Ψιλά γράμματα

Λέω ν’ αρχίσω από σήμερα κάτι σαν σύντομους σχολιασμούς της επικαιρότητας γιατί γύρω μας τρέχουν πολλά θέματα, αλλά υπάρχουν και πολλά άλλα θέματα που θα σκάσω αν δεν τα σχολιάσω.

Θέλω λοιπόν να γράψω τη γνώμη μου για μερικά, αλλά όπως κάνω μέχρι τώρα τις αναρτήσεις μου, με ένα θέμα κάθε φορά, δεν μπορώ.

Θα ονομάσω αυτό το πράγμα «ψιλά γράμματα» (καλό;) και θα προσπαθήσω να το κάνω τουλάχιστον μια φορά τη βδομάδα, εκτός από τις βασικές αναρτήσεις, που θα παραμείνουν όπως έχουν.

Θέλω να ξεκαθαρίσω πως ότι γράφω θα είναι 100% δικές μου απόψεις και μπορεί να είναι και λάθος (αν και για μένα δεν υπάρχουν «σωστές» και «λάθος» απόψεις, απλά συχνά υπάρχουν «διαφορετικές» απόψεις για ένα θέμα).

Άλλωστε γι’ αυτό υπάρχουν και τα σχόλια από κάτω και όλοι μπορούν να γράφουν μία διαφορετική άποψη.

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

* Βλέπω ότι τα κόκκινα δάνεια είναι μια πραγματική βόμβα στα θεμέλια, όχι της οικονομίας μόνο, αλλά ολόκληρης της κοινωνίας.

Δεν είναι κάτι απλό, να πούμε «Να παν στο διάολο οι τράπεζες»  και να ξεμπερδέψουμε.

Μέχρι πριν κάμποσο ήμουν αντίθετος στα κουρέματα των δανείων. Αλλά τελευταία το φιλοσόφησα αλλιώς: η αξία του χρήματος δεν είναι η ίδια τώρα όπως ήταν πριν το 2009.

Τι ήταν 200 € πριν την κρίση; Τίποτα. Τώρα όμως; Ε, είναι κάποια λεφτά.

Μετά, όλα αυτά τα δάνεια παρθήκαν υπό άλλες συνθήκες και με άλλα δεδομένα. Παίρναμε αρκετά λεφτά, μας τηλεφωνούσαν και συνέχεια στο σπίτι οι τράπεζες (και τώρα τηλεφωνούν βέβαια, αλλά για άλλο σκοπό) «Εδώ οι καλές κάρτες, τζάμπα πράμα αυτό το δάνειο κ.λπ.», ε, ξεγελιόμασταν και μεις.

Αλλά τώρα; Όλα αυτά έχουν αλλάξει. Να, έδωσε π.χ. ένα δάνειο 100.000 € σε κάποιον μία τράπεζα, αλλά αυτά τα λεφτά δεν ήταν τα ίδια τότε και τώρα.

Τι σημαίνει δηλαδή «Επαναπροσδιορισμός των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων» που ακούγεται ότι θα γίνει; Ότι το ίδιο το Κράτος δέχεται ότι έχει αλλάξει η αξία του χρήματος (όχι του ακινήτου. Το ακίνητο είναι το ίδιο, με τόσα δωμάτια, τόσες πόρτες, τόσα παράθυρα κ.λπ.).

Αφού λοιπόν το Κράτος αναπροσαρμόζει τις αντικειμενικές αξίες στα ίδια, σταθερά πράγματα, γιατί να μην αναπροσαρμόσει και την αντικειμενική αξία του ίδιου του χρήματος;

Κοινώς, γιατί να μην «κουρέψει» τα δάνεια;

* «Η συντηρητική Ευρώπη ήθελε να με εκτελέσει», είπε ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου στο ακροατήριο του ως Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, στο συνέδριο της Λισαβόνας, αναφερόμενος στις αντιδράσεις που είχε προκαλέσει - σε εκείνη την αλησμόνητη σύνοδο στις Κάνες - η επίσης αλησμόνητη πρότασή του για δημοψήφισμα στην Ελλάδα, η οποία, όλοι νομίζω συμφωνούμε, σηματοδότησε την έναρξη της αντίστροφης μέτρησης για την πτώση της κυβέρνησής του.

