«Μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή», Αλέξης Τσίπρας 7/9/2012

Θέλω ν’ αγιάσω και δεν μ’ αφήνουν. Είπα για κάμποσο καιρό να μην ασχοληθώ με την πολιτική επικαιρότητα, αλλά μ’ αφήνουν;

Να, χθες το πρωί, εκεί που έπινα καφέ, ακούω στην τηλεόραση ότι στην Αργεντινή οι πολίτες ξαναβγήκαν στους δρόμους και αυτή τη φορά λεηλατούν καταστήματα και σούπερ μάρκετ και κλέβουν από φαγητό μέχρι τηλεοράσεις και ποδήλατα. Υπάρχουν πολλές ταραχές και μέχρι και νεκροί έχουν αναφερθεί.

Και θυμήθηκα μία δήλωση που είχε κάνει στις 7 του Σεπτέμβρη ο Αλέξης Τσίπρας, «μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή» είχε πει (ο οποίος κατά διαβολική σύμπτωση βρίσκεται στην Αργεντινή αυτές τις μέρες! Άτιμη ζωή, ούτε ένα ταξίδι χριστουγεννιάτικα δεν μας αφήνεις να κάνουμε).

Όλα αυτά γίνονται 11 ολόκληρα μετά την κατάρρευση και τη χρεοκοπία της Αργεντινής (απ’ ότι διαβάζω πάει και για νέα χρεοκοπία).

Κρίμα γιατί η Αργεντινή μου άρεσε και μου αρέσει πολύ. Ένα απ’ τα όνειρά μου είναι να την επισκεφτώ κάποια μέρα.

Η Αργεντινή (μαζί με την Ουρουγουάη και τη Χιλή) είναι οι πιο «ευρωπαϊκές» χώρες της Λατινικής Αμερικής. Στο Μπουένος Άιρες νομίζεις πως βρίσκεσαι σε μια ισπανική ή ιταλική πόλη αφού οι περισσότεροι κάτοικοί του έχουν ισπανική ή ιταλική καταγωγή.

Η Αργεντινή είναι μια τεράστια χώρα (έχει έκταση είκοσι φορές, και περισσότερο απ’ την Ελλάδα). Είναι μία μεγάλη δύναμη στην αγροτική παραγωγή καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση παγκοσμίως στην παραγωγή μελιού, σόγιας και ηλιόσπορων, ενώ φυσικά είναι παγκοσμίως γνωστή σαν πολύ μεγάλος εξαγωγέας βοδινού κρέατος.

Τα γνωστά αργεντινέζικα εστιατόρια, σ’ αυτό ακριβώς ειδικεύονται: στο βοδινό κρέας. Εγώ είχα πάει πριν κάμποσα χρόνια σε ένα και μου άρεσε πολύ (μάλλον σαν μπαράκι ήταν παρά σαν εστιατόριο). Στο Μέξικο Σίτυ που ξέρω υπάρχουν πάρα πολλά.

Το 2001 λοιπόν η Αργεντινή κήρυξε στάση πληρωμών, κοινώς χρεοκόπησε.

Έκτοτε ο πληθωρισμός εκτινάχθηκε γιατί (υποτίθεται ότι) το Κράτος εκεί συμμετείχε στην οικονομική δραστηριότητα για να δώσει ώθηση στην ανάπτυξη. Και πως θα το έκανε αυτό αφού λεφτά δεν υπήρχαν; Με έναν πολύ «πρωτότυπο» τρόπο (απορώ πως δεν το σκέφτηκαν οι άλλες χώρες): τυπώνοντας τεράστιες ποσότητες χρήματος, εκτινάσσοντας φυσικά τον πληθωρισμό (ε, δεν χρειάζεται να είσαι και οικονομολόγος για να καταλάβεις γιατί, αν και μια φορά κάποιος με ρώτησε γιατί η Ελλάδα δεν τυπώνει αβέρτα χρήμα για να γίνουμε όλοι πλούσιοι. Και όμως, η ψήφος αυτού του «κάποιου» μετράει όσο όλων μας και οι «κάποιοι» είναι πάρα πολλοί τελικά. Κλείνει η παρένθεση).

