Το Μπουένος Άιρες που δεν γνώρισα (μέρος ΙΙ)

Το τραγούδι είναι το “Con la frente marchita” του Joaquin Sabina.

Το άκουσα πριν κάμποσα χρόνια και δεν είναι υπερβολή να πω ότι με συγκλόνισε (έφταιγε και η εποχή βέβαια). Το άκουσα τόσες πολλές φορές που έχω μάθει τους στίχους του απέξω αλλά κάθε φορά ανακαλύπτω και κάτι νέο στο τραγούδι αυτό.

Να, διαβάζοντας για να κάνω αυτές τις αναρτήσεις (εννοείται πως για ότι γράφω έχω μόνο μια γενική ιδέα αλλά κάθε φορά διαβάζω πολύ για τις λεπτομέρειες) κατάλαβα πως κάπου που λέει στο τραγούδι «Η καταιγίδα κράτησε μέχρι τις αρχές του ΄80» μάλλον εννοεί τη δικτατορία του Χόρχε Βιντέλα στην Αργεντινή που κράτησε απ’ το 1976 ως το 1981.

Το τραγούδι μιλάει για έναν έρωτα που, αν το ερμηνεύω καλά, τον χώρισε ο ωκεανός. Εκείνος πήγε στην Αργεντινή και (πάλι αν το ερμηνεύω σωστά) εκείνη έμεινε πίσω στην Ισπανία.

Το τραγούδι έχει τις απαραίτητες νότες τανγκό και μιλάει νοσταλγικά για τη συνοικία του Σαν Τέλμο, την Πλατεία του Μαΐου στο Μπουένος Άιρες και το σήμα κατατεθέν της πόλης, τον Ρίο δε λα Πλάτα.

Στο μυαλό μου το Μ.Α. χαρακτηρίζεται από την πολύχρωμη συνοικία Λα Μπόκα, που κακώς έχει επικρατήσει η εξήγηση πως ονομάζεται έτσι από την ισπανική λέξη boca (στόμα) επειδή βρίσκεται στο στόμιο του Λα Πλάτα.

Η αλήθεια είναι πως ονομάζεται έτσι από τη λέξη Bocadasse που είναι συνοικία της Γένοβας, επειδή η πλειοψηφία των κατοίκων της Λα Μπόκα είναι Ιταλοί μετανάστες και μάλιστα απ’ τη Γένοβα οι περισσότεροι.

Και φυσικά, για μας τους ποδοσφαιρόφιλους που Αργεντινή σημαίνει και ποδόσφαιρο, η συνοικία Λα Μπόκα είναι η έδρα της Μπόκα Τζούνιορς.

Όμως μέσα από αυτό το τραγούδι πρωτοάκουσα και για τη συνοικία Σαν Τέλμο.

Το έψαξα λίγο και ίσως, αν εξαιρέσουμε τη Μπόκα Τζούνιορς, το Σαν Τέλμο είναι η συνοικία που πρέπει να χαρακτηρίζει το Μ.Α. και ολόκληρη την Αργεντινή.

Είναι η πιο παλιά συνοικία της πόλης με καλοδιατηρημένα κτίρια αποικιακού στιλ.

Ολόκληρη η Αργεντινή δέχθηκε ένα μεγάλο κύμα μεταναστών απ’ την Ευρώπη εκεί στα τέλη του 19^ου αι. και στις αρχές του 20^ου και ειδικά στο Σαν Τέλμο κατέληξαν χιλιάδες μετανάστες από την Ιταλία, την Ισπανία, τη Ρωσία και άλλες χώρες, δίνοντας στη συνοικία αυτή έναν αέρα πολυπολισμικότητας και έντονης κουλτούρας/sophistication (συγνώμη γι’ αυτό το τελευταίο αλλά δεν μπορούσα να βρω την αντίστοιχη λέξη στα ελληνικά, η ελληνική λέξη «σοφιστικέ» παραείναι εξεζητημένη).

Υπάρχουν εκεί πολλές γκαλερί, μουσεία και καφέ που παραπέμπουν στην Ευρώπη του μεσοπολέμου.

Στους δρόμους, τα πάρκα και τις πλατείες του Σαν Τέλμο γίνονται συνεχώς διάφορα δρώμενα και τι περιμένουμε να δούμε μιας και μιλάμε για την Αργεντινή; Ζευγάρια να χορεύουν τανγκό φυσικά!

Για το τανγκό έμαθα αρκετά πράγματα από το μυθιστόρημα «Το τανγκό της παλιάς φρουράς» που διάβασα πριν μισό χρόνο. Παρεμπιπτόντως, δεν ξέρω αν είναι το καλύτερο μυθιστόρημα του Ρεβέρτε όπως γράφουν οι κριτικές στο μέσα μέρος του εξώφυλλου, αλλά σίγουρα είναι το πιο τολμηρό και ερωτικό του (καλά, μην φανταστείτε και κανένα πορνογράφημα).

Το τανγκό ξεκίνησε κατά το 1890 στο Μ.Α. σαν χορός των μεταναστών και έγινε μόδα και τρέλα στην Ευρώπη στις αρχές του 20^ου αι.

Το βιβλίο αναφέρει πως πρωτοξεκίνησε σαν χορός του υποκόσμου πριν περάσει στα καθωσπρέπει σαλόνια και λέσχες.

Αυτό το αυθεντικό τανγκό ψάχνουν να βρουν στο Μ.Α. του μεσοπολέμου οι πρωταγωνιστές του μυθιστορήματος που έρχονται για τον σκοπό αυτό απ’ την Ευρώπη και έτσι έμαθα και για τις συνοικίες του Μπαράκας και του Ριατσουέλο που ήταν φτωχές και μάλλον κακόφημες συνοικίες της πόλης.

Αν και το βιβλίο μου έβγαλε μια μελαγχολία, το Μ.Α. που περιγράφει πρέπει να ήταν μια πολύ όμορφη και λαμπερή πόλη, ίσως πιο ενδιαφέρουσα και από το Παρίσι, το Λονδίνο ή το Βερολίνο της εποχής.

Συνεχίζεται…