Υπεραμύνθηκε, για ακόμα μια φορά, της απόφασής του να στείλει την Ελλάδα στο ΔΝΤ («η Ελλάδα επιβίωσε, η Ελλάδα είναι σήμερα ζωντανή, η Ελλάδα έχει προοπτική» είπε).

Όλα καλά και άγια. Προφανώς και δεν απευθυνθήκαμε τότε για πλάκα στο ΔΝΤ, κάποιος λόγος θα υπήρχε. Και δεν καταλαβαίνω γιατί όσοι πιστεύουν ότι αυτός που ακολουθούμε είναι, δυστυχώς, ο μοναδικός δρόμος (βάζω και τον εαυτό μου μέσα σ΄ αυτούς) αναθεματίζουν τον Γ. Παπανδρέου.

Αφού α) την ίδια πολιτική ακολουθούμε και τώρα και β) η προσφυγή στο ΔΝΤ ήταν το πρώτο βήμα που έπρεπε να γίνει για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε (γι’ αυτούς που πιστεύουν ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί, επαναλαμβάνω).

Αλλά το πρώτο τι το ήθελε; Γιατί δεν το παραδέχεται πως ήταν αφέλεια;

Να αποφασίσει ο κόσμος για τι; Για τη δανειακή σύμβαση; Και μόνο να άκουγε κάποιος «δανειακή σύμβαση», ΟΧΙ θα ψήφιζε στο δημοψήφισμα.

Και να αποφασίσει ποιος; Η γιαγιά μου που δεν ξέρει γράμματα η κακομοίρα;

Να σας πω παρεμπιπτόντως για ένα γεγονός. Το 2009 που ήρθε να ζήσει εδώ η γυναίκα μου, έπαθε πλάκα που ένας άνθρωπος στην οικογένεια ήταν αγράμματος και κανείς δεν ενδιαφερόταν να της μάθει γράμματα. «Μην ανησυχείς γιαγιά, θα σου μάθω εγώ να γράφεις και να διαβάζεις», της είπε. Η καημένη η γιαγιά το έβλεπε σαν κάτι υπερφυσικό να γράφει και να διαβάζει και με χίλιες προφάσεις τελικά ματαίωσε το μάθημα.

Ε, λοιπόν τη γιαγιά μου ο Γ. Παπανδρέου ήθελε να τη βάλει να ψηφίσει αν συμφωνεί με τους όρους της δανειακής σύμβασης.

Υπάρχει και άλλη λέξη στην πλούσια γλώσσα μας, αλλά εγώ θα αποκαλέσω αυτό που έκανε ο πρώην πρωθυπουργός «αφέλεια».

* Μέχρι τώρα ήμουν αντίθετος με όσα έλεγε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αλλά τώρα θα συμφωνήσω μαζί του (Να! Αυτός είναι ο λόγος που ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πρέπει να βρίσκεται στη Βουλή: έχει ενδιαφέρουσες απόψεις για θέματα εκτός οικονομίας – βέβαια όσα λέει για την οικονομία, τα λέει για εκλογικούς λόγους, αλλά τελοσπάντων).

Οι εικόνες που δείχνουν τα πρόσωπα των συλληφθέντων είναι ΝΤΡΟΠΗ.

Οι νεαροί αυτοί, που πίστευαν ότι θ’ αλλάξουν την κοινωνία κάνοντας αυτά που έκαναν,  είναι κρατούμενοι και ως εκ τούτου ανυπεράσπιστοι. Και πως αποκαλείται η βιαιοπραγία κατά ενός ανθρώπου που δεν μπορεί να υπερασπίσει τον εαυτό του; Εγώ τουλάχιστον το αποκαλώ ΒΑΣΑΝΙΣΜΟ. Και υποβιβάζει ολόκληρη την κοινωνία χαμηλότερα απ’ το επίπεδο αυτού που υποτίθεται ότι την απειλεί.

Και όσο για τον ισχυρισμό του Υπουργού Δικαιοσύνης ότι ο όποιος τραυματισμός των συλληφθέντων έγινε κατά τη σύλληψή τους (βέβαια κόλλησε και ένα «απ’ ότι μου είπαν» για να είναι καλυμμένος), τι να πω… Καλύτερα να μην έλεγε τίποτα.