Μέξικο Σίτυ, η πόλη με τις εκατό διαφορετικές συνοικίες και τα εκατό διαφορετικά πρόσωπα (μέρος 1ο)

Είχα πολλές μέρες να γράψω εδώ και η αλήθεια είναι ότι είχα κουραστεί λίγο. Είχα κουραστεί και φοβάμαι είχα κουράσει επίσης.

Πάντως όσον αφορά εμένα, δεν κουράστηκα να γράφω γενικά αλλά κουράστηκα να γράφω για την επικαιρότητα.

Μερικές φορές νιώθω ότι αυτά που γράφω εδώ είναι λίγο «βαριά». Και αφού έτσι νιώθω εγώ που τα γράφω, φαντάζομαι πως θα είναι για τους άλλους…

Λέω λοιπόν να αλλάξω ρεπερτόριο από σήμερα και να γράψω για κάτι που θέλω πολύ. Να γράψω για πόλεις και μέρη που επισκέφτηκα και για διάφορους λόγους μου έχουν μείνει.

Κυρίως όμως αυτό το δεύτερο. Τι να γράψεις για μέρη που επισκέφτηκες και δεν σου άφησαν κάτι; Να, π.χ. και στην Καβάλα πήγα, και στη Λάρισα πήγα, και στην Αθήνα φυσικά πήγα. Αλλά τι να γράψω γι’ αυτές τις πόλεις; Πήγα, είδα και απήλθα.

Ενώ π.χ. με τη Μυτιλήνη, όχι μόνο έζησα εκεί αλλά αισθάνομαι πως κάτι με συνδέει με την πόλη αυτή, δεν μου είναι αδιάφορη.

Αλλά σήμερα θα αρχίσω γράφοντας για το Μέξικο Σίτυ (ελληνιστί Πόλη του Μεξικού, ισπανιστί Ciudad de México, που είναι το ίδιο). Όχι μόνο γιατί είναι μια άγνωστη και ίσως «εξωτική» πόλη για τους πολλούς, αλλά και γιατί θυμάμαι τόσα πολλά πράγματα από την πόλη αυτή, που όλα μου έκαναν εντύπωση γιατί ήταν τόσο διαφορετικά από αυτά που ήξερα και άντε να δούμε πως θα τα χωρέσω σε τρεις συνέχειες που υπολογίζω ότι  θα μου πάρει (δεν θέλω να γράφω για 5-6 μήνες για το Μ.Σ.).

Το Μ.Σ. είναι, μαζί με τη Σεούλ, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στον κόσμο (πρώτη είναι το Τόκυο), με πληθυσμό της ευρύτερης μητροπολιτικής περιοχής κοντά στα 21 εκ. και συνεπώς είναι η μεγαλύτερη πόλη στο δυτικό ημισφαίριο.

Οι Μεξικάνοι την αποκαλούν απλά Μέξικο και συνέχεια μπερδευόμουν στην αρχή. «Πάμε στο Μέξικο» μου έλεγαν. «Γιατί τώρα που είμαστε;» σκεφτόμουν εγώ.

Το Μ.Σ. βρίσκεται περίπου στο κέντρο του Μεξικού, σε πολύ μεγάλο υψόμετρο (2.240 μ.) αλλά εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι πως δεν καταλαβαίνεις πως είσαι τόσο ψηλά. Ακόμα δε, δεν έχω απαντήσει στην εξής ερώτηση: απ’ όσο ξέρω σε τόσο μεγάλο υψόμετρο ή δεν φυτρώνουν καθόλου δέντρα ή φυτρώνουν μόνο πολύ συγκεκριμένα είδη. Πως εκεί έχει τόσα δέντρα;

Το Μ.Σ. ιδρύθηκε αρχές του 14^ου  αι. από τους Αζτέκους και υπήρξε το κέντρο της αυτοκρατορίας τους έως την κατάκτησή του από τους Ισπανούς το 1521.

Ο πληθυσμός της πόλης έφτανε τότε τις 250.000 ψυχές και, αν όχι η μεγαλύτερη, ήταν μία από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου την εποχή εκείνη.

Η πόλη εκείνη λεγόταν Τενοτστιτλάν στη γλώσσα ναγουάτλ των Αζτέκων. Γλωσσοδέτης, αλλά τι να κάνουμε, έτσι ήταν η γλώσσα εκείνη και προφανώς σ’ αυτούς που τη μιλούσαν φαινόταν εύκολη.

Γενικά η γλώσσα ναγουάτλ είχε πολλούς ήχους σαν «τλ» που σ’ εμάς είναι δύσκολο να τους προφέρουμε. Γι’ αυτό κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οι ήχοι έχουν να κάνουν με την εξοικείωση, προφανώς και η γλώσσα των ανθρώπων εκείνων (εννοώ αυτό το κόκκινο πράγμα που έχουμε μέσα στο στόμα μας) ήταν ίδια με τη δικιά μας.

Προσωπικά δεν μπορώ να με φανταστώ να μιλάω γαλλικά. Ε, δεν μπορώ, τι να κάνω; Παρεμπιπτόντως τα ισπανικά μπορεί να φαίνονται δύσκολα στην προφορά τους, αλλά οι ελληνόφωνοι μπορούν να αποκτήσουν σχεδόν τέλεια προφορά στα ισπανικά και το αντίστροφο, ενώ άλλοι λαοί δεν μπορούν. Είναι θέμα δομής της κάθε γλώσσας, φαντάζομαι.

Να, θυμάμαι το 2005 που πρωτοπήγαμε στο Μεξικό και ο ξεναγός στο λεωφορείο στη Γκουανταλαχάρα μας έλεγε για ένα τουριστικό μέρος εκεί, το Τλακεπάκε, και κανένας μας δεν μπορούσε να το προφέρει…

Η Τενοτστιτλάν, για να επανέλθω, ήταν χτισμένη πάνω στη λίμνη Τεξκόκο (άλλος γλωσσοδέτης) και επειδή η κατάκτησή της έγινε μετά από μακρά πολιορκία, καταστράφηκε ολοσχερώς απ’ τα ρεμάλια-ήρωες (απ’ τον Τσιφόρο το δανείστηκα αυτό) του Κορτές.

Στο Μ.Σ. βρέθηκα τον Μάρτη του 2008, τον Δεκέμβρη του ίδιου έτους και τον Δεκέμβρη του 12 (είχα βγάλει και τα εισιτήρια για τον Δεκέμβρη του 2009 αλλά δεν ήταν γραφτό να πάω τότε, ευτυχώς που πήρα τα λεφτά πίσω τουλάχιστον…).

Αφού λοιπόν έγινε η απαραίτητη εισαγωγή, την επόμενη φορά θα γράψω για αυτά που είδα εκεί και μου έκαναν εντύπωση (τη μεγαλύτερη εντύπωση τελοσπάντων γιατί εντύπωση μου έκαναν ένα σωρό πράγματα).

Συνεχίζεται…