Οι Πύλες της Φωτιάς

Του Στίβεν Πρέσσφιλντ

Επτά ημέρες πολέμου και ζωής...

Σε ένα στενό πέρασμα του όρους Καλλιδρόμου με τη θάλασσα, που λέγεται Θερμοπύλες, μακριά από τη γενέτειρά τους, το 480 π.Χ. τριακόσιοι επίλεκτοι Σπαρτιάτες πολεμιστές απώθησαν τους χιλιάδες πολεμιστές του Πέρση εισβολέα και έδωσαν με γενναιότητα τη ζωή τους, υπηρετώντας με ανιδιοτέλεια τη δημοκρατία και την ελευθερία. Μια απλή επιγραφή σε επιτύμβια στήλη δείχνει το μέρος όπου είναι θαμμένοι. Από αυτή την επιτύμβια στήλη εμπνεύστηκε ο συγγραφέας και συνέδεσε με υπέροχο τρόπο τη γνώση με τη φαντασία, βασιζόμενος στις αυθεντικές λογοτεχνικές πηγές του Ηροδότου, του Πλάτωνα, του Ξενοφώντα και πολλών άλλων, αλλά και σύγχρονων ιστορικών των οποίων η δημοσιευμένη σοφία βοήθησε το συγγραφέα να επιχειρήσει να φανταστεί χαμένους κόσμους και πολιτισμούς. 

Ο Στίβεν Πρέσσφιλντ δεν ήταν στις Θερμοπύλες το 480 π.Χ., αλλά όταν τελειώσετε το βιβλίο θα νομίζετε ότι ήταν, κι εσείς μαζί.

Και αισίως φτάσαμε στο τελευταίο βιβλίο αυτής της μικρής παρουσίασης.

Κατά κάποιον τρόπο ήταν το πρώτο βιβλίο του «τρίτου κύκλου» μου. Τι εννοώ τρίτος κύκλος; Από μικρό μου άρεσε το διάβασμα και θυμάμαι το πρώτο βιβλίο που διάβασα πολύ μικρός ήταν το «Ο Φτωχούλης του Θεού» του Καζαντζάκη που ήταν δώρο σε κάποια μακρινή γιορτή μου.

Από τότε ξεκίνησα να διαβάζω και μου άρεσαν Καζαντζάκης, Καραγάτσης και τέτοιοι, καταλαβαίνετε. Α ναι, μου άρεσε πολύ και ο Τσιφόρος. Ναι, βέβαια.

Στα χρόνια του πανεπιστημίου έκανα μια στροφή και μου άρεσε πολύ να διαβάζω όχι μυθιστορήματα αλλά ιστορικά, πολιτικά κ.λπ. βιβλία. Θυμάμαι κατά το ’90 μ’ είχε πιάσει η τρέλα να διαβάζω βιβλία για την ιστορία των Βαλκανίων. Μυστήρια τρέλα…

Ώσπου πριν καμιά 12ριά χρόνια διάβασα το «Οι Πύλες της Φωτιάς» και άνοιξε ο 3^ος κύκλος στον οποίο διαβάζω πάλι μυθιστορήματα, αλλά ξένων συγγραφέων.

Μου φαίνεται ότι αυτός ο Πρέσσφιλντ είναι συγγραφέας του ενός βιβλίου. Οι Πύλες της Φωτιάς έκαναν πάταγο, και μόνο στην Ελλάδα λόγω Θερμοπυλών.

Έγραψε κάμποσα άλλα μυθιστορήματα από τότε με θέματα απ’ την Αρχαία Ελλάδα. Τα διάβασα βέβαια,  αλλά δεν συγκρίνονταν με τις Πύλες της Φωτιάς. Τα τελευταία χρόνια είδα ότι γράφει για άλλα θέματα. Και γράφω «είδα» γιατί δεν τον διαβάζω πια.

Ο Πρέσσφιλντ έχει ένα ταλέντο να περιγράφει τις σκηνές δράσης και τις μάχες. Το «Οι Πύλες της Φωτιάς» είναι πολύ ωραίο βιβλίο τελικά. Αν όμως δεν σας αρέσουν τα ιστορικά μυθιστορήματα, μην το διαβάσετε γιατί δεν θα σας αρέσει σίγουρα.