Χτες στο Ντίσελντορφ, μια ομάδα Γερμανών επιτέθηκαν σε μια παρέα
Ελλήνων επειδή τους άκουσαν να μιλούν ελληνικά…
Τρομερό. Βάρβαρο. Τους επιτέθηκαν γιατί ήταν Έλληνες.
Επίσης χτες στη Θεσσαλονίκη, στον χώρο της ΔΕΘ, δεκάδες διαδηλωτές
επιτέθηκαν σε μέλη της γερμανικής αντιπροσωπείας στη συνάντηση δημάρχων γρονθοκοπώντας
τους.
Γιατί; Γιατί ήταν Γερμανοί. Επίσης βάρβαρο.
Ναι, αλλά μόνο η δεύτερη είδηση είναι αληθινή, την πρώτη την έβγαλα
εγώ απ’ το μυαλό μου.
Θα μπορούσε να είναι αληθινή όμως. Που πάμε έτσι; Τι έφταιξαν οι άνθρωποι
για τα χάλια μας; Επειδή ήταν Γερμανοί; Ή επειδή ήρθαν στη χώρα μας για να «επωφεληθούν
από το ξεπούλημα των υπηρεσιών της ελληνικής τοπικής αυτοδιοίκησης»;
Υποτίθεται ότι το ισχυρό μας χαρτί είναι ο τουρισμός και αυτός (πάλι
υποτίθεται) θα είναι απ’ τα βασικά μας όπλα στην προσπάθειά μας να ανακάμψουμε.
Και οι ξένες επενδύσεις επίσης.
Εμείς θα πηγαίναμε τουρίστες σε μια χώρα που σου επιτίθενται έτσι και
καταλάβουν ότι είσαι Έλληνας; Αυτοί γιατί να έρθουν εδώ;
Είναι κρίμα πάντως γιατί εμείς οι Έλληνες ήμασταν φιλικός και φιλόξενος
λαός. Εκτός πια και αν είναι αλήθεια αυτό που λένε ότι όλα περνάνε απ’ το
στομάχι (απ’ την τσέπη εν προκειμένου) και η σημερινή κρίση και ανέχεια απλά
απελευθέρωσαν την επιθετικότητα και την εσωστρέφεια που κρύβαμε μέσα μας.
Υποτίθεται βέβαια ότι τα αίματα άναψε μία δήλωση του
Γερμανού υφυπουργού εργασίας Χανς Γιοαχίμ Φούχτελ ότι «υπάρχουν έρευνες που
δείχνουν ότι αν για μια δουλειά απαιτούνται στην τοπική αυτοδιοίκηση 3000
Έλληνες εργαζόμενοι, για την ίδια δουλειά στη Γερμανία απαιτούνται 1000
εργαζόμενοι».
Ας μην σχολιάσω το γεγονός ότι κάποιοι βιαιοπράγησαν
σε βάρος κάποιου άλλου επειδή δεν τους άρεσαν αυτά που είπε και ας σχολιάσω
κάτι άλλο.
Τι είπε ο Φούχτελ δηλαδή; Σχεδόν όλοι εμείς δεν λέμε
το ίδιο; Σχεδόν όλοι μας δεν κατηγορούμε τους δημόσιους υπάλληλους στην Ελλάδα;
Σχεδόν όλοι δεν λέμε ότι αν κάποιος αλλάζει ένα καπάκι σε έναν υπόνομο, άλλοι
πέντε από γύρω κάθονται και κουβεντιάζουν; Σχεδόν όλοι δεν μιλάμε για την
έλλειψη αξιοκρατίας στο δημόσιο και για το γεγονός ότι κάποιος (δήμαρχος,
βουλευτής κ.λπ.) εξασφαλίζει εφ’ όρου ζωής τον επιούσιο σε κάποιους με
αντάλλαγμα την ψήφο τους, για τον οποίο επιούσιο οι υπόλοιποι πρέπει να
αγωνίζονται σκληρά έξω στην αγορά, χωρίς καν να είναι σίγουροι ότι θα τον
εξασφαλίζουν πάντα;
Και λέω «σχεδόν όλοι» γιατί προφανώς κάποιοι, οι της
συντεχνίας, δεν μπορούν να δουν το οφθαλμοφανές. Δεν είναι ότι τα βλέπουν όλα
αυτά και τα προσπερνούν, δεν τα βλέπουν καν.
Και θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν έχω τίποτα με τον
συνδικαλισμό, ίσα ίσα που είναι απαραίτητος γιατί οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να
είναι έρμαια της εργοδοσίας. Και για να προστατέψει τον εργαζόμενο ίσως
δικαιολογείται να χρησιμοποιεί μερικές φορές κάποια ακραία μέσα που σε άλλες
περιπτώσεις δεν θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν.
Αλλά αυτά τα «ακραία» μέσα δεν μπορεί παρά να έχουν
όρια, αλλιώς θα παύαμε να ήμασταν ευνομούμενη και πολιτισμένη κοινωνία. Και κανένας
δεν μπορεί να βιαιοπραγεί σε βάρος κάποιου άλλου επειδή δεν του αρέσουν αυτά
που πιστεύει ή επειδή ανήκει σε ένα σύνολο που δεν μας αρέσει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου