Πόσο «άδολη» είναι η απλή αναλογική;

Γίνεται λόγος τελευταία για αλλαγή του εκλογικού συστήματος προς το αναλογικότερο.

Το ζήτημα ανακίνησε μάλλον η ΔΗΜ.ΑΡ. με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να σιγοντάρει.

Και αν οι λόγοι της πρωτοβουλίας αυτής των δύο εκ των τριών κομμάτων της Κυβέρνησης μπορούν εύκολα να εντοπιστούν (ε, τι τώρα; Χωριό που φαίνεται… Φυσικά για να αποφευχθεί η όποια προοπτική μιας Κυβέρνησης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αφού η απλή αναλογική ευνοεί, απαιτεί να λέμε καλύτερα, την ύπαρξη συμμαχιών για το σχηματισμό Κυβερνήσεων και οι δυνατότητες συμμαχιών από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι περιορισμένες – εκτός και αν έχουμε καμιά συμμαχία – έκτρωμα. Όλα να τα περιμένει κανείς την εποχή που ζούμε…), ερωτηματικά προκαλεί η θέση που διατύπωσε υπέρ της απλής αναλογικής ο Αλέξης Τσίπρας.

Κάθομαι και διαβάζω στο ίντερνετ, ακούω στην τηλεόραση, και ούτε ένας, μα ούτε ένας, δεν το κατάλαβε γιατί. Μα τόσο πολύ μυαλό θέλει;

Με την απλή αναλογική πραγματικά μειώνονται κατά πολύ οι δυνατότητες του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να σχηματίσει Κυβέρνηση ακόμα και αν έρθει πρώτο κόμμα στις εκλογές που θα γίνουν μ’ αυτό το σύστημα.

Και λοιπόν; Μήπως θέλει να κυβερνήσει; Θα έχει όμως να φωνάζει ο Τσίπρας «Να, εμείς θέλαμε αλλά δεν μας άφησαν!». Ενώ τώρα ξέρεις καμιά φορά τι γίνεται; Και αν έρθουν έτσι τα πράγματα και δεν μπορεί να το αποφύγει; Εγώ είμαι σίγουρος ότι το μεγάλο άγχος εκεί στην Κουμουνδούρου είναι μην γίνει καμιά στραβή και έρθει το πράγμα έτσι ώστε να μην μπορεί ν’ αποφευχθεί μία Κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. (ρε τι πάθαμε! Η διακυβέρνηση αυτής της χώρας έχει καταντήσει κάτι σαν καυτή πατάτα που ο ένας πετάει στον άλλο).

Ενώ τώρα, πάμε πίσω στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., καλά είναι έτσι. Πήρε 27% στις εκλογές, έγινε αξιωματική αντιπολίτευση, τον παίζουν τα κανάλια όπου και αν ανοίξεις την τηλεόραση, ο αρχηγός του φιγουράρει στη λίστα με τους πιο επικίνδυνους Ευρωπαίους πολιτικούς… Λίγο είναι όλα αυτά; Ενώ αν κυβερνήσει όλα αυτά θα χαθούν.

Γιατί; Γιατί δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Όποια Κυβέρνηση και να έρθει στα πράγματα θα έχει δύο επιλογές. Να κάνει ακριβώς τα ίδια με αυτά που κάνει τώρα αυτή η Κυβέρνηση ή να καταστρέψει τη χώρα,

Το ξέρω ότι όλοι υποφέρουν (μήπως εγώ δεν υποφέρω;) αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος έτσι που τα καταφέραμε. Ναι, όλοι μαζί τα καταφέραμε και βυθίσαμε τη χώρα. Να μην πω για τους κλέφτες, να πω για μας, τους πολλούς. Ζητούσαμε συνέχεια παροχές. Καλό σύστημα υγείας και κοινωνικής ασφάλισης, καλό επίπεδο μισθών, καλή εκπαίδευση κ.λπ. Και καλά κάναμε και ζητούσαμε βέβαια. Μόνο που ζούσαμε σε μια υπανάπτυκτη χώρα και δεν κάναμε τίποτα να τη βοηθήσουμε να αναπτυχθεί. Μόνο ζητούσαμε. Και αυτή η φουκαριάρα η χώρα όλο και δανείζονταν για να μας δώσει αυτά που της απαιτούσαμε.

Για να τελειώνει το παραμύθι: δεν υπάρχει άλλος δρόμος!

Και όσο για τις εναλλακτικές πολιτικές λύσεις, ας ρίξουμε μια ματιά στον πολιτικό χάρτη.

Το Κ.Κ.Ε.; Μη μου τους τάραττε που θα έλεγε και ο Αρχιμήδης.

Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες; Ας μην ξυλεύσουμε στην πεσμένη δρυ αλλά είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Να φύγουμε απ’ το ευρώ και να πάμε στο δολάριο; Ή να παραιτηθούν ομαδικά οι βουλευτές των ΑΝ.ΕΛ. και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για να πάμε σε εκλογές και να σωθεί η χώρα;

Η Χρυσή Αυγή; Τα σχόλια περιττεύουν.

Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για μένα τη γλιτώνει λόγω πρότερου έντιμου και δεν μπαίνει στο ίδιο τσουβάλι με τους άλλους. Άλλωστε το παραδέχομαι, έβρισκα πολλές θέσεις του, ιδίως σε κοινωνικά ζητήματα, ενδιαφέρουσες ή να το πω αλλιώς, αν είχα να διαλέξω ανάμεσα σε δύο «ριζοσπαστικές» απόψεις, τη φιλελεύθερη και τη συντηρητική, σαφώς και θα διάλεγα την πρώτη, που αν θέλαμε να την ταυτίσουμε με έναν χώρο, είναι σίγουρο ότι θα εκπορεύονταν από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Αλλά κάνοντας σημαία του μόνο τον αντιμνομηνιακό αγώνα, ναι μεν κέρδισε όλους τους απελπισμένους (και που να πήγαιναν; Για κοιτάξτε τα «αντιμνημονιακά» κόμματα παραπάνω) αλλά έχασε άλλες παλιές συμπάθειες…