταν με το 1^ο που ήταν πρωινό) και επειδή λεωφορείο για το χωριό είχε στις 8+ (δεν θυμάμαι και καλά) και χάναμε τους Ντιουκς και τη «Χήνα» του Τζέικ Κάτερ (τη θυμάται κανένας της κλάσης μου;), το μαζεύαμε πολλές φορές και πηγαίναμε στο χωριό (6-7 χλμ) με τα πόδια.

Α ρε χρόνια.

Συνεχίζεται…