Τι να κάνει, τι να κάνει λοιπόν η Κυβέρνηση της Αργεντινής, το έριξε στον τσαμπουκά διεθνώς για να δείξει στους Αργεντινούς «κάποιους» πως δεν μασάει και πάνω απ’ όλα (όπως λένε και πολλοί εδώ) είναι η «εθνική αξιοπρέπεια».

Εθνικοποίησε την πετρελαϊκή YPF, θυγατρική της ισπανικής Repsol, προκαλώντας την οργή όχι μόνο της Ισπανίας, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μετά, υπό  την πίεση παραγόντων της εγχώριας βιομηχανίας κρέατος αλλά και αγροτών, αποφάσισε να «παγώσει» τις εισαγωγές ισπανικού ζαμπόν, για να βρεθεί τελικά αντιμέτωπη με προσφυγή της Ε.Ε. στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου.

Και ακούστε (διαβάστε) τι άλλο έκανε: σε μια προσπάθεια να προστατεύσει το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας, επέβαλε στους εισαγωγείς, κυρίως αυτοκινήτων, να εξάγουν προϊόντα της Αργεντινής ίσης αξίας με τα αυτοκίνητα που θα εισάγουν στη χώρα.

Έτσι η BMW προκειμένου να εκτελωνίσει περίπου 500 οχήματα ανέλαβε την υποχρέωση να βρει αγοραστές στο εξωτερικό για ίσης αξίας ποσότητες κατεργασμένου ρυζιού, η Porsche συμφώνησε να εξάγει από την Αργεντινή ελιές και κρασί, η Hyundai άρχισε να πουλάει αλεύρι σόγιας, ενώ η Mitsubishi πουλάει στο εξωτερικό φιστίκια Αργεντινής…

Ναι, αλήθεια. Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Όχι δεν είναι. Γιατί σήμερα κάθε χώρα είναι ένας κρίκος του παγκόσμιου συστήματος και δεν μπορεί να κάνει ότι γουστάρει.

Εδώ μερικοί κραυγάζουν «μονομερής διαγραφή του χρέους» έτσι απλά, απλούστατα (μονομερής = από μόνοι μας, αλλά το «μονομερής» ακούγεται πιο παλικαρίσιο).

Για να τελειώνουμε, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ. Αναρωτήθηκε κανείς που θα ήταν τώρα η Ελλάδα αν δεν είχε πάρει 400 δις ευρώ έως σήμερα από την Ε.Ε.;

Γιατί λέτε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α δεν θέλει μα κυβερνήσει; Γιατί τον κόσμο δεν τον ενδιαφέρει αν θα τον καταστρέψουν «μνημονιακοί» ή «αντιμνημονιακοί». Το περίφημο ελικόπτερο σαν της Αργεντινής που επικαλούνται κάποιοι ότι θα σώσει όσους καταστρέψουν τη χώρα, αν το κάνει, θα το κάνει είτε οι επιβάτες του θα είναι οπαδοί του μνημονίου, είτε όχι.

Και υπάρχει και κάτι άλλο που πολλοί δεν καταλαβαίνουν.

Για να χρυσώσουν το χάπι μερικοί λένε «ναι, αλλά υπάρχει και ο δρόμος της εθνικής αξιοπρέπειας» (βλέπετε η εθνική αξιοπρέπεια δεν μετριέται αντικειμενικά. Όλοι μπορούν να λένε ότι την έχουν).

Γιατί ο δρόμος που ακολουθούμε εμείς αν τελικά μας βγάλει απ’ την κρίση, θα είναι αναξιοπρεπής; Υποφέραμε, υπεστήκαμε μειώσεις εισοδημάτων, κάναμε θυσίες. Γιατί, στον «αξιοπρεπή δρόμο» θα πρέπει να κλέβεις ποδήλατα και τηλεοράσεις, ντε και καλά;

Για μένα μία απ’ τις μεγαλύτερες συνέπειες της κρίσης είναι ότι γίναμε ρεζίλι διεθνώς. Και αν αξίζει να αγωνιστούμε για να ξεπεράσουμε την κρίση, ο κυριότερος λόγος είναι για να λένε σ’ ολόκληρο τον κόσμο κάποτε σε αντίστοιχες κρίσεις «… υπάρχει και άλλος δρόμος. Αυτός που ακολούθησε τότε η Ελλάδα».