Δούλευα αυτό το άρθρο για να το αναρτήσω την προηγούμενη Παρασκευή που συμπληρώθηκαν 38 χρόνια από τον θάνατο του Αριστοτέλη Ωνάση (πέθανε στις 15 Μαρτίου του 1975), αλλά δεν πρόλαβα.
Και ήθελα να κάνω αυτή την ανάρτηση όχι μόνο για να το ψάξω λίγο γι’ αυτόν τον μυθικό συμπατριώτη μας αλλά μήπως και βρω μια απάντηση σε κάτι που σκέφτομαι χρόνια τώρα (να, τέτοια πράγματα σκέφτομαι αντί για πιο… εμ, φυσιολογικά, ας τα πω έτσι, και έφτασα εδώ που έφτασα): Πως γίνεται κάποιος να ξεκινάει απ’ το μηδέν, να πάει άφραγκος σε έναν άγνωστο τόπο, άγνωστος μεταξύ αγνώστων και όχι μόνο να επιβιώνει (για μένα και αυτό θα ήταν ζητούμενο) αλλά να φτάνει και στην κορυφή του κόσμου! Πως γίνεται;
Κατέληξα βέβαια στο συμπέρασμα ότι για κάθε έναν που, σαν τον Ωνάση, πετυχαίνει και γίνεται γνωστός, χιλιάδες άλλους τους τρώει το σκότος. Αλλά επειδή αυτοί ποτέ δεν γίνονται γνωστοί, αναπτύχτηκε ο μύθος του αυτοδημιούργητου μεγιστάνα που ξεκίνησε απ’ το μηδέν. Οπότε αν το σκεφτεί να το επιχειρήσει κάποιος από μας, το πιο πιθανό είναι (να το πω λαϊκά) να τον φάει η μαρμάγκα παρά να γίνει μεγιστάνας.
Ο Ωνάσης λοιπόν, γεννήθηκε το 1906 στη Σμύρνη. Σε ηλικία 16 ετών ήρθε στην Ελλάδα, σαν πρόσφυγας, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή και αφού έμεινε λίγο στην Αθήνα υπό άθλιες συνθήκες, όπως όλοι σχεδόν οι μικρασιάτες πρόσφυγες, έφυγε με 250 δολάρια στην τσέπη για την Αργεντινή (ερώτημα 1ο: που βρήκε τα 250 δολάρια και τα λεφτά για τα εισιτήρια; Αυτό το ξέρω οπότε το απαντώ εγώ: ο πατέρας του ήταν έμπορος καπνού στη Σμύρνη, άρα μάλλον κάτι θα έφερε στην Ελλάδα).
Στο Μπουένος Άιρες η ζωή του ήταν στην αρχή δύσκολη (και πως θα μπορούσε να ήταν εύκολη;) και έκανε διάφορες δουλειές του «ποδαριού» όπως λαντζιέρης (άρα δεν είναι μύθος αυτό που λένε ότι πολλοί πετυχημένοι ξεκίνησαν πλένοντας πιάτα) και νυχτοφύλακας.
Αργότερα προσλήφθηκε ως νυκτερινός τηλεφωνητής από την Βρετανική Τηλεφωνική Εταιρεία και εκεί εκμεταλλευόμενος συνομιλίες που κρυφάκουγε, ίδρυσε μια μικρή επιχείρηση εισαγωγής καπνού και κατασκευής τσιγάρων, με τον πατέρα του να τον βοηθά στέλνοντάς του καπνό - πολλές φορές λαθραίο.
Να και το δεύτερο ερώτημα (και σ’ αυτό φοβάμαι δεν μπορώ να απαντήσω): σαν τι να κρυφάκουγε και τον βοήθησε τόσο και πως του έστελνε λαθραίο καπνό ο πατέρας του στην Αργεντινή; Εδώ ένα μπουκάλι τεκίλα δεν μπορέσαμε να περάσουμε απ’ το αεροδρόμιο, ή μάλλον το φτάσαμε απ’ το Μέξικο Σίτυ ως τη Μαδρίτη και εκεί κολλήσαμε. Πως στέλνεις λαθραίο καπνό (και πριν καμιά 80ριά χρόνια) στην Αργεντινή;
Η επιχείρηση με τα τσιγάρα πήγε καλά και έχοντας συγκεντρώσει ένα, σεβαστό προφανώς, κεφάλαιο ο Ωνάσης παρήγγειλε το πρώτο τάνκερ στον κόσμο, που το ονόμασε «ΑΡΙΣΤΟΝ».
