Τι είναι η Αριστερά;

Ο όρος Αριστερά αναφέρεται κυρίως σε πολιτικές αντιλήψεις και θέσεις που μπορούν να χαρακτηριστούν «κοινωνικές». Η Αριστερά αγωνίζεται υπέρ της προστασίας των καταπιεζόμενων κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων. Η Αριστερά μάχεται κάθε ιδεοληψία, μάχεται τον ρατσισμό και την θρησκοληψία. Η Αριστερά είναι η ελπίδα και η απελευθέρωση.

Η Αριστερά όμως δεν δικαιούται να μένει στο περιθώριο, ούτε να είναι αντιδραστική.

Έγραφα χθες στην τελευταία ανάρτησή μου, ότι αυτό το 26,89% του εκλογικού σώματος που ψήφισε στις τελευταίες εκλογές ΣΥ.ΡΙΖ.Α, δεν είναι ακριβώς… ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Δεν αυτοχαρακτηρίζονται καν «Αριστεροί» (όχι με τις έννοιες που δίνω παραπάνω, με τις έννοιες αυτές άλλωστε συμφωνούμε λίγο-πολύ όλοι. Εννοώ δεν αυτοχαρακτηρίζονται «Αριστεροί» με τη στερεότυπη έννοια). Είναι Έλληνες που βλέπουν τους εαυτούς τους να μετατρέπονται σε νεόπτωχους και θέλησαν να διαμαρτυρηθούν γι’ αυτό.

Για τον λόγο αυτόν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να σφετεριστεί αυτή τη διαμαρτυρία. Ήδη όμως βλέπω σημάδια αλαζονείας και πολιτικού καιροσκοπισμού. Ως άλλο Κ.Κ.Ε., επιλέγει αυτές τις κρίσιμες ώρες να απέχει απ’ τα πάντα προσδοκώντας σε πιθανά οφέλη από την κυβερνητική φθορά των τριών κομμάτων που όπως φαίνεται θα μετέχουν στη νέα Κυβέρνηση.

Για να κάνει τι; Να κυβερνήσει μήπως μια μέρα; Μα, έδειξε καθαρά ότι δεν θέλει να κυβερνήσει. Παρεμπιπτόντως ο ισχυρισμός του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε εθνική διαπραγματευτική ομάδα γιατί «την ευθύνη για τη διαπραγμάτευση την έχει η υπεύθυνη Κυβέρνηση της χώρας» είναι εμπαιγμός αφού λίγο νωρίτερα το ίδιο κόμμα είχε αρνηθεί τη συμμετοχή του στην Κυβέρνηση (η κότα έκανε τ’ αυγό ή το αυγό την κότα;).

Εάν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εκπροσωπούσε μόνο το δικό του αυτούσιο 4%, θα δικαιούνταν να κάνει όποιες πολιτικές επιλογές ήθελε. Αλλά τώρα δεν δικαιούται…

Αν θυμάμαι καλά, ο ιδρυτής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας, Αντόνιο Γκράμσι, είχε πει κάποτε πως αν δεν είσαι Αριστερός μέχρι τα 40 σου δεν έχεις καρδιά, αλλά αν παραμένεις Αριστερός και μετά τα 40 δεν έχεις μυαλό.

Είναι εκπληκτικό που τα σκέπτομαι όλα αυτά τώρα ακριβώς που έκλεισα τα 40 (γιατί μέχρι τώρα αν χαρακτήριζα πολιτικά με μια μόνο λέξη τον εαυτό μου θα έλεγα «Αριστερός»), αλλά απ’ την άλλη ίσως να είναι και θέμα συγκυρίας: τώρα βρέθηκε στην επικαιρότητα ένας Τσίπρας και μας απώθησε εντελώς σε όποια Αριστερή έννοια.

Ή ίσως να μην τα λέω καλά. Ίσως τελικά η Αριστερά δεν είναι το Κ.Κ.Ε., ο Τσίπρας, ο Θεοδωράκης και ο Γλέζος…