Η άνοδος της ναυτιλίας ήταν αλματώδης την εποχή εκείνη και ο Ωνάσης αγόραζε διαρκώς νέα μεγαλύτερα τάνκερ και υπέγραφε συμβόλαια μεταφοράς πετρελαίου με τους μεγαλύτερους πετρελαϊκούς κολοσσούς της εποχής. Οι πρακτικές του δεν ήταν πάντα έντιμες, αλλά ήταν πολύ αποτελεσματικές, προφανώς.
Στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ωνάσης εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη. Εκεί γνώρισε τη 16χρονη κόρη του μεγάλου Έλληνα εφοπλιστή Σταύρου Λιβανού, την Αθηνά (Τίνα) και την παντρεύτηκε το 1946. Δύο χρόνια αργότερα απέκτησαν τον γιο τους Αλέξανδρο και το 1950 την κόρη τους Χριστίνα. Οι σχέσεις του με την Τίνα Λιβανού δεν ήταν ποτέ ιδανικές και δέκα χρόνια μετά τον γάμο τους χώρισαν.
Το 1957, μετά από την παρότρυνση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο Ωνάσης ανέλαβε την μικρή επιζήμια αεροπορική εταιρία Τ.Α.Ε., για 2 εκ. δολάρια μετονομάζοντάς τη σε «Ολυμπιακή Αεροπορία». Η Ο.Α. σύντομα γνώρισε ημέρες δόξας και αναπτύχθηκε σε παγκόσμια αεροπορική εταιρεία.
Ο Ωνάσης είχε γίνει ήδη ζάπλουτος και στο επίκεντρο της παγκόσμιας προσοχής.
Όταν πίστεψε ότι κατόρθωσε όσα ήθελε, αγόρασε τον Σκορπιό, ένα άγονο νησάκι στο Ιόνιο, το οποίο μετέβαλε στην καταπράσινη και υπερπολυτελή θερινή κατοικία του.
Ως μεγιστάνας και ως Έλληνας (ας μιλήσουμε λίγο με στερεότυπα), πέρασαν από το πλευρό του πολλές από τις ομορφότερες και διασημότερες γυναίκες της εποχής.
Το γνωστότερο ειδύλλιό του ήταν φυσικά ο έρωτάς του με τη Μαρία Κάλλας. Η γνωριμία τους έγινε το 1958 και η σχέση τους κράτησε ως το 1968, όταν ο Ωνάσης αποφάσισε να παντρευτεί τη Ζακλίν Μπουβιέ, γνωστή ως Τζάκι Κένεντι, πρώην πρώτη Κυρία των ΗΠΑ, χήρα του δολοφονηθέντος Ποέδρου Τζον Κένεντι!
Όμως η ευνοϊκή σύνοψη των άστρων δεν διαρκεί παντοτινά στη ζωή κανενός και, όπως θα έλεγε και ο ορίτζιναλ Diego Alatriste, είμαστε αυτό που είμαστε μέχρι να πάψουμε να είμαστε. Το γεγονός που σηματοδότησε την πτώση του Ωνάση ήταν ο θάνατος του πολυαγαπημένου γιου του Αλέξανδρου σε αεροπορικό δυστύχημα στο αεροδρόμιο του Ελληνικού (ήταν κλινικά νεκρός όταν οι γιατροί, με τη σύμφωνη γνώμη του πατέρα του οι γιατροί αφαίρεσαν τη μηχανική υποστήριξη στις 23 Ιανουαρίου 1973).
Ο θάνατος του γιου του τσάκισε τον Αριστοτέλη Ωνάση που έχασε κάθε ενδιαφέρον για τη ζωή, αποσύρθηκε στον Σκορπιό, οι επιχειρήσεις του άρχισαν να καταρρέουν και τελικά προσβλήθηκε από μυασθένεια για να πεθάνει στις 15 Μαρτίου του 1975.
Το 1988 πέθανε στην Αργεντινή και η κόρη του, Χριστίνα και έτσι η μοναδική εν ζωή απόγονος του Ωνάση είναι τώρα η κόρη της Χριστίνας, Αθηνά.
Τελικά δεν έβγαλα κάποιο συμπέρασμα για το αν υπάρχει μία συνταγή και κάποιοι ξεκινούν απ’ το μηδέν και φτάνουν στην κορυφή του κόσμου, αλλά γράφοντας γι’ αυτόν γνώρισα καλύτερα τον Αριστοτέλη Ωνάση και κατάλαβα ότι δεν ήταν απλά ένας μεγάλος Έλληνας, ήταν ένας κολοσσιαίος Έλληνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου